Główny księgozbiór.

Perpetua Scout

- Cori?

Corinne Hawkins

- Mam nadzieję, że nie wzięłaś tego na poważnie? Muszę się upewnić - powiedziała podpierając dłonią podbródek i patrząc na nią z rozbawieniem.

Perpetua Scout

- Czego nie wzięłam na poważnie? - dopytywała.

Corinne Hawkins

- Nieważne, chcę, żebyś wiedziała, że nie stoją na przeszkodzie twojemu związkowi, Peppy.
Zaczynała bredzić, ale przestała się tym przejmować już wczoraj. Było zabawnie.

Perpetua Scout

- Mojemu... - urwała, jęknęła, popatrzyła na nią spod uniesionych brwi. - Czemu?
Spojrzała na nią pytająco, przeciągle.
- Chodźmy lepiej na obiad - zaśmiała się.

Corinne Hawkins

- Tak, chodźmy - przytaknęła, po czym obie wyszły z biblioteki kierując się do Wielkiej Sali.

Perpetua Scout

Biblioteka była najwyraźniej jakimś wielkim magnesem, ponieważ Perpetua trafiała tu aż nazbyt często. Usiadła przy stoliku, który niedługo będzie można nazywać stolikiem bractwa. Nawet pomyślała o poczytaniu czegoś. Myśl ta jednak była krótka i jakaś nieśmiała. Wpatrzyła się w niebo za oknem, a było ono prawie granatowoczarne.

Corinne Hawkins

Kurz biblioteki i zapach książek rozlatujących się ze starości miał chyba w sobie coś magicznego, ponieważ ostatnimi czasy główny księgozbiór stał się ulubionym miejscem spotkań pewnej grupy osób. Corinne z lekkim uśmiechem na twarzy przekroczyła Mroczne Drzwi Zagłady, po czym usiadła obok wpatrującej się w nieokreślony punkt na niebie za oknem. Nie odzywając się próbowała zgadnąć, o czym myśli Ślizgonka. O Panu Puchonie? O Bractwie? Lekcjach? Możliwości było wiele, aczkolwiek każda z nich mogła nie być trafna. Przerwała bezsensowne rozmyślania, jakby dochodząc do wniosku, że to i tak nic nie da. Uśmiechnęła się szerzej i szturchnęła łokciem Perpetuę.
- Cześć Peppy - powiedziała wesoło.

Perpetua Scout

- Dobry wieczór.
Powiedziawszy to (dość odruchowo właściwie), spojrzała na swój łokieć, następnie na Corinne. Chwilę docierało to niej, że została szturchnięta. Mrugnęła, pozbywając się równocześnie paru natarczywych myśli, które najwyraźniej zadomowiły się w jej głowie.

Corinne Hawkins

- Przeszkodziłam w rozmyślaniu? - spytała przyglądając się dziewczynie, jakby widziała ją pierwszy raz w życiu. A przynajmniej od kilku godzin.

Perpetua Scout

Uśmiechnęła się jakoś nieobecnie.
- Raczej mnie z niego wyswobodziłaś - poprawiła, mrugając powtórnie. Uparte te myśli.

Maxwell Ingart

Przyszło rude, powiewając pasiastym, granatowym szalikiem i nucąc pod nosem hymn Szkocji.
Właściwie to przyszedł tu, by rozejrzeć się za czymś o polimorfii. Ale jak zwykle, gdy spotykał kogoś znajomego, uciekał od niego jakże cnotliwy zapał do pracy.
- Cześć - uśmiechnął się do dziewczyn. Corinne cnał dość dobrze. Pamiętał nawet, jak ma na imię. Ślizgonka natomiast kojarzyła mu się jako ktoś z otoczenia Fauntleya.

Corinne Hawkins

Na widok Maxa uśmiechnęła się.
- O, cześć. Dawno cię tu nie było - stwierdziła przyglądając mu się.

Maxwell Ingart

- Chorowałem - znacząco dotknął szalika otulającego szyję i tworzącego kolejne, chore zestawienie kolorystyczne. Granat i rudy. Ingart albo nie miał gustu, albo robił to specjalnie, by bardziej szokować. Obie wersje były bardzo możliwe, jeśli ktoś próbował rozeznać się w jego stylu życia. - A ty jak zwykle w bibliotece... Klątwa Roweny działa.

Perpetua Scout

Ekhm, i ponownie była tą trzecią, która właściwie powinna się tylko ładnie uśmiechać i słuchać. Problem w tym, że ona nie umiała się tak uśmiechać, a milczenie jej ostatnio wychodziło... W ogóle nie wychodziło.
- Dobry wieczór - mruknęła więc cicho. A może i trochę nieśmiało.