Gdzieś w lochach

Mischa Trachtenberg

- Pogrzeb mojego ojca. - mruknęła do Venom'a. Nie dodała, że trzeci i że on zaginął a ciała nie znaleziono. Jako że on był jedyną osoba, która kiedykolwiek naprawdę kochała, żyła nadzieją, że to nieprawda. Ale kto to może wiedzieć. Udawała, że nie usłyszała Peppy, ale miała wielką uwagę ją uderzyć. Wybrała zły moment na takie uwagi.

Theophil Venom

Z jego twarzy zniknęły jakiekolwiek oznaki życia. Zaskoczenie. Całkowite zaskoczenie. Tylko i wyłącznie. Potrząsnął głową i wyrzucił z siebie, być może z lekkim wyrzutem:
- Czyli wycofujemy się?

Perpetua Scout

- Nie żebym proponowała to wcześniej, czy coś - rzuciła niby leniwie, przyglądając się ich szeptaninie. Zmarszczyła brwi. Cóż.

Mischa Trachtenberg

- Zamknij się Scout. - Warknęła do Ślizgonki. Po czym zwróciła się do chłopaka. - Ja chyba nie mam wyboru. - Spojrzała przepraszająca na chłopaka i czekała. Co on z tym zrobi. Moze innym razem?

Perpetua Scout

- Proszę nie tym tonem, panno Trachtenberg - oburzyła się teatralnie. - To nie ja jestem niezdecydowana.
Westchnęła. Swoją drogą dawno tego nie robiła.
- Jak dojdziecie do wspólnego wniosku, co z nami zrobić...
Nie dokończyła. Oczy jej się śmiały, ale usta raczej nie powinny, prawda?

Theophil Venom

Zgromił Peppy spojrzeniem. Mogłaby się teraz nie udzielać.
- Przykra sprawa, drogie panie - zwrócił się do ogółu - Wygląda na to, że koniec zabawy na dziś. Wzywają ważniejsze sprawy, czyż nie, Trachntenberg?
Wypuścił różdżkę z dłoni. To tyle, jeśli chodzi o plany.
A naprawdę nie chciał odchodzić w takim momencie. Przeklęta Trachtenberg!

Mischa Trachtenberg

- O wiele ważniejsza. - przytaknęła i spojrzała na Perpetue. - A ty mogła byś sie czasem nie odzywać nie pytana. Z racji czystego taktu. A jeżeli psuję Ci zabawę Theophilu to naprawdę, możesz ja dokończyć samemu. Nie będzie mi przykro.

Theophil Venom

Uła. Zapowiadało się małe starcie między Ślizgonkami. nie miał zamiaru w nim uczestniczyć. Jeszcze czego! Peppy, co prawda, nie zachowała się tak, jakby sobie to wymarzył, ale...
Postanowił poczekać na rozwój sytuacji, po czym prawdopodobne oddalić się w znanym tylko sobie kierunku. Oczywiście jeszcze wcześniej przestrzec Gryfonkę, że "porachują" się następnym razem.

Perpetua Scout

- Mogłabym - przytaknęła, uśmiechając się wyrozumiale do Mischy. - Ale co robić, gdy nikt nigdy mnie o nic nie pyta...
Wykonała jakiś dziwny gest dłońmi, mający pewnie oznaczać, że jest niewinna.
- A mi na przykład będzie przykro - stwierdziła po chwili. Chyba zgodnie z prawdą nawet.

Mischa Trachtenberg

- Pogadamy innym razem, przy innym nastawieniu. - Powoli emocje z niej opadały lubiła Perpetue i nie chciała nie potrzebnie wszczynać z nią kłótni, a że ona nie wiedziała o kilku ważnych sprawach, to całkiem inna historia.
- Perpetuo czyżbyś na siłę szukała sobie wrogów?

[ Nie czekajcie na mnie będę za 30 minut z powrotem

Theophil Venom

- To dobrze, że ci nie będzie przykro, Trachtenberg, bo już się bałem! - wykrzyknął.
Miał dość. To chyba było logiczne, że sam nie zdecyduje się zrobić czegoś z ta Gryfonką, Mischa dobrze o tym wiedziała. Mimo całej antypatii do niego, mogła sobie oszczędzić takich tekstów. Prawie stanęli po jednej stronie, do cholery!
Zdecydował, że nic tu po nim. Skarb skarbem, przyjdzie tu za kilka dni. A jak znowu spotka jakieś zwariowane psychopatki, to trudno.
- Żegnam drogie panie, a szczególnie panią pokrzywdzoną, bo ostatni raz rozstajemy się w taki sposób. - spojrzał na Gryfonkę. "Następnym razem." - powiedział sobie.
Odszedł w ciemność lochów.

Perpetua Scout

Przekrzywiła lekko głowę, patrząc na Mischę paciorkowatymi oczami. Coś w nich błysnęło, ale już po krótkiej chwili były jak zwykle po prostu szarozielone.
- Irytujesz się bez powodu - odparła w końcu, chowając dłonie w przydługich rękawach swetra. Odprowadziła Theophila wzrokiem, nie rzuciwszy nawet 'dowidzenia'.

Abigail Patton

Z dużą prędkością poruszając się po lochach, szanse, że na kogoś wpadnie, znaczącą się zwiększały. Należy zwrócić uwagę również na to, iż Abigail była niepoprawnie nieuważna i roztrzepana.
Zderzenie było nieuniknione. Skoro wiemy także to, można już spokojnie ujawnić, że osobą, na którą wpakowała się Abbie, była jakaś Ślizgonka.
Uj, niedobrze.

Mischa Trachtenberg

Westchnęła. - Mam powód i to cholernie dla mnie ważny. - Spojrzała na odchodzącego chłopaka. - A ten co taki agresywny? - Pytanie retoryczne, nie trzeba udzielać odpowiedzi.

Perpetua Scout

Perpetua wzruszyła tylko ramionami i z racji, że spotkanie dobiegło właściwie końca - odmaszerowała z miejsca nieodbytej bitwy, by po chwili zniknąć w ciemności.

[myślę, że możemy uznać, że Nola też zniknęła ^^]