Gabinet Fawninga

Ailith Ingart · Wysłany: Nie 23:11, 11 Mar 2007 Temat postu:

Była łaskawa. Otworzyła drzwi i wyszła, nawet ich nie zamykając. Spodziewała się, że zaraz wyjdzie także Maxwell.

Maxwell Ingart · Wysłany: Nie 23:12, 11 Mar 2007 Temat postu:

- A co z moim szlabanem? - wyraził wątpliwość Ingart.

Urien Fawning · Wysłany: Nie 23:14, 11 Mar 2007 Temat postu:

- Jutro nie ma szlabanu. Odpracują państwo wszystko w swoim czasie... O ile ja będę dyrektorem.

Maxwell Ingart · Wysłany: Nie 23:15, 11 Mar 2007 Temat postu:

Skrzywił się.
- Dobrej nocy.
I wyszedł. Irytujący, za wysoki i zbyt rudy małolat, któremu wydawało się, że gdy jest bezczelny, jest też bardziej bystry w oczach świata.

Lucy D. Vivian · Gość

Do drzwi rozległo się pukanie. Głuche, ale delikatne. Mała ręka. Ewidentnie mała ręka.

Lucy D. Vivian · Gość

A potem przestała pukać, bo stwierdziła, że wybije dziurę w drzwiach.
I poszła.

Urien Fawning

Fawning wszedł do gabinetu i rzucił się na swój fotel.
Nie był ministrem magii - jego szczęście.
Był nadal podstarzałym dyrektorem Hogwartu, opiekunem Ravenclawu i nauczycielem zielarstwa...

Leah Lullietus

Zapukała delikatnie.

Tristan Miseris

Pach. Na biurku Fawninga wylądował zrzucony przez sowę list, opatrzony pieczęcią Ministerstwa.

Tristan Miseris

Tris wsunął sie do gabinetu, rozglądając się za źródłem głosu.
- Dzień dobry - rzucił w przestrzeń, nie zauważywszy dyrektora. - Mogę zająć chwilę.

Urien Fawning

- Możesz, możesz, siadaj. Napijesz się czegoś mocniejszego? - spytał, po czym schował szmatkę, którą ścierał grzbiety książek, do kieszeni.
Tak, Urien Fawning miał ten niezwykły mugolski nawyk, by sprzątać wszystko własnymi rękami, a nie przy pomocy zaklęcia tak banalnego, jakim jest proste "chłoszczyć". Wyznawał filozofię, iż magia jest czymś bardzo dobrym, jeśli tylko się jej nie nadużywa. A można przecież sobie odpuścić przy tak banalnych domowych czynnościach...

Tristan Miseris

I gdyby Urien podzielił się tą filozofią z Tristanem, ten z pewnością by przytaknął.
- Nie mam nic przeciwko - zapewnił, siadając w fotelu. - Przyszedłem wyjaśnić ten mój nagły wyjazd i... dostał pan list z Ministerstwa, prawda?

Urien Fawning

- Dostałem. I nie myśl sobie, że jako Szycha Wizengamotu nie otrzymywałem przesłanek o tym, dlaczego nas opuściłeś. Otaczają cię wtyki, chłopcze! Nie możesz ufać nawet obrazom. - tu uśmiechnął się niefrasobliwie - Oczywiście, to wszystko nie było do końca jasne.
Fawning usiadł w swoim fotelu i przerzucił nogi przez jego oparcie, zakładając jedną na drugą.
- Siadaj. - powiedział do Miserisa i skinął na fotel po drugiej stronie biurka.
Z galerii nad biurkiem dochodziło głośne mruczenie kotki Nut, ukochanego zwierzaka Fawninga, z którym tak bardzo ów czarodziej nie lubił się rozstawać. Coś jest chyba w tym, że kot to zwierzę tajemnicze, atrybut średniowiecznych wiedźm palonych na stosie...
- A więc... - kontynuował gadkę sprzed chwili - Byłbym ci bardzo wdzięczny za odrobinę niezbędnych wyjaśnień. A co do listu - nie musisz się niczego obawiać, nie pozwolę, by jak najbardziej czcigodne Ministerstwo mieszało się w moje, a więc i w szkolne, sprawy.

Tristan Miseris

Tristan pokręcił głową.
- Nie obawiam się - zapewnił. - Wiedziałem w sumie, że do pana napiszą. Głupio mi, że to tak wyszło, ale nie mówiłem o tym wcześniej - nie było powodu. Wezwano mnie do Ministerstwa w sprawie pewnego śledztwa, które miało związek z czasami, gdy byłem na studiach.
Tris zawiesił swój wywód. Głupio mu było mówić o tym wszystkim prosto z mostu.

Urien Fawning

Alkohol doskonale rozluźnia język, o czym Fawning wiedział doskonale. Stąd też...
- Naleję ci trochę mugolskiej whisky. Ta, mugole robią świetne trunki...
Tak, naleję... Naleję ci z butelki przeznaczonej dla gości specjalnych - veritaserum znalazło się w niej kiedyś zupełnie przypadkiem, ale dlaczego niby miałem z tego nie skorzystać?
A więc nalał.
- Ja nie będę dziś pił, od wczorajszego wieczoru dokucza mi zgaga...