Izba pamięci

Nathan Ebony

- Możemy w czymś pomóc, piękna damo?- zapytał się spoglądając na niedawno wspomnianą przez niego nauczycielkę.

Aisling Biteford

Schowała butelkę za siebie. Przełknęła ślinę a potem rozpłakała się. Choleeraaa! Inni piją i nikt ich nie przyłapuje.
- To wszystko twoja wina! - załkała, wtulając się w ramię Fauntley'a. - Skoroś nie rycerze, to smok! Tak, zły, okropny smoooook!

Moira Agrus

- Naprawdę, nie powinno się wciągać małych Puchonek w nałóg - spojrzała wymownie na Aisling. Zmrużyła oczy i rozejrzała się poważnie po pomieszczeniu. Potem westchnęła i oparła się o ścianę. - Nie dziękuję. Nie skorzystam. - Już słyszała ten stukot obcasów. Wolała nie patrzeć na osobę, która stoi gdzieś w pobliżu. Wiedziała, że aktualnie, już nie jest dobrze.

Fauntley Prentice

- Isie, nie jestem rycerzem - powiedział żałośnie, obejmujac dziewczynkę ramieniem, jak starszy brat który chce obronic swoją siostrę przed sennymi koszmarami.

Nathan Ebony

- Kochaaana- jeknął głucho.- Alez ona tu nam tylko przyszła pomóc sprzątać!
Po czym wystawił do Isie język.
- Nie płacz, moja miła. Nie płacz. Będzie wszystko w porządku, czyste szmaty przyszły...

Mary Emptyline · Gość

- Accio butelki - stwierdziła doktor Emptyline - Jeśli pan pyta, panie Ebony, to owszem. Wytrzeźwieć, przede wszystkim.
Rozległ się brzęk tłuczonego szkła, kiedy wszystkie butle wyrżnęły o ścianę.
- Chłoszczyść - kolejne zaklęcie pożegnało na zawsze zawartość alkoholową rzeczonych przedmiotów. Profesor Emptyline uśmiechnęła się.
- A teraz wszyscy do skrzydła, chyba, że wolicie, bym was tam przetransportowała w postaci ślimaków - ogłosiła.

Aisling Biteford

- Smok - fuknęła, wyjmując zza pleców butelkę. Załkała, kiedy ta sama butelka rozbiła się o ścianę i zniknęła. - Zły smok! Ziejący, tfu! Plujący Ognistą...
Zerknęła na Moirę.
- Oni mnie nie wciągają w nałóg. Oni nie piją, Fauntley nie pije. Nie pije, nie ćpa, nie pali... - Rzuciła krótkie spojrzenie gdzieś w okolice kieszeni spodni Puchona.
Ane due... Ene due? Masz czynie masz?

Moira Agrus

- Proszę pani! - oburzyła się - Ja nic nie zrobiłam! I się nie zgadzam, żeby iść do skrzydła. - Prychnęła. Ciekawość to jednak pierwszy stopień do piekła, które może jej zapewnić ta kobieta. Skrzyżowała dłonie na piersi, jako oznakę, że ona NAPRAWDĘ na nic się nie zgadza.

Fauntley Prentice

Wstał, pociągajac ze sobą Iskierkę. O dziwo, stał dość... prosto? To chyba kwestia wprawy.
Oczy dalej miał załzawione.
- Choć Isie. Dostaniesz coś na głowę i ja dostanę coś na głowę. I albo zwariujemy, albo wszystko będzie dobrze.
Dalej obejmował ja ramieniem. Patrzył też na nią z troską.
A pani profesor... cóż. Nie pierwszy, nie ostatni raz.

Nathan Ebony

- Jak rozumiem, przyszła pani w poszukiwaniu pomocy...-zamyslił się.- My możemy pomóc pani wytrzeźwieć, prawda?- Ślizgon zapytal swoich kompanów.
- Bo wie pani, my jesteśmy tu z bardzo ważnej przyczyny- znów zniżył głos do szeptu- my tutaj czyścimy srebra. Używamy do tego denaturatu, bo on nabłyszcza...

Aisling Biteford

- A z braku denaturatu Ognistą. - Rzuciła krótkie spojrzenie Nathanowi. - Idziemy - dodała, pchając Fauntley'a w kierunku drzwi.

Fauntley Prentice

- Nie ma smoka, isie. Nie ma smoka, nie ma smoka, nie ma smoka - powtarzał, jakby sam siebie chciał przekonać. - Nie ma smoka? - zapytał na koniec, patrząc to na Nathana to na profesorkę.

Mary Emptyline · Gość

Emptyline popatrzyła za Fauntleyem i Iskierką, potem zlustrowała Moirę.
- Wszyscy tak mówią - mruknęła - Won do skrzydła.
A potem jej spojrzenie powędrowało do Nathana.
- Pan Prentice i panna Biteford byli na tyle rozsądni by wyjść do Skrzydła, a pan? Zaczynam tracić cierpliwość. Naprawdę. Proszę udać się w ślady przyjaciół, albo panu pomogę.

Nathan Ebony

- Nie, Fauntley. Nie ma smoka, bo smoki wyginęły przed miliardami lat. Zywiły się świerzbowcem i wyginęęęły.... bo zabrakło im jedzenia- dodał odkrywczo.
Znów spojrzał na nauczycielkę.
- Pomoże mi pani?! Dziękuję!

Moira Agrus

Prychnęła znowu.
- A pani mnie przeprosi, jak jakoś się okaże, że nic nie zrobiłam? - Przez chwilę zastanowiła się, jak właściwie mogłaby to udowodnić. Nie miała pojęcia, bo aktualnie nic nie przychodziło jej do głowy. - Dowidzenia - warknęła niewyraźnie i poszła za dwoma Puchonami.