Główny księgozbiór.

Fauntley Prentice · Wysłany: Pią 22:01, 23 Mar 2007 Temat postu:

On za to wręcz przeciwnie, choć nie od razu.
Początkowo oderwał jedynie wzrok od tekstu, wracając ze starożytności do rzeczywistości. Obserwował dziwny przedmiot, turlający się w jego stronę.
Miał go zignorować, ale zatrzymał się przy jego bucie. Wziął wiec do ręki to małe kuliste coś i wstał, podchodząc do Leah.
- Proszę - powiedział tonem wyzbytym z emocji, kładąc dziwny przedmiot na stole.

Leah Lullietus · Wysłany: Pią 22:03, 23 Mar 2007 Temat postu:

Dziękuję - odpowiedziała równie obojętnie.
Spojrzała na niego. W jej oczach widać było... radość? Zadowolenie? Coś równie dziwnego i niepodobnego do niej?
Miło wiedzieć, że uprzejmi ludzie istnieją.
Nie, nie sympatyczni. Uprzejmi.

Fauntley Prentice · Wysłany: Pią 22:08, 23 Mar 2007 Temat postu:

Wysilił się na uśmiech. Tylko uprzejmy. Bez cienia sympatii.
- Może i miło.
I nic wiecej nie mówiąc, usiadł spowrotem przy swoim stoliku.

Leah Lullietus · Wysłany: Pią 22:09, 23 Mar 2007 Temat postu:

Schowałą kuliste coś do torby i wróciła do lektury. Nieciekawej, fakt, ale najwidoczneij do czegoś potrzebnej.

Fauntley Prentice · Wysłany: Pią 22:16, 23 Mar 2007 Temat postu:

Nienawidził filozofii. Nienawidził greckich filozofów. Nienawidził kartki, która właśnie na jego oczach rozsypała się ze starości. No, prawie się rozsypała. Wypadła tylko z całości.
A przecież i tak był delikatny!
Zaklął pod nosem.

Leah Lullietus · Wysłany: Pią 22:19, 23 Mar 2007 Temat postu:

Kątem oka zauważyła, co zrobił Puchon. I roześmiała się. Cicho.
Po chwili wstała i odniosła książki. Tym razem wróciła jeszcze szybciej. Spakowała wszystkie swoje rzeczy i podeszła do Puchona. Z uśmiechem.
Pomóc? - spytała przeuroczo.
To wszystko nie trwało dłużej niż minutę.

Fauntley Prentice · Wysłany: Pią 22:25, 23 Mar 2007 Temat postu:

Zmierzył ją takim spojrzeniem, jakby odprawiała niewiadomoco na srodku biblioteki. Uniósł jedną brew. Powoli, wręcz ostentacyjnie.
- Wątpię, czy tej książce cokolwiek pomoże - powiedział, w ostatniej chwili siląc się na uprzejmość.
Nie uśmiechał się. I nie miał takiego zamiaru.

Leah Lullietus · Wysłany: Pią 22:28, 23 Mar 2007 Temat postu:

Cóż. Można spróbować pozbyć się dowodów, czyż nie?
W jej uśmiechu nie było nic dobrego. Mógł przerażać, przede wszystkim. Wzbudzać podejrzenia. Peszyć. Ale na pierwszy rzut oka wydawał się sympatyczny. No właśnie. Sympatyczny.

Fauntley Prentice · Wysłany: Pią 22:32, 23 Mar 2007 Temat postu:

- Nawiedzony bibliotekarz i jego przesadna miłość do książek nie jest tym, co męczy mnie w nocnych koszmarach - powiedział sugestywnie, patrząc na nią uważnie. Nie mrugając, nie uciekając wzrokiem, nie pesząc się.

Nathan Ebony · Wysłany: Pią 22:33, 23 Mar 2007 Temat postu:

Przeszedłwszy przez hall, a następnie przemierzywszy wąskie przejście pomiędzy regałami położył swoje rzeczy na stoliku ukrytym gdzies za książkami. Odgradzając się od świata tą skuteczną barierą rozłozył przed sobą opasłe dzieło zatytułowane "Tajniki Veritaserum".

Leah Lullietus · Wysłany: Pią 22:33, 23 Mar 2007 Temat postu:

Nie? - spytała, odsuwając krzesło. Usiadła przodem do oparcia i Fauntleya. - Mogę sprawić, żeby zaczął. To byłoby ciekawe... doświadczenie.

Fauntley Prentice · Wysłany: Pią 22:38, 23 Mar 2007 Temat postu:

- Nie masz takiej władzy - odpowiedział spokojnie. - Może i kosci lamiesz dość wprawnie, ale... koszmary to coś, nad czym niestety nie panujesz. Przynajmniej w moim przypadku - dodał ze skrywaną satysfakcją, pochylając się nad książką.

Corinne Hawkins · Wysłany: Pią 22:39, 23 Mar 2007 Temat postu:

Weszła do biblioteki. Zauważyła miło gawędzących Leah i Fauntleya, oraz siedzącą samotnie Perpetuę, pogrążoną w lekturze. Uśmiechnęła się lekko, po czym podeszła do niej i usiadła obok.
- Cześć, Peppy - przywitała się.

Perpetua Scout · Wysłany: Pią 22:41, 23 Mar 2007 Temat postu:

- O, cześć - mruknęła odruchowo. Dopiero gdy podniosła głowę i zobaczyła znajomą twarz Corinne, uśmiechnęła się lekko. - Cześć, Corinne - powtórzyła pewniej, zamykając książkę.

Leah Lullietus · Wysłany: Pią 22:41, 23 Mar 2007 Temat postu:

Jesteś tego taki pewien? - Nie przestawała się uśmiechać. Wyglądało to coraz bardziej... przerażająco. - Może mały zakładzik?
Zakładzik. Przypomniała sobie, ze jedną nagrodę musi odebrać. Jak najszybciej.