Główny księgozbiór.

Corinne Hawkins

- Jestem tu w celach rozrywkowych, nie naukowych - powiedziała dalej się uśmiechając. Chyba jej już to w nałóg weszło. - Rozmyślam nad idealną stroną mojej natury. A zresztą nieważne. Przysiądziesz się? A tak swoją drogą znacie się? Max - Perpetua - przedstawiła znajomych.

Maxwell Ingart

Ingart uśmiechnął się wesoło do Perpetui, jakby dodając jej tym samym odwagi.
- Miło poznać. I z miłą chęcią zacieśniłbym znajomość, gdyby nie fakt, że krwiożercze grono pedagogiczne znów upatrzyło sobie mnie na ofiarę i muszę gnać na OPCM.
Chwycił w pasie Corinne, po czym zrobił nie-do-końca-kroźną-minę, ukazując tym samym, iż odgrywa coś na rodzaj dramatu jednego aktora.
- Czuj się porwana, Kruczyco. Zabieram cię na spotkanie z Olivierową.
Skinął pożegnalnie głową pannie Scout.
- Jeszcze sobie odbijemy - obiecał.

Corinne Hawkins

Roześmiała się.
- Zabierasz mnie do jaskini smoka? - spytała czującsięporwana. - Do zobaczenia, Peppy, znajdę cię po lekcji.

Maxwell Ingart

- Wprost do jamy - przyznał z powagą, po czym jakże nikczemnie zabrał pannę Hawkins na zajęcia.
Cholerni Krukoni.

Perpetua Scout

Przyglądała im się w milczeniu. Bo czy nie była tylko i wyłącznie widzem oglądającym przedstawienie?
- Będę tutaj - rzuciła, gdy Krukoni opuścili bibliotekę. - Teraz, po lekcji i później.
Westchnęła melodramatycznie, poprawiła bezczelne kosmyki i ponownie skończyła w pozycji półleżącej.
- A teraz reprezentacja bractwa, w osobie Perpetuy Scout, spędzi w samotności pół godziny - zakomunikowała granatowoczarnemu niebu. Z jakąś obojętnością w głosie. A także i smutkiem, choć ledwo dosłyszalnym.

Natalie Hepburn

Drzwi Zagłady, czyli krótko mówiąc drzwi biblioteki, zaskrzypiały cicho. Wyłoniła się zza nich panna Hepburn, nadal nieco nieprzytomna, jakby niebezpiecznie zatopiona we własnych myślach.
Rozejrzała się po pomieszczeniu, widząc jak zwykle regały pełne zakurzonych ksiąg, kilkanaście stolików, przy których ktoś się już raczył elegancko rozsiąść i biurko bibliotekarki.
Westchnęła i przetarła dłonią oczy, bo nadal jakoś dziwnie ją suszyło.
Zniknęła między półkami, by po chwili wrócić, niosąc w rękach jakieś opasłe tomiszcze traktujące o eliksirach.

Corinne Hawkins

Weszła do biblioteki, po czym usiadła tam, gdzie zwykle - przy stoliku obok Perpetuy. Tym razem postanowiła poczekać, aż Ślizgonka odezwie się sama - nie chciała przeszkadzać jej w rozmyślaniach.

Maxwell Ingart

Ingart wrócił, tuż za Corinne.
- Porwanie się nie udało ze względu na nieprzystępny temat dotyczący Niewybaczlnych - poinformował Perpetuę. - Zamiast smoków, wysokich wież i ballad rycerskich mieliśmy kedavrę, crucio i imperio.
Usiadł z westchnieniem na wolnym krześle.

Aisling Biteford

I ona się tutaj pojawiła. Pewnie zupełnie niepotrzebnie, ale trudno - będzie zarażać ludzi malinowym zapachem i kolorem.
Zaśmiała się cichutko i podbiegła do Perpetuy i Corinne, i Maxwella.
- Cześć - powiedziała, siadając gdzieś obok.
Uśmiechnęła się tak szeroko, że aż dziwne, że nic jej nie zabolało, nie chrupnęło i nie wyskoczyło.

Perpetua Scout

Uśmiechnęła się do Corinne, spoglądając ukradkiem na Mroczne Drzwi Zagłady. Zastanowiła się przez chwilę, czy aby nie wolała, gdy zasiadali tu tylko członkowie bractwa.
-To ci pech - mruknęła wesoło, wracając do nich myślami, jak i wzrokiem.

Iskierce na powitanie skinęła tylko głową.

Maxwell Ingart

Pociągnął nosem, a po chwili zmarszczył go na podobieństwo zaskoczonego królika.
- Coś... owocowego? - spróbował odgadnąć zapach. A może wiedział i tylko się droczył?

Aisling Biteford

- Max! - Zaśmiała się cicho.
Śmiesznie mu było z tym "królikowym" noskiem.
- No. - Pokiwała energicznie głową, a w powietrzu coraz bardziej intensywnie czuć było maliny.

Natalie Hepburn

Usiadła gdzieś niedaleko, wertując tomiszcze.
- Nie, to nie to - mruczała do siebie. - Nie, to też... Nie.
Zmarszczyła brwi i wyprostowała się.
Coś jej zapachniało.

Corinne Hawkins

Na widok Isie trochę się nachmurzyła. Nie mogła nic poradzić na to, że chowa do Puchonki urazę - w pewnym momencie po prostu przestała się do Corinne odzywać, obraziła się za coś, a Krukonka nie wiedziała nawet za co.
Tak więc zignorowała jej przybycie. Bo nie widziała innego wyjścia.

Natalie Hepburn

Przepisała coś na jakąś luźną kartkę, po czym włożyła ją do kieszeni i przysiadła się do pozostałych.
- Witajcie - mruknęła jakoś niezbyt radośnie.