Dziedziniec

Amelia Hammett

- Ach, to jak każdy tutaj. Zamiast pejcza dostali różdżki i nie wiedzą, co z nimi zrobić - odparła niby od niechcenia, oglądając sobie paznokcie. Jednak chwilę póxniej kolejna śnieżka przecieła chłodne powietrze i rozbiła się na murze. Tym razem znacznie dalen od dziewczyny. Amelia zerknęła na nią i uśmiechnęła się, jakby zachęcając do mówienia. - Co jest?

Thrudy Steward

- Właściwie, to nic i w tym największy problem. - Westchnęła.

Amelia Hammett

Dziewczyna dokładniej przyjżała się Puchonce. Po chwili cicho westchnęła, podiosła się z ziemi i podeszła do niej. Położyła dłoń na jej ramieniu.
- Jednak jesteś smutna i musiało coś się do tego przyczynić. - Usiadła obok niej. - Jeśli nie chcesz mówić to wróce spowrotem na drugą stronę i będziemy patrzeć na siebie jak te dwie sieroty. Jednak zawsze lepiej wyrzucić z siebie zmartwienia. To pomaga.
Powiedziała ta, co żali się wszystkim naokoło, pomyślała jednak szybko to od siebie odgoniła, wyczekująco spoglądając na dziewczynę.
Widząc jednak, że nie ma zbytniej ochoty na rozmowę, wzruszyła tylko ramionami. Wstała i ruszyła w stronę Wielkiej Sali.

Aisling Biteford

Na dziedziniec wbiegła zupełnie zmęczona, na początku nie zauważając dziewczyn. Kiedy jednak je dostrzegła, uśmiechnęła się do nich serdecznie.

Leah Lullietus

A Leah wbiegła zaraz za nią.
Isie! - krzyknęła. - M<asz zamiar przede mną uciekać do końca życia za to, że chcę dobrze?

Thrudy Steward

- Nie wiem. - Odpowiedziała cicho i oparła głowę o zimny mur. Tak zimny jak ona.

Amelia Hammett

[ sory, ale Cię nie było, myślałam, że poszłaś^^']

Aisling Biteford

Zatrzymała się nagle, słysząc znajomy głos.
- Leah! Wiesz, kotku, tak bardzo się cieszę, że cię widzę - powiedziała, kiedy kuzynka ją dogoniła. - Nie uciekam przed tobą... - dodała.

Thrudy Steward

[spoko x) i tak się muszę zmywać ^^]

Ian Murray

Gdy Fauntley, Max i Murray wchodzili na dziedziniec, ten ostatni - na przekór swojej naturze - śmiał się już całkiem jawnie.

Fauntley Prentice

- Śmiej sie, śmiej. Na zdrowie! Uważaj tylko kiedy będziesz kładł się spać, bo mogę podrzucić ci jakąś straszliwie jadowitą żmijkę. - Szturchnął Iana przyjacielsko w ramię. Z trudem powstrzymywał śmiech - bądź co bądź wizja Hogwartu w różu była całkiem... zabawna.

Maxwell Ingart

Prychnął na słowa o podrywaniu.
- Tym ostatnim się nie przejmuj. Zwykle są zachwycone.
Namyślił się.
- Nawet Gryfonki. - Dodał, jakby w jego prywatnym rejestrze dom Gryffindora przemieniał dziewczęta w coś nietykalnego i wściekłego jak rój os.

Leah Lullietus

Prychnęła, bo Isie ją kompletnie zignorowała. Już miała się odwrócić, gdy zauważyła grupkę chłopaków.
Raz się żyje - pomyślała.
Podeszła do nich i, próbując się uśmiechnąć, spytała:
Znamy się

[tot, dlaczego ian? dlaczego?]

Ian Murray

Murray zmrużył oczy, przyglądając się Ślizgonce.

[bo: a) to moje ulubione szkockie imię; b) tak nazywa się bohater pewnego ff-a; c) rosier xd]

Ailith Ingart

Wyszła na dziedziniec, nie przejmując się padającym śniegiem ani mrozem. Nie miała płaszcza, jak zwykle z resztą. Rozejrzała się krótko, mrucząc coś pod nosem. Na ramieniu siedział jej szczur, łypiący co chwila przerażająco pustym, zakrzepłym oczodołem.