Jezioro

Lori Backer

Może i drgnęła, ale kiedy ją przytrzymał, nie ruszyła się.
- Tak będzie lepiej - zauważyła.
A potem spojrzenie za słońcem, którego już nie było widać i kolejne słowa:
- Muszę iść.
I już jej nie ma.

Tibby McGregor

Pomimo drugiego tygodnia września, pogoda na zewnątrz zamku nie zachęcała do długich spacerów. Odrobinę pochmurne niebo nawet odradzało oddalanie się od ciepłego pokoju wspólnego, czy choćby przytulnej biblioteki.
Jednak dzisiejsze warunki atmosferyczne nie przeraziły Tibby McGregor, która owinięta w puchaty ślizgoński szalik, spokojnie spacerowała sobie nad jeziorem. Od czasu do czasu tylko schylała się, żeby podnieść z ziemi kamyczek i rzucić w jezioro.

James Morris

Cichutko za koleżanką szedł James, próbował ją dogonić.
-Cześć Tibby. Co tam u ciebie słychac?

Tibby McGregor

Tibby przestraszona nagłym i niespodziewanym pytaniem Jamesa, aż podskoczyła, rozrzucając dokoła siebie wszystkie kamienie, które udało jej się do tej pory znaleźć. A wierz mi, było ich sporo.
- Cześć, James - powiedziała, zabierając się za zbieranie upuszczonych rzeczy.

James Morris

James zakłopotany reakcją Tibby nachylił się i zaczął zbierać kamyki razem z Koleżanką.
- Wybacz że cię przestraszyłem, nie chciałem. - Tłumaczył się chłopak.

Tibby McGregor

- Wiem - powiedziała, poklepując go po ramieniu. - Nie martw się.
Wstała i ruszyła przed siebie, nadal co kilka kroków stając i podnosząc kolejny kamyczek. Kiedy jej nie odpowiadał rozmiar, waga lub też kształt, po prostu wyrzucała go. Najczęściej za siebie.
- Idziesz? - krzyknęła z oddali do wciąż stojącego w poprzednim miejscu Jamesa.

James Morris

-Ide Ide. - Krzyknął James i ruszył w kierunku TIbby.
- Poco ci te kamyki? Będziesz coś z nich robić? -Odrzekł chłopak.

Tibby McGregor

Przez chwilę Tibby spojrzała na swojego towarzysza wzrokiem, który miał znaczyć tyle samo, co: jak to? to ty nie wiesz?
Przystanęła nad jeziorem i zamachnęła się. Rzuciła kamieniem. PLUM! Takie głośne.
- Chcę się nauczyć rzucać kamieniami tak, żeby odbijały się od tafli - wytłumaczyła, kiedy jedna trzecia tego, co znalazła znalazła się na dnie jeziora.

Tristan Miseris

Tris zabrał się w końcu ze skały, na której siedział i poszedł do zamku - w tym tempie, to wkrótce będzie zasmarkany do końca zimy...

James Morris

-Aaaaa do tego je potrzebujesz. James podniósł z ziemi kilka kamyków i rzucil kilka razy.
- Czy właśnie o to chodzi? - Spojrzał w stronę Tibby.

Tibby McGregor

Dziewczyna spojrzała z ogromnym zdzwieniem na Jamesa, który najwyraźniej nie zdawał sobie sprawy z tego, że właśnie ugodził ją mocno w serce. Wszyscy umieli puszczać "kaczki", tylko nie ona jedna. Wyrostek społeczeństwa!
- Yhy - mruknęła pod nosem i rzuciła swoim kolejnym kamieniem, który powtórzył los poprzednich siedemnastu.
PLUM! PLUM! PLUM!

James Morris

James zauważył smutek na twarzy koleżanki.
- Nauczyć cię puszczać kaczki Tibby? To naprawde jest bardzo proste.

Tibby McGregor

Smutek szybko uciekł z twarzy dziewczyny, a oczy niezwykle mocno się poszerzyły z radości.
- Mógłbyś?

James Morris

- Pewnie, że bym mógł. Przygotuj się, Tibby, na lekcję Jamesa Morrisa odnośnie puszczania kaczek. - Chłopak podszedł do dziewczyny wolnym krokiem i stanął tóż za jej plecami. Prawą ręką objął ją w tali, a lewą chwycił za rękę trzymającą kamień.
- A więc tak...kamień trzeba rzucić pod pewnym kątem aby spokojnie mógł się odbić od przypływającej fali.
Chłopak wziął razem z Tibby zamach i z wielką siłą oboje puścili "kaczkę". Kamień odbijał się wiele razy od fali.
- Podobała się lekcja? - Spytał spokojnie Chłopak.

Tibby McGregor

Dziewczyna nie mogła nic powiedzieć. Oddech tak bardzo przyspieszył, że niemal dusiła się powietrzem. Ale to było oczywiście przyjemne. Stała tak dłuższą chwilę i patrzyła na znikające na wodzie pierścienie.
- Suuuper - powiedziała po chwili rozentuzjazmowana. - Ale samej mi nie wyjdzie. Z pewnością dam plamę. Panie Profesorze.