Jezioro

Terry Wingstock

Machnął ciężko ręką.
- W porządku - stwierdził.

Przyglądał się dziewczynie przez moment. A potem wstał i podszedł do miejsca, w którym siedziała.
- Terry Wingstock. W natłoku ostatnich zdarzeń, chyba nie zdążyliśmy się sobie przedstawić - uśmiechnął się - Natalie, prawda..? - zapytał, po namyśle, wyciągając do niej dłoń.

Natalie Hepburn

Podniosła się, przestając wspierać się na łokciach i podała chłopakowi rękę.
- Natalie - potwierdziła i odwzajemniła uśmiech, trochę niepewnie. - Miło mi, Terry. Co się właściwie stało na tych schodach? Tak po prostu się potknąłeś? Brzmi banalnie.

Terry Wingstock

Zaśmiał się.
- Jesteś nieugięta z tymi schodami, naprawdę - stwierdził rozbawiony i powrócił na swoje miejsce, po raz kolejny zgniatając zawartość torby.

Zerknął na jezioro. Wydłubał jakiś kamyk z podłoża i cisnął nim do wody.
Hm.
Nie takie głupie.

- Uznajmy, że banalne rozwiązania są najmniej kłopotliwe - spojrzał na Natalie - A ty co tu robisz sama...?

Natalie Hepburn

- Jestem upierdliwa - powiedziała bez ogródek, wzruszając ramionami i powróciła do swej poprzedniej pozycji. - Chyba weszło mi w krew.
Spojrzała na jezioro.
- Lubię tu przychodzić - stwierdziła. - Jest spokojnie, nikt nie przeszkadza, można malować do woli... Chyba wiesz, o co mi chodzi. A sama, bo sama. Ostrożnie dobieram przyjaciół.
Uśmiechnęła się samymi kącikami ust, powracając do kontemplacji prawie gładkiej tafli wody.

Terry Wingstock

- Jak zwał, tak zwał - mruknął, wiążąc sobie krawat pod szyją, ale, że kiepsko mu to szło, zostawił go przewieszonego przez kark.

- Malujesz...? - zapytał, opierając się o drzewo za nim.

Lucy D. Vivian · Gość

Przyszła, jakby czymś wiedziona. Włosy, niechlujnie pozaplatane w warkocze, nosiły na sobie ślady zeschłych wodorostów. Ale przyszła, skoncentrowana ewidentnie na Terrym, jakby czegoś chciala, a nie umiała tego wyrazić. Przełknęła ślinę.

Natalie Hepburn

Kiwnęła głową.
- Owszem. A ty, posiadasz jakieś uzdolnienia artystyczne? - zapytała, przymknąwszy oczy, kiedy zerwał się lekki wiatr.
Uśmiechnęła się do dziewczynki, zerknąwszy na nią spod przymrużonych powiek.
- Cześć.

Terry Wingstock

Podniósł wzrok na małą.
- Witam, witam - uśmiechnął się - Wyschłaś?

Słysząc pytanie Natalie, parsknął lekko.
- Nie umiem sam ocenić - stwierdził zgodnie z prawdą.

Lucy D. Vivian · Gość

- Względnie - pokiwała głową gorliwie, potrząsając włosami. Potarła nadgarski, przyjrzała się wodzie z fascynacją. Ale potem znowu spojrzała na chłopaka. Jakby coś nęciło, wabiło do siebie. Dziwne.

Natalie Hepburn

Uśmiechała się. Było jej tak jakoś błogo.
- A co się stało, że zmokłaś? - zapytała Lucy, nie mogąc się powstrzymać.

Terry Wingstock

Był przewrażliwiony chyba. Coś było nie tak..? Bo szybko odwrócił wzrok od spojrzenia małej i przeniósł go na Natalie. Szybko, nim mała zdołała odpowiedzieć, zaczął:
- Masz ze sobą jakieś... Szkice...? Chętnie bym obejrzał, o ile się zgodzisz.. - zapytał, kładąc dłoń nieco nad mostkiem. Dziwny gest.

Natalie Hepburn

Zmarszczyła brwi, wyciągając jakiś papier z kieszeni szkolnej szaty. Rozwinęła go, przechylając głowę nieco w prawo.
- Kobold - stwierdziła, wzruszywszy ramionami i podała rysunek chłopakowi.

Lucy D. Vivian · Gość

Spojrzała łagodnie na Natalie. Uśmiechnęła się, szczerze, dziecięco.
- Oglądałam rybki. Dużo, dużo rybek - potarła dłoń, na której, na mosiężnym łańcuszku ktoś zawiesił białe perełki. Przyjrzała im się uważnie, a potem uśmiechnęła się z satysfakcją, jakby odpowiedziały jej na pytanie.

Terry Wingstock

Wziął rysunek i zmierzył go uważnym spojrzeniem. Raz zerknął na Lucy, ale zaraz powrócił do rysunku. Zmarszczył brwi.
Nie wypowiedział ani słowa. Ani na temat rysunku, ani perełek.

- A rysujesz też coś przyjemniejszego dla oczu...? - zapytał z uśmiechem, oddając rysunek. Łup, łup. Ręka wróciła na mostek.

Natalie Hepburn

Zerknęła na perły i zacisnęła nieco dłonie w pięści. Wyglądały dziwnie znajomo.
- Od Iana? - zapytała, wpatrując się w rękę dziewczynki.
Nie była zazdrosna, tylko zaskoczona.
- Mam jeszcze szkic Ingarta z Hammett - powiedziała nieprzytomnie, nagle jakby zamyślona.