Gdzieś w lochach

Maxwell Ingart

- Nie. Ale ma chyba depresję, albo coś w tym stylu. Za dużo siedzi w ziołach i coś mu zaszkodziło, jak na moje. Zaczął opowiadać Peerpetui, że jest podobna do jego żony. Nie dziwię się, że zwiała.
Rozejrzał się, jakby oczekiwał, że wymieniona będzie gdzieś w okolicy.

Matthew Gainsborough

Zaśmiał się. Trudno było określić, czy dlatego, że porównywanie uczennicy do żony było dosyć dziwne, czy dlatego, że sama wizja Perpetuy jako pani domu zdawała się dosyć absurdalna.
- Przejdzie mu. Może mu ta nasza amortencja czymś zapachniała i ruszyły go wspomnienia... Tak czy siak - dobra nasza.
Uśmiechnął się.

Maxwell Ingart

- Teraz jeszcze antidota i trucizny... Ale osobiście wolałbym zrobić sobie przerwę. Tam na górze - spojrzał wymownie w sufit, gdzie zapewne znajdował się parter, albo po prostu błonia - musi być strasznie gorąco o tej porze.

Matthew Gainsborough

Kiwnął głową zgodnie.
- Odstawmy te śmieci tylko... - mruknął, kiedy skręcili na schody.

Aisling Biteford

Miała jeszcze trochę, eee... czasu do rozpoczęcia lekcji z, o zgrozo, nie wiadomo kim. Ten fakt, kiedy już do niej dotarł, stał się jednym z powodów dramatycznego zachowania jakim była niewątpliwie samotna wędrówka po korytarzach lochów. Pomyślała po prostu, że może ją coś zje, zaatakuje - tyle razy w historii szkoły zdarzały się podobne wypadki! Ewentualnie jakieś wredne, ślizgońskie stworzenie napotka ją na swojej własnej drodze do nieba (piekła?) i postanowi poćwiczyć na niej najnowsze klątwy, których nauczyło się przed dwa miesiące wakacji.
To bardzo prawdopodobne.
A ona NAPRAWDĘ nie chciała tych zajęć.
Nie chciała. Tak. Nie chciała.
- Hogwart, Hogwart, Pieprzo - Wieprzy Hogwart, naucz nas choć trochę czegoś! Czy kto młody z świerzbem ostrym, czy kto stary z łbem łysego, możesz wypchać nasze głowy farszem czegoś ciekawego, bo powietrze je wypełnia, muchy zdechłe, kurzu wełna... - nuciła pod nosem, żeby... dodać sobie odwagi.
Ona naprawdę nie chce tych lekcji!

Tibby McGregor

Nie wiedziała czy z ciepłego pokoju wspólnego przyciągnął ją do lochów właśnie nucony gdzieś za rogiem hymn Hogwartu, czy może po prostu potrzebowała wyjść i rozprostować kości.
Przystanęła sobie na chwilę, wsłuchując się w wesolutką melodię. Uśmiech sam rysował jej się na twarzy.
Niechcący spojrzała jednak na zegarek i uświadomiwszy sobie, że powinna niedługo iść na kolejną lekcję, poprawiła włosy i ruszyła dziarsko przed siebie, mijając po drodze Iśkę i puszczając jej oczko.
Wcale nie chciała żeby jej się bała. Bo wyglądała na przestraszoną. Serio.

Aisling Biteford

Kiedy zauważyła Ślizgonkę, prawie umarła ze strachu. Nie przerwała jednak nucić, zaczęła nawet śpiewać trochę głośniej...
A potem pobiegła korytarzami, najszybciej jak umiała. Pociągając nosem, ze łzami w oczach.
Ona się bała.

Tibby McGregor

Nie minęła chwila o Aisling dogoniła, a może lepiej powiedziec przegoniła Ślizgonkę w dordze do klasy eleiksirów.
Ale co to? Czy ona płakała?
Czy Tibby coś jej zrobiła? Czy była aż tak straszna? Jejku!
Biedna Iśka.

Tibby McGregor

Nie zastanawiając się ani minuty dłużej, po wyjściu z sali, ruszyła w kierunku pokoju wspólnego Ślizgonów. Chciała paść na kanapę i się nie ruszać. Spać!

Delarina Knight

Wyszła z pokoju ślizgonów. Brrr tu w lochach było naprawdę zimno. A ona jak zwykle zapomniała wziąść bluzy. Cofnęła się więc do dormitorium i po chwili wróciłą ubrana w czarną kurteczkę. Nikogo nie było na korytarzu. A ona tak chciała sobie z kimś pogadać...