Błonia

Lucy D. Vivian · Gość

- Szczęśliwa byciem nieszczęśliwą. To się suisadyzm nazywa - dziewczynka zaczęła właśnie podrzucać szklaną kulkę - Widzisz, masz bardzo smutne podejście do życia. A to źle. Nie strach przed śmiercią czyni nas słabymi. Słabymi czyni nas - obróciła się wkoło, łapiąc kulkę - Źle przeżyte życie.

Leah Lullietus · Wysłany: Śro 23:33, 07 Mar 2007 Temat postu:

Moje życie ma się dobrze, dzięki za troskę.
Wzruszyła ramionami i zostawiła dziewczynkę samą, by uniknąć awantury.

[wybacz, muszę się pilnie zmywać. pa.]

Lucy D. Vivian · Gość

- Zdarza się. Życie - stwierdziła Lucy i także ruszyła w swoją stronę. Z jej rękawa wystawał duży nóż motylkowy. Cóż, ostrożności nigdy za wiele.

Perpetua Scout · Wysłany: Pią 20:52, 09 Mar 2007 Temat postu:

Ciemno i zimno. Perpetua wręcz uwielbiała tak nastrojową pogodę. Przeszła kolejne parę kroków, po czym się zatrzymała. Tak, uwielbiała. Także spacerować bez celu.

Leah Lullietus · Wysłany: Sob 14:20, 10 Mar 2007 Temat postu:

Postanowiła się przespacerować.
Zauważyła ostatnio, ze dużo czasu spędza na świeżym powietrzu. Zdecydowanie za dużo. Ale przyzwyczaiła się - bo o jakimkolwiek uczuciu mowy być nie może - i trudno było jej zmienić ten nawyk.
Parę minutek i wracam - zapewniła samą siebie.
Skierowała się w stronę jeziora.

Fauntley Prentice · Wysłany: Sob 16:27, 10 Mar 2007 Temat postu:

Szedł, nie patrząc nawet gdzie. Z rękami w kieszeniach i wzrokiem wbitym w ziemię.

Perpetua Scout · Wysłany: Sob 16:42, 10 Mar 2007 Temat postu:

Nie chciała podchodzić Fauntleya od tyłu. To byłoby niekulturalne. Nawet jak na Ślizgonkę. Więc postarała się westchnąć wystarczająco głośno. Po czym będąc parę kroków za nim, odezwała się:
- Idziesz w jakimś konkretnym kierunku?

Fauntley Prentice · Wysłany: Sob 16:45, 10 Mar 2007 Temat postu:

Odwrócił się szybko. Zaskoczony.
- Nie - odpowiedział, wyjmując automatycznie ręce z kieszeni. - Zabijam czas, który powinnienem poświęcić na Zielarstwo.

Perpetua Scout · Wysłany: Sob 16:48, 10 Mar 2007 Temat postu:

No i masz, babo, miało być spokojnie i kulturalnie, a wyszło, jakbyś chciała go zabić.
- Szkoda. Miałam nadzieję, że przynajmniej ty robisz coś pożytecznego, choć... Polepszyłeś moją samoocenę. Zabijasz czas? A to ciekawe - uśmiechnęła się. - Mi się to nigdy nie udało. Przynajmniej robisz to mało brutalnie - zauważyła dobrodusznie, zastanawiając sie, czy może dorównać mu kroku i towarzyszyć podczas spaceru. Tymczasem stała trochę zakłopotana.

Fauntley Prentice · Wysłany: Sob 16:54, 10 Mar 2007 Temat postu:

Nie wiedział co ma zrobić z rękami. Jakoś tak mu ciążyły, przeszkadzały - miał wrażenie jakby były sztucznie doklejone. I miał straszliwą ochotę je sobie odrąbać.
- Zabijanie czasu jest mało brutalne, bo czas nie ma krwi. I nie ma skóry, na której widać by było siniaki, ani kości, które możnaby połamać. - Potarł czoło w zamyśleniu, a potem zrobil coś, czego nigdy nie robił - przygładził swoją roztrzepaną grzywkę. Z marnym skutkiem.

Perpetua Scout · Wysłany: Sob 17:00, 10 Mar 2007 Temat postu:

Popatrzyła na niego zaciekawiona. Początkowo miało to być spojrzenie dyskretne. Trochę speszona, uśmiechnęła się lekko.
- Bardziej bałabym się o psychikę tego Czasu - stwierdziła w końcu, kręcąc się trochę w miejscu. - Choć jej niby też nie można połamać. Ale na Czas nie czyhasz chyba tylko ty, więc mi go naprawdę żal. Musi być już trochę... Hm, niestabilna?
Perpetuo, postaraj się częściej milczeć, co?

Fauntley Prentice · Wysłany: Sob 17:06, 10 Mar 2007 Temat postu:

- Czas jest stary i chyba już wyrósł ze strachu - mruknął niewyraźnie, splatając ręce z tyłu. - Poza tym, kwestia przyzwyczajenia. Gdyby przez całe życie ktoś próbował cię zabić, też byś się przyzwyczaiła. Zapewne - dodał cicho, lustrując zmarznięta trawę.
Znowu robił z siebie idiotę.

Perpetua Scout · Wysłany: Sob 17:17, 10 Mar 2007 Temat postu:

Nie mogła powstrzymać śmiechu, cichego, ale śmiechu. Nie spytała, ile według niego czas ma lat, uznała tą kwestię za najmniej istotną.
- Cóż za współczucie. Swoją drogą, nie wiem, czy w moim przypadku potrzebne byłoby całe życie na próby - stwierdziła Perpetua, chcąc się wyzbyć z twarzy uśmiechu, ale ten, skubaniec, się chyba zadomowił. - Więc nawet jeśli nie należy Czasu żałować, to przynajmniej podziwiać. Za wytrwałość. I zdolność unikania śmierci. Czy jakoś tak... - zakończyła plątaninę.
Zbliżyła się do Fauntley'a, ciągle niepewnie, niczym porcelanowa figurka - delikatnie i mało ruchliwie, na odległość kroku.
- Przejdziemy się? - zapytała, zapominając na chwilę o zakłopotaniu. - W końcu, jak twierdzą, lepiej iść bez celu niż stać w miejscu, a tym bardziej cofać się.
Rzuciła mu krótkie spojrzenie, zastanawiając się, co też o niej może myśleć. I ile byłoby w tym mało zgrabnych epitetów.

Fauntley Prentice · Wysłany: Sob 17:27, 10 Mar 2007 Temat postu:

- Jestem wyzbyty ze współczucia. Nie umiem się nad niczym litować - przyznał cicho, rozcierając skostniałe palce. Spojrzał na nią dopiero wtedy, kiedy się zbliżyła. Krótko i spod za długiej, potarganej grzywki, ale spojrzał.
- W sumie... - mruknął. - Możemy się przejść.

Perpetua Scout · Wysłany: Sob 17:32, 10 Mar 2007 Temat postu:

- Jeśli chcesz pobyć sam... - zaczęła, zastanawiając się, czy mu właściwie nie przeszkadza. - Mnie już tu nie ma.
W jego spojrzeniu było coś dziwnego, a właściwie coś, co na nią dziwnie działało. Zamiast odejść i czekać aż będzie za nią krzyczał, co było dość wątpliwe, stała w miejscu nadal.