Główny księgozbiór.

Ailith Ingart

- Oj, i Maxio weźmie sobie paprotkę? Wreszcie coś do opieki - mruknęła, z kpiącym uśmiechem. Dziwna była. Inna. Całkiem nie-gryfońska.

Maxwell Ingart

Uniósł brew słysząc siostrę, zmierzył ją spojrzeniem, jakby coś nie pasowało. Ale nie skomentował.

Perpetua Scout

Podsumujmy: paprotki się pozbyła, miski się pozbyła, czyli zbędnych rzeczy brak.
Pozostała tylko zbędna osoba, a mianowicie ona. W bibliotece.
- Dziękuję jeszcze raz - rzuciła i już jej nie było, o czym poinformował cichy trzask zamykanych drzwi.

Ailith Ingart

Ale cóż mogło nie pasować? Zachowanie? Postawa? Może czerwone oczy? Któż to wie.

Leah Lullietus

Kierowała się zasadą, że po tym wszystkim, nic nie może jej już zdziwić.
Odprowadziła Perpetuę wzrokiem i wróciła do poprzedniego zajęcia.

Maxwell Ingart

Ingart wychodził z założenia, że Ailith ma okres. Ale on zawsze (od kiedy skończyła jedenaście lat) wychodził z tego założenia, gdy siostra przeżywała cokolwiek negatywnego. Niezbyt się przejął.

Ailith Ingart

Bo on się w ogóle nie przejmował, wychodząc z różnych założeń. Może i rzeczywiście miała okres, cholera ją wie. Albo przeżyła coś traumatycznego, jeden pies.

Fauntley Prentice

Odprowadzil Perpetuę wzrokiem. Nic nie mówiąc.
Stał tak przez chwilę z rękami w kieszeniach. Czuł się zbędny w towarzystwie rodzeństwa Ingart, więc kiwnął im tylko głową i podszedł do Leah. Usiadł na przeciwko niej, nie odzywając się jednak.
Tak jakoś się zamyślił i wpatrzył w przeciwległą ścianę.

Leah Lullietus

W tym momencie zmieniła zdanie. Istniały jednak rzeczy, które mogły ją zdziwić.
Jedną z tego typu niespodzianek był ten dziwny chłopak, który najpierw rzuca nią o podłogę, a potem zachowuje się jak jej najlepszy kumpel. Nie, żeby miała coś przeciwko. Skądże.
Witam Pana Puchona - powiedziała w końcu bardzo zachrypniętym głosem.

Fauntley Prentice

Nie żeby on miał coś przeciwko pokojowi, który niepisemnie został zawarty. Łamanie żeber i gryzienie nie należało do jego ulubionych rozrywek, szczególnie kiedy on był zabawką.
Wystukał palcami jakąś nierytmiczną melodyjkę. Odkiwnął jej tylko głową, zaszczycając przelotnym spojrzeniem. Wysilił się chyba nawet na uśmiech.
Nie miał właściwie pomysłu na rozmowę. Mógłby wyjść i poszlajać sie trochę po korytarzach, ale samotność mu sie nie uśmiachała. Znowu doszedł by do wniosku, że Venom jest zbędny na tym świecie.

Leah Lullietus

Nie odpowiedziała na uśmiech. W ogóle nie odpowiedziała. Cały czas siedziała i patrzyła na niego ze zdziwieniem. Chyba czekała, aż powie jej to głupie cześć.

Fauntley Prentice

Ale on był ignorantem i nie wiedział, o co tak właściwie chodzi.
Uniósł więc tylko brwi, zadając nieme pytanie. I oczywiście łudził się, że każdy będzie wiedział o co chce zapytać.

Leah Lullietus

Westchnęła z rezygnacją.
Przywitałam się - powiedziała, ciągle tym samym głosem. Była przeziębiona? Możliwe, ale nie było to zbyt uciążliwe, przynajmniej dla niej.

Maxwell Ingart

A Ingart, jak na Krukona przystało, dokańczał pracę w skupieniu i cisza chyba mu odpowiadała. Starał się jak najmniej dotykać paproci, w przeciwieństwie do reszty dotychczasowego towarzystwa. Bo roślina to nie pies, o czym większość zapomniała.
Posłał siostrze ostatnie, pełne współczucia spojrzenie (Bo to okropne, gdy wycieka z ciebie krew i jesteś uzależniony od faz hormonalnych, prawda? Jak wilkołak na pełnię.), po czym wrócił do pracy.

Ailith Ingart

W swej wspaniałomyślności postanowiła mu nie przeszkadzać i wyszła cicho, zamykając za sobą drzwi.