Główny księgozbiór.

Perpetua Scout

- Mamy sobie wybrać jedną z dostępnych wersji wydarzeń? - zmrużyła oczy, udając, że myśli.
Nagle nad jej głową zapaliła się żaróweczka. Oczywiście nie związana z zadanym przez nią pytaniem.
- Panowie, nie chcę nic sugerować, ale w takich momentach zazwyczaj wymienia się nazwiskami.
Tak, to jednak była sugestia mimo tego, co powiedziała. Skrzywiła się nieznacznie, czy ona, jako kobieta, powinna o tym pamiętać?

Terry Wingstock

Choć nie miał bladego pojęcia o czym Puchon mówi, jego wypowiedź uznał za wystarczająco zabawną, by chichotem rozładować zmieszanie.

- Dobrze wiedzieć. Mimo wszystko... Chyba raczej pójdę - powiedział do Puchona ze znaczącym uśmiechem.

Dyskretnie przeniósł wzrok na Ślizgonkę, starając się, by tego nie dostrzegła.
- Chociaż... - dodał po namyśle - może lepiej zostanę. Stamtąd - wskazał kiwnięciem głowy drzwi na korytarz - mogę nie wrócić.

Uśmiechnął się po raz kolejny.
- Jestem Terry - oznajmij, podchodząc do stołu i siadając na jednym z krzeseł.

Fauntley Prentice

- A ja Fauntley - powiedział, uśmiechając się pogodnie. Potem zamrugał, ni to zalotnie, ni to kpiąco do Ślizgonki. - Osobiście wolę wymieniać się imionami, nazwiska tutejszych uczniów bywają nie do wymówienia. - Znowu pociągnął nosem. Wchodziło mu to w nawyk. Albo się przeziębił, trudno stwierdzić. - I ja jestem za tą mniej optymistyczną wersją. Że wszystkich szlag trafił. To takie... dramatyczne.
Wykrzywił usta w złośliwym uśmiechu.

Corinne Hawkins

Weszła do biblioteki, mając nadzieję, że spotka tam Perpetuę, która ostatnio dość często przesiadywała wśród książek.
-A ja Corinne - powiedziała z uśmiechem usłyszawszy słowa Terry'ego. Usiadła naprzeciwko.
- Cześć wszystkim, tak w ogóle.

Perpetua Scout

- Perpetua - rzuciła. Uśmiechnęła się do Corinne i odmrugała Fauntley'owi.
- To jakieś mroczne drzwi zza których się nie wraca? - zagadnęła Terry'ego. I znowu się trochę zgarbiła, krzywdząc tym swój kręgosłup. Szybko i niezdarnie poprawiła kasztanowe kosmyki, które bezczelnie wpadły jej przy tym na twarz.

Terry Wingstock

Podniósł oczy na Corinne.
No tak. On, żeby się przedstawić potrzebował kilku długich minut, a tu proszę...

Z niezadowoleniem stwierdził, że chyba znowu zaczyna się peszyć.

- Miło mi - powiedział spokojnie. Komentarz na temat domniemanego powodu wyludnienia szkoły postanowił zostawić dla siebie.

Spojrzał na Perpetuę. A może na jej włosy... A może gdzieś za nią...
- A tam, mroczne od razu... - mruknął.

Fauntley Prentice

- No proszę, biblioteka chyba została stałym miejscem spotkań Ocalałych przed wygraną w totka - powiedział, znowu złośliwie, acz dalej wesoło, tym razem mrugając do Corinne.

Corinne Hawkins

- Jesteśmy wybrańcami, Fauntley, nie zapominaj o tym - zaznaczyła odmrugując. - W bibliotece gromadzi się intelektualna - i nie tylko - elita. A Mroczne Drzwi Zagłady strzegą nas przed złem!

Fauntley Prentice

- Jasne, kwiat angielskiej młodzieży, idealność zobowiązuje, genialność ma swoją cenę i te sprawy - pokiwał głową z udawaną powagą.

Terry Wingstock

Pokręcił głową z rozbawieniem.
Przez moment wyglądał, jakby chciał coś dodać.
Przypadkowo przeniósł jednak wzrok na okno, dokładniej jednak na widoczne za nim niebo i... chyba zapomniał co miał powiedzieć, bo uparcie milczał.

Corinne Hawkins

- Widzisz - powiedziała podobnie jak Fauntley z udawaną powagą rozkładając ręce na stole niby to w geście zaproszenia do czegośtam - Każdy z nas jest z innego domu. Jesteśmy ze sobą sprzeczni charakterem, aczkolwiek dogadujemy się jako tako ze sobą. To oznaka naszej genialności. Powinniśmy pielęgnować to w sobie.
Na chwilę przymknęła oczy. Kąciki jej ust zadrżały, próbowała powstrzymać śmiech.
- Załóżmy tajne bractwo! - zawołała.

Terry Wingstock

Podniesiony głos Corinne wyrwał go z zamyślenia.
- Tajne bractwo...? - zastanowił się na głos - Mogłoby być zabawnie... Elita Mrocznych Drzwi Zagłady, czy jak tam zostały ochrzczone... - uśmiechnął się.

Fauntley Prentice

- Tajne bractwo? - zapytał z uśmiechem, który zdradzał, że jego intencje nie są tak do końca altruistyczne i czyste. - Porywalibyśmy małe, słodkie Puchoneczki? - zapytał niewinnie, ale tym razem zdradził go błysk w oczach.

Perpetua Scout

Uśmiechnęła się pod nosem. Jak najbardziej złośliwie.
- Porywanie małych, słodkich Puchoneczek odpada- powiedziała przesłodzonym głosem.

Terry Wingstock

Słysząc sformułowanie "małe, słodkie Puchoneczki", momentalnie wyprostował się na krześle.

Niepewnie zerknął na obecne w bibliotece dziewczyny, następnie zgromił Fauntleya spojrzeniem, które sugerowało, że takie plany, choćby i najgenialniejsze, należałoby zachować w tajemnicy przed przedstawicielkami płci pięknej.