Gdzieś w lochach

Leah Lullietus

Odwzajemniła uśmiech. I, zrozumiawszy że to może głupio wyglądać, pusciła dziewczynę.
Mieliśmy w lochach podrzutka - powiedziała wesoło. Trochę zbyt wesoło. - A teraz ty, Marchewkowy. No no, jakieś wycieczki zorganizowane?

Maxwell Ingart

- I Tobie też cześć, Wiewióreczko moja.
Roztargał siostrze włosy, odruchowo, acz pieszczotliwie.
- Coś się stało...?

Ailith Ingart

Włosy były tak samo potargane, jak zwykle, nawet po tym, co zrobił z nimi Max. Można było powiedzieć, że ten nieład jest poniekąd naturalny.
- Właściwie nic, ale jesteś moim bratem, a ja twoją siostrą i... - zaczęła mętnie, głosem co najmniej wesołym. Czyli coś się jednak stało. - No, bo chciałeś porozmawiać, a potem jakoś tak...
Rozłożyła ręce bezradnie.

Moira Agrus

Uśmiechnęła się jeszcze szerzej, gdy Leah w końcu ją puściła.
Potem zauważyła, że coraz więcej osób się zbiera w tych Lochach. Westchnęła i oparła się o ścianę, przy czym cały czas zastanawiała się, czy stąd już da radę sama trafić do wieży Puchonów.

Leah Lullietus

Uśmiechnęła się jeszzce bardziej kpiąco niż zwykle.
Lochy to idealne miejsce na rodzinne rozmówki Gryfonek - stwierdziła, ciągle z tym kretyńskim rozbawieniem w głosie. - Cóż, nie mam zamiaru przeszkadzać. Muszę odstawić tę pannę do dormitorium. Obiecałam.
Kiwnęła głową w stronę Maxa, a potem spojrzała wyczekująco na Moirę.

[czemu, gdzie się nie pojawi Leah, od razu są tłumy? *lul*]

Maxwell Ingart

- Mam uraz do wycieczek - odciął sie Leah. - Na pewno zgadniesz, dlaczego. A rozmowy też Krukońskie. Nie czuję w sobie lwa.
A potem przyjrzał się siostrze, która wyraźnie coś kręciła.
- Tutaj czy gdzie indziej...? I co się dzieje?
Ingart był ignorantem. Nie idiotą.

Moira Agrus

Spojrzała nieco nieobecnie na Ślizgonkę, a dopiero potem zrozumiała, że na nią czeka.
- Ee... A! Już, już idę. - Uśmiechnęła się przepraszająco do niej. - Cześć - dodała potem. Do Max'a i do Ailith, chyba.

Ailith Ingart

- A gdzie chcesz, gdzie chcesz - wykonała nadgarstkiem mało skomplikowany obrót, pokazując, że miejsce jest jej obojętne. W ogóle była jakaś taka wesoła i podejrzanie rumiana.

Leah Lullietus

Jeszcze raz uśmiechnęła się do chłopaka (tylko i wyłącznie do niego) i wyszły.

Maxwell Ingart

Czyli rudzi zostali sami.
- Aili... co się dzieje?
Bo działo się coś na pewno. Pytanie: co?

Ailith Ingart

- Chciałeś porozmawiać - przypomniała z delikatnym uśmiechem.

Maxwell Ingart

Skinął powoli głową, niespokojnie.
- Powinnaś bardziej o siebie dbać - poinformował Gryfonkę z uśmiechem. Aż dziwne, jak życzliwym, nawet wziąwszy pod uwagę fakt, że byli rodzeństwem. Bo wiecie, siostra z bratem to zwykle jednak utarczki i niewielkie bójki. A Ingart traktował rudą, jakby była co najmniej jego córką. W y c h o w y w a ł ją. O ile da się wychować pewną swoich racji piętnastolatkę.
- Zmartwiłem się tą sprawą z Ianem.

Ailith Ingart

- Niepotrzebnie - ucięła. - Ale, patrząc na niego, to już chyba sobie wyjaśniliście, co i jak, prawda?
Uśmiechnęła się kwaśno. Chyba wcale nie oczekiwała _takiego_ obrotu sytuacji, nie tym razem. Nieco naiwnie.
- Bardziej, znaczy... _Jak_ bardziej? - dodała po chwili.

Maxwell Ingart

- Wyjaśniliśmy. Martwi mnie, że pewnych rzeczy muszę dowiadywać się inaczej niż od ciebie. - Potarł swój nos, jakby jej coś tym gestem przekazując, choć nie wiadomo, co dokładnie. - Dużo bardziej. Rozumiem, że potrzebujesz kontaktu z płcią przeciwną, ale wskazany byłby pewien umiar. Jesteś za delikatna.
Ton rudego wskazywał, że najchętniej ubrałby siostrę w burkę i schował w piwnicy, a przy jedynym wyjściu stanął z różdżką i nagim mieczem.

Ailith Ingart

- Och, za delikatna - westchnęła. - Więc może powinieneś mnie bardziej pilnować, a nie szlajać się z... jakimiś Ślizgonkami - zabrzmiało to niemal jak obelga, - czy tam innymi samicami.
Przewróciła oczami, dość wymownie.