Jezioro

Fauntley Prentice

Niech ona tak nie marzy, bo na śmierć się zamarzy!
- To nie optymizm, a skrajny pesymizm. Chmury w moim kształcie to zapowiedź końca świata. Nie wiedziałaś? - Ton absolutnie poważny, palce splecione jakby w zamyśleniu. I ta ogromna pewność w oczach, to nic, że siedzi daleko i patrzy w niebo.
Tak, uśmiecha się bardzo uroczo, zauważył to bardziej niż dawno. Nie powie jej tego, ahaaaaa... A gniewać się da. Ojjjj, tak. Szczególnie jeśli ktoś cierpi na urojenia i przerost dumy.

Perpetua Scout

- To widocznie jedna z tych gorszych wersji, których nie znają niewinne Ślizgonki plakatujące ściany mugolami - stwierdziła poważnie, wpatrując się w właśnie zauważoną stokrotkę. Przechyliła lekko głowę, przygryzła wargi i....
- Ale kwiatków i chmurek ten koniec świata niech nie rusza! - mruknęła z nutą groźby w głosie. Tak, stereotypowa Ślizgonka, broniąca własnych racji i mroku.

Corinne Hawkins

Kwiatków i chmurek? Strzępki rozmów docierały do jej zamroczonej podświadomości. Ach... Jak bardzo chciałaby teraz znaleźć się nad wodą... Albo wziąć zimny prysznic...
- Szuuu szuuu...
Odgłosy fal nie są dziwne, prawda?

Namrael Vivian

Plusk!

Chlup!

I ponownie - plusk!

Nikt chyba nie byłby tak głupi żeby pływać w jeziorze na błoniach?
W dodatku w pełnym ubraniu?

Nikt.

Z wyjątkiem Namraela.

Maxwell Ingart

Którego obserwował siedzący przy brzegu Maxwell. Krukon co prawda nie pływał, a zdecydował się na wygrzewanie w słońcu, ale w przeciwieństwie do kuzyna - bez koszuli.
- Zimna? - zawołał w stronę Namraela, jednocześnie przeciągając się sennie.

Namrael Vivian

"Chodź i sprawdź" rzucił Nam, wychodząc z wody. Otrząsnął się, sięgnął po różdżkę i osuszył się jednym ruchem.

Amelia Hammett

Gdzieś tam w oddali pojawiła się Amelka. Usiadła przy brzegu w bezpiecznej odległości od chłopców, mocząc nogi w chłodnej wodzie.
A w ręku nadal mając szklankę z sokiem
Pomarańczowym.
A jak.

Namrael Vivian

Zerknął w stronę Am. Przez chwilę przyglądał się dziewczynie ze zmarszczonymi brwiami po czym wybuchł śmiechem. "Oj, Max, Max..." zachichotał, opadając na ziemię koło kuzynka.

Maxwell Ingart

Włosy rudzielca nieco wypłowiały w słońcu, nabierając odcienia wyjątkowo rudej mandarynki. Widocznie czas egzaminów nie związał go z biblioteką... Choć owszem, kilka podręczników wciąż znajdowało się w jego porzuconej nieopodal torbie.
- Nie chfee my sjeeę... - ziewnął Krukon, poprawiając okulary. - Zamierzam tu leżeć, aż przyjdą wakacje...

Namrael Vivian

"Powodzenia" rzucił z uśmiechem, wyciągając się na trawie obok kuzyna. "Zdawało mi się że mimo wszystko miałeś zamiar zdawać jakieś egzaminy? Doprawdy, zawiodłem się na Tobie..." skrzywił się, jakby powiedział coś nie tak. Bo faktycznie, powiedział.

Maxwell Ingart

Nawet jeśli, to Max puścił ostatnie zdanie koło uszu. Znali się z Namraelem na tyle długo, by wiedział, że jeśli kuzyn ma do niego jakieś pretensje to powie je wprost... Co prawda, za lat szczenięcych przeradzało się to w krwawą bitwę na cokolwiek (książki, czary, doniczki, pięści oraz kopniaki), a teraz wywołałoby intelektualną burzę, ale przecież Vivian, koniec końców, świetnie się z nim dogadywał.
- Zamierzam zdać wszystkie egzaminy - poinformował rudzielec z zamyśleniem. - Wszystkie na W.

Namrael Vivian

Przez chwilę zdawał się namyślać nad tą kwestią. "Zdajesz sobie sprawę, że jeśli egzaminatorzy nie będą płci żeńskiej to przy obecnych nakładach sił możesz napotkać istotne problemy w osiągnięciu tego celu?"

Maxwell Ingart

Zabrał się za wyliczanie na palcach.
- Fawninga wezmę na ładne oczy i obietnicę, że nigdy więcej mnie nie zobaczy. To jeden. - Uniósł wskazujący. - Miseris ma poczucie humoru, więc wystarczy, że jako zadanie "Stwórz własny projekt opieki nad określonym stworzeniem magicznym" opiszę swój własny tydzień, a oddając kartkę założę czerwoną, skórzaną obrożę. To dwa. - Wysunął środkowy.
Razem tworzyły V.
- Więcej profesury męskiej nie ma, czyli czeka mnie zwycięstwo.

Namrael Vivian

Westchnął. "Ale pamiętaj przystojniaku, że owutemy macie z egzaminatorami z zewnątrz. To może nieco utrudnić sprawę..."

Maxwell Ingart

- Mam to brać jako prowokację, że nie dam rady? Czy masz może nagłą potrzebę udania się do biblioteki? - Roześmiał się na samą myśl.