Gdzieś w lochach

Leah Lullietus

Daj jej spokój - poprosiła cicho.
Bo to działą w dwie strony, prawda?
A potem dodała głośniej:
Misiek. Brzmi. Słodko. W sam raz dla węża.

Mischa Trachtenberg

- Możliwe, ale nie dla niego. - Zaczynała ją ta cała sytuacja denerwować. Dostała go od ojca. I nikt nie będzie ingerował w to jak się nazywa. Chłopak chodź go nie znała, trochę ją denerwował. W końcu i mógł się przyczepiać do Moiry, to ona miała wyłączność na kłócenie się z nią. I upijanie.

Theophil Venom

- Nie, no coś ty. Ja bym go nazwał Maluszek. Albo Cukiereczek. Lepiej, Rurkazkremem. Też brzmi słodko. - wzruszył ramionami. Nie był złośliwy. Nie chciał. Wkurzała go tylko ta Puchonka.

Moira Agrus

- Nie, pani doktor ma lepsze rzeczy do roboty niż zgadywanie twojego nazwiska. Wierz mi. - przekrzywiła nieco głowę.
Och, pan Theophil może mieć pewność, że on również ją wkurza i to pewnie bardziej.
- Z... zbożownik? - Zapytała Mischy. Brzmiało jak nazwa węźa, ale jakoś nigdy nie zgłębiała sie w te nazwy. Jak dla niej wąż to wąż. Nie widzi różnicy między zaskrońcem a żmiją jakąśtam. Ważne, że oba gryzą i lepiej być od nich daleko.

Leah Lullietus

Misiek. Decyzja rasowej żmijki. - Określenie Marchewkowego w końcu się do czegoś przydało. Jednak chłopak nie był tak bezużyteczny, jak sądziła. Nawet mimo tych swoich rudych kudłów. - Misch, spokojniej. Bo trzeba będzie spalić jeszcze jednego kota, i co?
Zastanów się, który to już był Brutus.

Mischa Trachtenberg

- Może od razu pączek z budyniem? - Przewróciła oczami nudziło ją to. Postanowiła gdzieś pójść. Tylko gdzie? - Żbożownik wąż, nie gryzie. - powiedziała i uśmiechnęła się. - połyka w całości - dodała i puściła oczko Moiri. Palenie kota. No nie na dzisiaj jej starczy. - wolała bym upiec myszy niż palić kota. - Nie miała zamiaru nic wspominać o tym, że ma łyżkę Iana w kieszeni.

[przedstawiła sie Buczko Razz

]

Theophil Venom

Już nawet nie denerwowała go cała sytuacja. A niech sobie ta Puchonka pogada, najwyraźniej tego jej trzeba. Złość mu przeszła. Uśmiechnął się do siebie. No cóż. To nie oznacza, że nie może sobie jeszcze z szanowną Puchonką pogadać, prawda?
- No to w takim razie muszę cię przemianować. Doktor Jawiemprawiewszystko, może być?
Zauważył, że Moira boi się Cukiereczka. To było widać.

Leah Lullietus

Zostaw ją - powtórzyła znudzonym tonem i oparła się o niego jeszcze bardziej, o ile to w ogóle możliwe.
Wyglądała znów tak nijako. Jakby to ona się wypaliła, nie ten nieszczęsny Brutus Któryśtam. Miała ochotę zakopać się pod pierzyną i zapomnieć o tym, że głowa rozpada jej się właśnie na pół.
I chyba niestety nie tylko głowa.
Miała nadzieję, że chłopak w koncu posłucha. Miała dosyć. Niech się kłócą kiedy indziej, ona nie miała nastroju.

Moira Agrus

Też by poszła. I to w dość konkretnym celu, ale... Nie za bardzo miała skąd to wziąć.
Przygryzła wargę i zmarszczyła czoło.
No skąd... Myśl, dziewczyno.
Puściła uwagę Mischy mimo uszu. Chyba gdyby dotarło do jej umysłu to, co powiedziała, to by spróbowała odskoczyć do tyłu i uderzyłaby sie boleśnie w głowę.
- Mischaa - jęknęla. - Albo nie - uśmiechnęła się przepraszająco. Chyba nie wypadało tak w towarzystwie.
Chłopak za to irytował ją na tyle, że to co mówił od razu docierało do mózgu.
- Panie... - zastanowiła się przez chwilę, próbując przypomnieć sobie jego nazwisko. Chyba pamięć jednak już nie ta, więc machnęła ręką. A przez to zapomniała, co chciała powiedzieć. - Z resztą nie ważne.

Mischa Trachtenberg

- Co chcesz Moiro? Jak już zaczęłaś to mów. - Wszystko było lepsze jej zdaniem, niż te głupie kłótnie. Miała ochotę mu powiedzieć, żeby się zamknął, ale nie chciała się wtrącać. Zobaczymy jak się to dalej potoczy.

Theophil Venom

Nie, nie może sobie pogadać z szanowną Puchonką. Pokiwał głową, jakby na znak zrozumienia. Miał ochotę dodać coś jeszcze.
"Podziękuj Leah, Moiro. Dzięki niej masz mnie z głowy" - tylko pomyślał. Nie chciał robić na złość dziewczynieodpaleniakota. Wystarczy jej wrażeń jak na jeden dzień, nie musiał jej dokładać jeszcze bezsensownych kłótni ze Ślizgonką o bojowym nastawieniu.
Nie żeby jego jad był na wykończeniu. O, nie.
Leah była po prostu urocza.
"Nawet jeśli dzięki niej moje ręce wyglądają jak po spotkaniu z tasakiem do mięsa."

Leah Lullietus

Dzięki - szepnęła.
A potem przeniosła swój wzrok na węża, wystającego z kieszeni Mischy.
Misch, pokażesz mi go? - spytała, odsuwając się odrobinę od chłopaka i wyciągając rękę.

Moira Agrus

- Ty wiesz co, Mischa. - Zaśmiała się cicho pod nosem. - I to wszystko przez ciebie.

Lubiła się kłócić, ale tylko czasami. I z wybranymi osobami. Mischą na ten przykład. Bo z nią było przyjemnie, a Theophil ją po prostu irytował.

Potem nieco się odsunęła, widząc, że wąż może wydostać się z kieszeni.

Theophil Venom

A jednak. Pewne słowa cisnęły mu się na usta. "Oj, Moira boi się Cukiereczka. Najwyraźniej jej wiedza lekarska kończy się na ludziach. Biedna Moira."
Otworzył usta, by wyrazić swoje zdanie na ten temat, po czym je zamknął. Bywa. Oby znajomość z Leah była tego warta.

Mischa Trachtenberg

- Trzeba to kiedyś powtórzyć. - Zaśmiała się cicho. I włożyła rękę do kieszeni. Biało-pomarańczowy wąż obwinął się jej dookoła ręki. Raczej ramie, był dość długi mierzył około 120 cm długości. - Proszę powiedziała podając Leah rękę żeby go zdjęła.