Dziedziniec

Maxwell Ingart · Wysłany: Czw 21:58, 08 Mar 2007 Temat postu:

Dotknął dłonią jej ramienia.
- Nie będzie aż tak źle. W końcu o mnie też wysyłał listy. Nie raz.

Ailith Ingart · Wysłany: Czw 22:00, 08 Mar 2007 Temat postu:

Zeskoczyła z parapetu i spojrzała na brata, a potem po prostu się do niego przytuliła, bardzo mocno.
- I też się tak bałeś? - spytała zduszonym głosem.

Maxwell Ingart · Wysłany: Czw 22:02, 08 Mar 2007 Temat postu:

Mruknął coś cicho. Na tyle, by na pustym dziedzińcu usłyszała i tak tylko ona.

Namrael Vivian · Wysłany: Czw 22:03, 08 Mar 2007 Temat postu:

Pustym? Nie do końca. Pojawił się bowiem na nim Namrael, powiewając połami płaszcza. Wpatrzony w niebo, chyba nie zauważył Ingartów.

Ailith Ingart · Wysłany: Czw 22:04, 08 Mar 2007 Temat postu:

Odmruknęła coś cicho i się odsunęła, znowu uważnie oglądając swoje buty.
- Przepraszam.

Maxwell Ingart · Wysłany: Czw 22:05, 08 Mar 2007 Temat postu:

- Nie przepraszaj. A ja... musze już iść.
Uśmiechnął się, pogłaskał ją po rudych włosach. Z troską, jakiej wielu by się po nim nie spodziewało.
- Teraz ja przepraszam. Ale wiesz, gdzie jestem, jeśli mnie potrzebujesz.

Odszedł, robiąc za plamę pomarańczu wśród szarych cieni zamku.

Ailith Ingart · Wysłany: Czw 22:09, 08 Mar 2007 Temat postu:

Skinęła głową, ciągle patrząc w ziemię. Zaraz potem podniosła głowę i zarejestrowała obecność Namraela. Hm, cóż, powiewał.

Namrael Vivian · Wysłany: Czw 22:12, 08 Mar 2007 Temat postu:

I uśmiechał się. Całkiem sympatycznie, jak na siebie. "Problemy?" spytał. Chbya nie zdawał sobie sprawy, co się ostatnio dzialo.

Ailith Ingart · Wysłany: Czw 22:16, 08 Mar 2007 Temat postu:

- Zależy - odparła lakonicznie, niejednoznacznie i w ogóle dziwnie. Wyprostowała się i wsparła szczupłe dłonie na biodrach.

Lucy D. Vivian · Gość

Najdziwniejsza była w tym wszystkim Lucy. Wyszła z zamku, dotknęła ramienia brata, posłała uśmiech Ailith i usiadła na jednym ze schodków. Wbiła spojrzenie w ziemię i nakreśliła coś nożykiem, coś, co wyglądało jak omega. Westchnęła.

Namrael Vivian · Wysłany: Czw 22:20, 08 Mar 2007 Temat postu:

Namrael wzruszył ramionami. "Nie chcesz mówić to nie" mówiło jego spojrzenie. Odwrócił siędo siostry. "Co się kończy, Lucy?" spytał cicho.

Ailith Ingart · Wysłany: Czw 22:25, 08 Mar 2007 Temat postu:

- Coś się kończy, coś się zaczyna - mruknęła obojętnie. - Nie, Namrael, nic się nie stało i nie mam problemów, jak zwykle.

Lucy D. Vivian · Gość

- Coś bardzo osobliwego - Lucy nakreśliła nożem coś jeszcze - Wiesz, jak krzyczy banshee w bezksiężycowe noce? Tak krzyczą ptaki, gdy umiera ich świat. Bez początku i bez końca ten dźwięk przemierza pustkę.

Namrael Vivian · Wysłany: Czw 22:30, 08 Mar 2007 Temat postu:

Uśmiechnął się. "Pustka. Lucy, Ty nie znasz pustki. Ty jesteś kłębkiem życia." Spojrzał ponownie w niebo. "Pocałowałem kiedyś banshee" mruknał cicho. "Chłód śmierci jest obezwładniający. A one po prostu opowiadają o nim swoją pieśnią."

Lucy D. Vivian · Gość

Lucy uśmiechnęła się beznamiętnie na wzmiankę o życiu.
- Vivian, tak? Nie, obawiam się, że cały życiowy potencjał oddała ci nasza matka. Ja... jestem tylko elementem, który coraz intensywniej i z czystą perwersją przestaje pasować do układanki.