Jezioro

Natalie Hepburn

Nie spojrzała na niego, odwracając twarz w przeciwną stronę.
Nienawidziła, gdy ktoś patrzył na jej łzy. Zwłaszcza, że płynęły po jej policzkach całkowicie bezszelestnie i gdyby tylko się odwróciła...
Potrząsnęła głową.
- Cokolwiek - odparła.

Amelia Hammett

Gdzieś tam pod drzewem od dłuższego czasu siedziała panna Hammett, pochylona nad pergaminem. Jednak od momentu pojawienia się znajomej dwójki Krukonów, przestała się interesować własnymi bazgrołami i obserwowała ich spokojnie spod grzywki.
Do czasu, gdy nie zobaczyła błyszczących policzków drogiej koleżanki.
Zostawiła więc wszystkie swoje rzeczy i niepewnie do nich podeszła. Oboje mogli widzieć jak się zbliża, o ile spoglądali w tamta stronę.
- Natalie? - zapytała niepewnie, zerkając to na nią, to na Matta.

Matthew Gainsborough

Hammet.
Tylko jej tu brakowało. Matt przewrócił wymownie oczyma. Mogła siedzieć sobie spokojnie w krzakach, czy skąd tam ona się tu wzięła, a nie się wtrącać. Właśnie teraz, kiedy usiłowali się z Natalie dogadać, co było dosyć trudną sztuką.
Odwrócił się w kierunku Amelii, wciąż zaciskając palce na dłoni panny Hepburn.
- Amelio, jak rozumiem nudzi ci się, byłabyś jednak tak miła i zostawiła nas w spokoju?

Crystal Sanders

Crystal przewróciła kartkę i odgarnęła włosy, które wiatr uparcie zwiewał jej na oczy. Znów obrzuciła przelotnym spojrzeniem dwojkę znajomych...
Matt zatrzymał dziewczynę , a teraz podeszła do nich jeszcze jedna, też Krukonka... tej tutaj nie znała jednak miała mieszane uczucia co do angażowania się w sprawy tej dwójki...
Chociaż może to wyjdzie na dobre...
Wróciła do lektury, przerywając co jakiś czas i obserwując przelotnie rozwój wypadków...

Amelia Hammett

Zmarszczyła brwi, posyłając mu nieprzychylne spojrzenie.
- Nie nudzi mi się i nie zostawię jej, skoro przez ciebie płacze, Gainsborough - odparła, robiąc krok w stronę wspólokatorki i przyglądając jej się uważnie. - Natalie...

Natalie Hepburn

Poruszyła lekko palcami trzymanej dłoni i po raz kolejny otarła twarz; dopiero wtedy zmusiła się, by spojrzeć na Amelię.
- Wszystko w porządku - powiedziała cicho. - Nic mi nie jest.
Spojrzała niepewnie na Matta i wzruszyła ramionami.

Matthew Gainsborough

Matt zmarszczył groźnie brwi. Ani myślał puszczać dłoń Natalie, co to, to nie. Teraz dodatkowo objął ją w pasie i przyciągnął ku sobie.
- Może ci się to nie mieści w główce Hammett, ale chciałbym dokończyć rozmowę z moją dziewczyną sam. Idź zobacz, czy nie ma cię w bibliotece, co?

Amelia Hammett

- Gainsborough, daruj sobie. Lepiej idź do fryzjera, bo poczucia taktu ubywa ci wprost proporcjonalnie do długości włosów - burnęła, kręcąc głową, jednak wciąż patrząc na Natalkę.
- Jesteś pewna? Weź ją może puść...

Natalie Hepburn

Zaskoczenie, jakie odmalowało się na jej twarzy, kiedy ją do siebie przyciągnął, nie znało granic.
Nawet nie pisnęła. Jedynie oczy zrobiły się trochę bardziej okrągłe i łzy jakimś dziwnym trafem uległy zatamowaniu.
- Poradzę sobie - mruknęła do Amelii.
A ona i tak w sumie dowie się o wyniku rozprawy, gdyż. Spotkają się w dormitorium.

Crystal Sanders

Kolejne spojrzenie rzucone ponad książką... Matt przyciąga Natalie do siebie... chyba już jest w porządku...
Właściwie Crystal nie była do końca pewna czy czuje ulgę.... może gdyby to wszystko się inaczej potoczyło....
-O czym ty myślisz-skarciła sama siebie, i wróciła do lektury, jednak nie mogła się skupić... ciekawe o co była ta kłótnia....

Matthew Gainsborough

- Dziękuję za troskę o włosy, pilnuj lepiej własnych kłaków. - prychnął. Uderzanie w kwestie jego wyglądu to trochę jak rzucać grochem o ścianę.
- Puszczę ją, kiedy zechcę tego ja, albo ona sama- mruknął, obejmując Natalie i drugą ręką, zaraz potem kładąc głowę na ramieniu dziewczyny.
- A skoro już nasyciłaś ciekawość... Możesz sobie iść? - grzeczna prośba do kochanej Amelii.

Amelia Hammett

- Ja nie gustuję w różowych kokardkach, w przeciwieństwie do ciebie - mruknęła. - A poza tym nie z tobą chcę rozmawiać, więc przymknij się na chwilę, z łaski swojej, proszę - dodała, jednak robiąc krok do tyłu.
Lecz bynajmniej nie prze niego.
- Na pewno? Mogę cię zostawić? - zwróciła się do Natalie.

Natalie Hepburn

Natalie westchnęła głęboko, kiwając głową.
- Dam sobie radę - powtórzyła, spoglądając na nią znad jego głowy. - Dziękuję.
No, tak, przytulona do swego oficjalnego już chłopaka. Hm.

Crystal Sanders

Tak, napewno wszystko ułożyło się dobrze...
Crystal uznała, że dłużej i tak się nie skupi na czytaniu, więc wstała zarzuciła torbę na ramię i posyłając ostatnie spojrzenie w stronę Krukonów zaczęła oddalać się w stronę zamku...

Amelia Hammett

Amelia stała tak jeszcze kilka sekund, po czym bez słowa wzruszyła ramionami i odwróciła się na pięcie, udając się w stronę swoich rzeczy. Pozbierała je szybko, rzucając byle jak do torby, po czym ruszyła do zamku.
Nie oglądając się, bo i po co?