Główny księgozbiór.

Perpetua Scout · Wysłany: Śro 20:45, 28 Mar 2007 Temat postu:

- Ja się nie chowam, ja twórczo myślę - odpowiedziała z tym samym lekkim uśmiechem, który towarzyszył jej przy śniadaniu. Nie podniosła się nawet. Głowę miała ułożoną na rękach, a ręce pozostały na stole - poplątane, jak zwykle. Przyjrzała mu się krótko, obróciwszy głowę w prawo.
- Wyglądasz okropnie - stwierdziła, wracając do poprzedniej pozycji. Granatowoczarne niebo ani drgnęło, a przynajmniej tak wynikało z jej obserwacji.

Fauntley Prentice · Wysłany: Śro 20:49, 28 Mar 2007 Temat postu:

- Okropnie? - oburzył się. - Jak możesz - fuknął obrażony, ale długo nie wytrzymał i zaraz przyjął taka samo pozycję, zaraz obok niej.
- A oczy tak twórczo myślisz? - zapytał zaciekawiony, przyglądając się jej uważnie. Niebo go teraz nie obchodziło.

Perpetua Scout · Wysłany: Śro 20:54, 28 Mar 2007 Temat postu:

- Twórczo myślę nad tym, nad czym mogłabym myśleć - odparła na pozór całkiem poważnie. Poprawiła niezdarnie, całą dłonią, kasztanowe kosmyki. - Chmury ode mnie uciekły, Iskierka sobie poszła, potwory porywają księżniczki, a ja w tej pozycji widzę blat stołu i paprotkę - dodała, patrząc na zawartość popielatej doniczki. - Nic nie jest warte myślenia, jak widzisz, a odczuwam taką potrzebę.

Fauntley Prentice · Wysłany: Śro 20:59, 28 Mar 2007 Temat postu:

- Iskierka nie umie usiedzieć w jednym miejscu ani chwili - powiedział, uśmiechając się pod nosem. - A chmury nie uciekły. Nie widać ich tylko. Nigdy nie widać tego, co jest ciemne na ciemnym.

Perpetua Scout · Wysłany: Śro 21:02, 28 Mar 2007 Temat postu:

- Ale wiem, że one uciekły. Widziałam, jak to robią - upierała się. - Najpierw przyjaźnie machały, a potem, jak jej obraziłam... poszły sobie! A teraz się chowają w ciemności.... - zająknęła się, rzucając Puchonowi niepewne spojrzenie. - Fauntley, czy ja bredzę?

Fauntley Prentice · Wysłany: Śro 21:04, 28 Mar 2007 Temat postu:

- Nie, nie bredzisz - powiedział z wyrozumiałym uśmiechem. - Tyle, że skoro chmury uciekły, to nie mogą się chować.

Perpetua Scout · Wysłany: Śro 21:05, 28 Mar 2007 Temat postu:

Otworzyła usta, chcąc coś powiedzieć. Zrezygnowała i zamknęła je. A potem ponownie otworzyła.
- Mogą, ale nie przede mną. Może się kogoś boją? - zapytała teatralnym szeptem.

Fauntley Prentice · Wysłany: Śro 21:07, 28 Mar 2007 Temat postu:

- A przed kim niby? - zapytał równie konspiracyjnym szeptem, dalej uśmiechając się pod nosem.

Perpetua Scout · Wysłany: Śro 21:09, 28 Mar 2007 Temat postu:

Uśmiechnęła się wyrozumiale, jakby nie rozumiał najprostszej rzeczy na świecie.
- Przed kimś, Fauntley, kto je obraził.... może nawet tak jak ja - dodała.

Fauntley Prentice · Wysłany: Śro 21:11, 28 Mar 2007 Temat postu:

- Nie umiem obrażać chumr - powiedział, spoglądając za okno i przekrzywiając głowę. - Są takie... - nie dokończył.

Perpetua Scout · Wysłany: Śro 21:12, 28 Mar 2007 Temat postu:

- Białe, śnieżne, puszyste, miękkie, piękne, urokliwe, kształtne, ulotne, delikatne, nierealne? - podpowiedziała.

Fauntley Prentice · Wysłany: Śro 21:14, 28 Mar 2007 Temat postu:

- Nierealne i ulotne - skorzystał z pomocy, dalej patrząc za okno. - Są jak... złudzenie. A złudzeń nie można obrazić. Złudzenia odchodzą i przychodzą, obojętne. Niewrażliwe.

Perpetua Scout · Wysłany: Śro 21:16, 28 Mar 2007 Temat postu:

- Skoro są niewrażliwe to po co wracają? - zapytała ciekawie, również spoglądając zza okno.

Fauntley Prentice · Wysłany: Śro 21:17, 28 Mar 2007 Temat postu:

- Bo muszą odejść - powiedział, rzucając jej krótkie, niepewne spojrzenie. - Nie można odejść, nie wracając.

Perpetua Scout · Wysłany: Śro 21:19, 28 Mar 2007 Temat postu:

- A nie mogą raz odejść? Muszą kilkakrotnie, tak... wkoło? - szeptała.