Główny księgozbiór.

Corinne Hawkins

Uśmiechnęła się do Natalie.
- Witaj, witaj, moja droga - przywitała się po raz kolejny. - Mogę się w końcu dowiedzieć, dlaczego ostatnimi czasy Hogwart się tak wyludnił? Bo tego naprawdę nie dało się nie zauważyć.

Maxwell Ingart

Zanucił z uśmiechem coś, co brzmiało jak: "Klątwa Roweny działa-hej-działa-hej."

Amelia Hammett

Amelia weszła do biblioteki i uniosła brwi, widząc zbiorowisko przy jednym ze stolików. Zaszyła się między regałami, o dziwo z historią magii i po chwili wróciła, przyciskając tomisko do piersi. Zatrzymała się trochę niepewna, czy ma podejść do nich, czy usiąść gdzieś w kącie.

Aisling Biteford

- Cześć, Natalie - powiedziała, wstając energicznie z krzesła.
Podeszła, nie, podbiegła do Corinne, potykając się o własne nogi. Uśmiechnęła się najśliczniej jak potrafiła, poprawiając włosy.
- Och, Carinne, jakaś ty śliczna! - zaczęła, przyglądając jej się z zachwytem. Trochę przesadnym. - Jakie ty masz śliczne włosy, przepraszam, śliczne policzki, rumiane, cię za tamto, jesteś taka kochana! - paplała trzy po trzy, pakując się Krukonce na kolana. Zaskoczonej Krukonce. - Ciemne włosy są śliczne, cała jesteś śliczna, wiesz, nie wiem co mnie wzięło na tą śliczną... - Zamrugała. Radośnie? - Jest przecież tyle innych, wiesz, też ślicznych przymiotników, epitetów może? I, widzisz i wiesz, wszystkie paują do Corinne, do ciebie. Cudowna, przepiękna... - Wyraźnie zabrakło jej słowa, więc pogładziła koleżankę po włosach. - I w ogóle cześć, Amelio.

Perpetua Scout

Zrobiło się dość... tłoczno. A Perpetua tłoku nie lubiła. A szczególnie tłoku, który gawędził o zapachu Iskiereczki. Choć Iskiereczkę lubiła....
Zaczęła się plątać we własnych myślach, odruchowo rzuciła tęskne spojrzenie za okno, potem kolejne - jeszcze bardziej sugestywne - w stronę Corinne. Tłum jakoś omijała.
Słysząc słowa Isie, omal nie wybuchnęła śmiechem. No ale czy wypadało?

Corinne Hawkins

Czy dzisiaj wszyscy musieli ją czymś zaskakiwać? Wpatrywała się w Iskierkę z bezgranicznym zdumieniem malującym się na twarzy. I czymś na kształt uśmiechu.
- Nic się nie stało... dzięki - wyjąkała.

Maxwell Ingart

Kąciki ust mu zadrżały.
Posłał ten uśmiech też do Amelii.
- Zbieram się czatować w wieży. - Przeciągnął się, poprawiając swój szalik. - Dobrej nocy życzę pannom i wesołego obcowania z książkami.

Ailith Ingart

Weszła za Amelią i zatrzymała przy drzwiach na widok brata. Cofnęła się gdzieś w okolice regałów, starając się sprawić wrazenie, że jej tu wcale nie ma.

Corinne Hawkins

Posłała Maxowi spojrzenie typu Zabierzmniezesobą. Zaczęło tu być zdecydowanie zbyt tłoczno...

Aisling Biteford

- Nie ma za co dziękować, za prawdę się nie dziękuje, cześć, Max. - Posłała mu buziaka, ale z tym samym uśmiechem, mamo, niech ucieka kto może, ona zaraz zagada wszystkich na śmierć. - Och, Perpetuo, ty za to mizerna, och, biedactwo, pokłóciłaś się z Fauntley'em, tak? No, Peppy, nie można płakać, on cię przeprosi, Fauntley cię bardzo lubi, wszystkich lubi, och, może oprócz Leah... Perpetuo, Fauntley przyjechał?

Maxwell Ingart

A Ingart wyszedł.
I nie zauważył.
Chyba.

Corinne Hawkins

- Perpetuo? Iskierka ma rację, kiepsko wyglądasz. Myślę, że powinnaś pooddychać świeżym powietrzem - powiedziała wstając, ostrożnie, aby Iskierka wciąż siedząca na jej kolanach nie doświadczyła bliskiego kontaktu z podłogą.

Ailith Ingart

I całe szczęście, że nie zauważył, nawet chyba. Usiadła gdzieś w kącie, w milczeniu, nie biorąc żadnej książki. Widać przyszła sobie po prostu posiedzieć.

Natalie Hepburn

- Też chyba się zmywam - mruknęła. - Cześć.
Uśmiechnęła się przepraszająco i zaraz potem wyszła.

Aisling Biteford

Nie doświadczyła, to znaczy doświadczyła, ale nie z winy Corinne.
Już wstała, już stała, ale, och, biedne dziecko, potknęło się i upadło.
I zaśmiało strasznie głośno, tak, jak nie należy śmiać się w bibliotece. Była mała, niska, bardzo mała i niska, więc nie zabolało tak bardzo.