Jezioro

Abigail Patton

[muszę kończyć. adieu :*]

Thrudy Steward

[chemię, osiem stron, musze przepisać na komputer i wcale mi się to nie świeci x/ Ale trzeba przyznać, konwersacja ładna xD]

Mischa Trachtenberg

Porzucała jeszcze chwile kamieniami w staw, po czym poszła do dormitorium się przespać.

[tak świetna to dobrej nocy i do jutra słońca xD :*]

Lucy D. Vivian · Gość

[THRUDY, OPIIIIISSS!]

Terry Wingstock

Usiadł na brzegu.
I zapalił papierosa.
W zasadzie ciekawym było skąd go miał, czemu w ogóle trzymał go w zębach i dlaczego właśnie teraz. Sam się chyba zastanawiał, od kiedy to preferuje tego typu rozrywki.
A jednak w tej chwili było mu to potrzebne. Kłęby szarego dymu, który sprawiał, że kręciło się w głowie i robiło tak dziwnie spokojnie.
Taak...

Alice Light

Usiadła przy brzegu, z dala od wszystkich, i wgapiała się w migotliwe odblaski na tafli jeziora. Zastanawiała się właśnie, co zrobić, aby przestano uważać ją za głupią idiotkę. Niestety, żaden pomysł nie przyszedł jej do głowy, więc poszła dalej.

Abigail Patton

Abbie usiadła w swoim ulubionym miejscu, pozwalając, aby fale zahaczały o czubki jej butów. Miała ochotę z kimś porozmawiać, niezależnie, czy owa konwersacja miałaby mieć charakter kłótni, przyjacielskiej pogawędki, czy też - po prostu - najzwyklejszej w świecie rozmowy...
Paradoksalnie, wszyscy trzymalim się razem, a ona, ona, która tak bardzo potrzebowała towarzystwa innych, przeważnie włóczyła się sama po szkole, kolegę lub koleżankę zastępując kilkoma niewesołymi myślami.
W dodatku, odczuwała potrzebę przestania wydawać się innym żałosną. "Jak - pomyślała - jak to się dzieje, że osoby złośliwe, czasem nawet zwyczajnie niesympatyczne, są wiecznie otoczone tłumkiem znajomych, a ja, chociaż staram się być miła i nie sprawiać nikomu przykrości, jakoś odstraszam wszytkich wokoło." - Była bardzo rozżalona.
Cisnęła płaski kamyczek do jeziora, jako sposób na uzewnętrznienie złości i frustracji.

Alice Light

Wiedziona myślą, że tu na pewno nie będzie żadnych uczniów, usiadła nad jeziorem i zaczęła rozmyślać, jaką to jest idiotką i że nikt jej nie lubi. Wzdrygnęła się, kiedy zauważyła, że kilka metrów dalej siedzi Abigail.
- Yyy.. Cz-cześć - wyjąkała.

Fauntley Prentice

Usiadł przy brzegu, zachowując stosowną odległość.
Obracał w palcach źdźbło trawy, rzucał małymi kamyczkami w stronę owdy, gapił się w niebo.
I zamierzał tak siedzieć, jeśli nie cały dzień, to przynajmniej przez jego większą część. Egzaminy jeszcze daleko, prawda?

*

Wstał. Bo znalazł ciekawsze zajęcie od zabijania czasu.

Abigail Patton

Znowu, tak jak dwa dni wcześniej, przysiadła na brzegu jeziora. I znowu, znowu pozwoliła, aby woda moczyła czubki jej butów. Znowu była też sama, i znowu miast koleżanki miała parę myśli w kolorze szarego nieba (zastanawiające, jak ta pogoda potrafi współgrać ze stanem ducha).
- Cholera. - Mruknęła. "No, no, Abigail, no, no. To takie niepuchońskie, przeklinać." - Pomyślała ironicznie.

Fauntley Prentice

To takie niepuchońskie palić i mieć wszystkich gdzieś.
A jednak nasz szanowny, egoistyczny Pan Puchon właśnie to robił, siedając nad brzegiem najbardziej oddalonym od zamku. Trudno było stwierdzić w jakim był nastroju.
Ot, nie wyspał się. I zależnie od zaistniałej sytuacji może być marudny, jak i miły.

Perpetua Scout

- Tytoń najładniej pachnie niezapalony.
Cóż, z takim komentarzem wyskoczyć mogła tylko i wyłącznie Perpetua Scout. Komentarzem wypowiedzianym całkiem poważnie, bez zbędnego uśmiechu, ale za to ze zbędnym błyskiem w oku (który jak zwykle wszystko popsuł!).
Jejmość usiadła na pewnym nieprzypadkowym kamieniu, bo należy wiedzieć, że rzadko wybierała coś przez przypadek. W przydługim, porozciąganym blado turkusowym swetrze dziwnie wyglądała na tle zieleni, aczkolwiek spokojnie można by uznać, że jej tam nie ma. Do tego właśnie dążyła milczeniem, które pojawiło się znikąd - dość kapryśnie właściwie.

Fauntley Prentice

- Ale niezapalony tytoń nie wpływa na samopoczucie tak dobrze, jak ten zapalony - odpowiedział uprzejmie, uśmiechając się pod nosem. Nie musiał się odwracać żeby wiedzieć, kto taki go nawiedza. A jednak się odwrócił (w sensie spojrzał przez ramię) i uśmiechnął się na widok turkusowego swetra Ślizgonki.
- Ten kolor jest mało ślizgoński - powiedział rozbawiony, nie mogąc się powstrzymać.

Perpetua Scout

- A masochistyczne nawyki nazywane przyjemnościami są mało puchońskie.
Uśmiechnęła się pod nosem, wodząc wzrokiem po wzburzonej tafli jeziora. Wiatr targał sławne bezczelne kosmyki, ale takowego łaskotania raczej nie można by nazwać nieprzyjemnym, więc dziewczyna pozwoliła im na chwilę tak upragnionej wolności.

Fauntley Prentice

Pokręcił głową.
- Słaby argument. Puchoństwo jako-takie nie przemawia do mojego ego - odpowiedział, zrywając trawkę. Znowu obracał nią w palcach, nadal paląc tego przeklętego papierosa. Czy to podchodzi pod brak kultury? Chyba tak.
- Poza tym - zaczął, robiąc jakiś dziwny ruch ręką - masochizm jest w pewnym stopniu przyjemny. Takie zabijanie się na raty.
Uśmiechnął się do niej, jakby dając do zrozumienia, że nie musi go słuchać. Ani znosić jego dziwnej mieszanki humorów tylko dlatego, że się nie wyspał.