Błonia

Perpetua Scout

Ale ona tylko, całkiem niewinnie!, chciała pocałować go w policzek. Omińmy fakt, że prawie trafiła w nos. Mało istotny fakt. Następnie pociągnęła go delikatnie za dłoń, tak delikatnie jak on ją uprzednio, w stronę zamku.

Fauntley Prentice

Zmarszczył brwi, bo nie rozumiał. Ale dał się pociagnąć w stronę zamku. I milczał, bo nie miał pojęcia co ma powiedzieć.

Leah Lullietus

Wybiegła na błonia, nucąc coś cichutko.
Nie wysłała, cholera by to wzięła! Już się nie odważy. A Frank pozostanie bez odpowiedzi. Jego nadzieja pożyje jeszcze troszkę...
Chyba, ze już po niego przyszli.
Na samą myśl, uśmiechnęła się i zaczęła nucić troszkę głośniej.

Aisling Biteford

Aisling, zmeczona, zła i zaloczkowana, zjawiła się na błoniach chwilę później.
- Specjalnie! - rzuciła tylko, wbijając jej palec w żebra.

Leah Lullietus

Mogłam cię albo zloczkować, albo postawić ci wszystkie włosy do góry - odpowiedziała, wyrywając się. Stanęła naprzeciwko niej i uśmiechnęła się złowieszczo. - Źle wybrałam?
Wyciągnęła rękę i potargała ją, ku niezadowoleniu ogółu.

Aisling Biteford

- Zostaw - powiedziała cicho, odsuwając się i siadając na ziemi.
Nie było już tak zimno. Znów naciągnęła na głowę ten przeklęty sweter. Rażącożółty podkoszulek wyszczerzył się do Leah.

Leah Lullietus

Ta koszulka jest paskudna - stwierdziła, siadając obok. Tak po prostu. Żeby nie zaczynać od kłótni.

Aisling Biteford

- Dostałam ją razem z tym swetrem - stwierdziła, krzywiąc się lekko. Ciocia Tessie nie miała gustu. - A loczki są okropne - dodała.
Jej ręka powędrowała gdzieś w okolice głowy i zahaczyła kilka kosmyków, i nagle je pociągnęła... ale Isie miała dosyć mocne włosy. Po mamie. Mama miała brązowe, ale to nieważne. Włosy ani się nie rozprostowały, ani nie wyrwały.
Westchnęła cicho.

Leah Lullietus

Przejdzie im - powiedziała od niechcenia. - Nie wspominałam, że takie zaklęcia są wyjątkowo uciążliwe, bolesne i w dodatku kompletnie niewytrzymałe na zmieny temperatury bądź obecnosć wody?
Wyjęła z kieszeni różdżkę. Było oczywiste, co zaraz zrobi.
No i zrobiła to. Panna Leah Przewidywalna.

Aisling Biteford

Ona była... mokra.
Jako, że Isie ma ciągłe wahania nastrojów. Cóż, trudno, loczki były przecież ładne. Bardzo ładne, możę teraz jej ładniej niż wcześniej. dawniej? Zresztą tamte były na papilotach, a te...
Pociągnęła nosem.
- Zniszczyłaś mooooojeeee looooooczkiiiiii!

Leah Lullietus

Westchnęła.
I wbrew zdrowemu rozsądkowi - położyła się na trawie.

Aisling Biteford

- Głupia! Moooojeeeee loczki! - zawyła. Zimno jej było. Zimno.

Leah Lullietus

W zaistniałej sytuacji zachowuję się rozsądniej od ciebie
'Tak, Leah, okłamuj się, że to głupia było o Isie'
Przez ciebie nie wysłałam listu, wiesz? - powiedziała po chwili, wpatrując się w niebo. I bawiąc się tym durnym naszyjnikiem. - Więc oszczędź mi chociaż ryków.

Aisling Biteford

- Nie oszczędzę - mruknęła cicho, kładąc się obok niej.
A co!
Niech ona zostawi ten naszyjnik, bo zaraz wpakuję go jej do nosa, to naszyjnik Abbie, jej, nie Leah, och, ach, uch, zaraz ją uduszę.

Leah Lullietus

A jednak
Naszyjnik błyszczał w tych resztkach słońca, jakie miał do dyspozycji. Wyglądał prześlicznie. Tak, że Leah nie mogła oderwać od niego oczu i rąk. To było trofeum. Nagroda za to parszywe NIE, którego nei chciała.