Jezioro

Tristan Miseris

Tris objął Lori silnymi, męskimi ramionami i pociągnął ją za sobą na ziemię. Mruknął coś przeciągle, mierzwiąc jej włosy palcami.

Lori Backer

Jeżeli nadal trzymał rękę na jej głowie mógł liczyć na to, że kiedy tylko ją odsunie, niesforne kosmyki od razu wrócą na swoje miejsce; taka już ich natura.
W efekcie "pociągnięcia" leżała tylko na Tristianie. Rekę odsunęła kosmyk blond włosów, który zasłonił mu twarz.

Tristan Miseris

Tris uśmiechnął się, zuchwale obejmując Lori.
- Ciekawy temat, nie sądzisz? - zapytał zadziornie.

Lori Backer

- O jakim temacie mówisz? - spytała, chociaż dobrze wiedziała, o co mu chodzi.

Tristan Miseris

Tris w ramach odpowiedzi pocałował Lori po raz kolejny.

Lori Backer

A chwilę później panna Be spojrzała na niego, udając zdziwienie.
- Masz dziwny sposób wyrażania uczuć, wiesz?

Tristan Miseris

Tris uniósł zawadiacko brew.
- Jestem szalony, zapomniałaś o tym? - zapytał, znowu szukając jej ust.

Lori Backer

- To wszystko tłumaczy - mruknęła z przekąsem, pochylając się nad Tristianem.

Tristan Miseris

Tris skradł Lori upragnionego buziaka.
- Masz słodkie usta - zauważył.

Lori Backer

- To komplement?

Tristan Miseris

- No a jakże by inaczej - zaśmiał się profesor.

Lori Backer

- No nie wiem, wszystko jest możliwe. - Przechyliła głowę i spojrzała na niego, jakby starając się zapamiętać twarz tak, by móc narysować ją, kiedy zamknie oczy.

Tristan Miseris

Tris sięgnął po okulary i założył je na nos.
- Tobie nie można mówić niczego innego, jak same komplementy - zapewnił.

Lori Backer

- Za bardzo słodzisz - upomniała.

Tristan Miseris

Tris przekrzywił głowę.
- Ależ oczywiście - zapewnił. - Mogę przestać.
Miseris usiadł ostrożnie, przytrzymując Lori na swoich kolanach.