Korytarz na czwartym piętrze

Natalie Hepburn

Panna Hepburn zwyczajnie odgarnęła włosy z twarzy i spojrzała na pana Gainsborough z lekkim uśmiechem czającym się w kącikach warg.
Usiadła prosto, podciągając pod siebie jedną z nóg, ułożyła brodę na kolanie...
- Jaki obraz? - zapytała cicho.

Matthew Gainsborough

Matt, najzwyczajniej w świecie skrzyżował ręce na karku i oparł się o ścianę.
- Jakiejś dziewczyny... - kątem oka zerknął w kierunku Natalie - Strasznie się pewnie wkurzy, bo to ponoć prezent.

Natalie Hepburn

Zmarszczyła nos, jak to miała w zwyczaju.
- W odcieniach pomarańczu?
Pytanie malowane w tonie beżowego zdziwienia.

Matthew Gainsborough

- Tak, chyba tak... - odparł, zwyczajnie wyglądając za okno.

Natalie Hepburn

Uniosła brwi, dziwnie wysoko.
- Nie wiem, kto mógłby pokusić się o ten obraz - mruknęła, jednocześnie wzruszając ramionami. - Przecież nie był jakiś wybitny...
Zwyczajnie przesunęła paznokciem po szybie.

Matthew Gainsborough

Zmrużył bezwiednie oczy, słysząc dźwięk, jaki wydały paznokcie przesuwające się po szybie. Zwyczajnie go nie lubił.
- Skąd wiesz..? - zapytał, przekrzywiając głowę.

Natalie Hepburn

Dłoń wróciła bezpiecznie na kolano.
- Namalowałam go - wyjaśniła, całkiem zwyczajnie i spojrzała na Matta.

Matthew Gainsborough

- Oh... Namalowałaś... - powtórzył jak echo, starając się uchwycić jej spojrzenie.
- I zwyczajnie go podarowałaś Ingartowi..?
Dobrze, że miał ręce skrzyżowane na karku i nikt nie mógł widzieć, jak zbielały mu zaciśnięte mocno palce.

Natalie Hepburn

Nieznacznie przechyliła głowę, a jej oczy uważnie śledziły zmiany w wyrazie twarzy siedzącego naprzeciw niej zwyczajnego ucznia.
- Tak, namalowałam - potwierdziła. - W zamian za szarlotkę, dlaczego pytasz?
Prawdę mówiąc, zdążyła niemal zapomnieć o tym obrazie.

Matthew Gainsborough

- Zwyczajnie. Po prostu się zdziwiłem... - mruknął z kamiennym wyrazem twarzy - No, ale ostatecznie jesteś artystką. To w końcu normalne, że rozdajesz swoje płótna. Jednym tak, innym nie, życie... - wzruszył ramionami.
Zwyczajne drzewa za oknem, a jakie ciekawe...!

Natalie Hepburn

- Obiecałam mu obraz w ramach targowania się o szarlotkę - powiedziała spokojnie. - Mam w zwyczaju dotrzymywać słowa.
Zmrużyła oczy i zacmokała cicho.
- O co ci chodzi?

Matthew Gainsborough

Targowania się. O. Szarlotkę.
Zwyczajnie by się zaśmiał, gdyby nie był w tak ponurym nastroju, jak dziś.
- O nic. Słyszałem po prostu, że nie malujesz autoportretów - wzruszył ramionami.
O tym, że on sam nie doczekał się jeszcze obiecanego przed kilkoma miesiącami obrazu chyba nie musiał wspominać.

Natalie Hepburn

Ściągnęła brwi.
- Namalowałam w życiu jeden autoportret - powiedziała cicho. - Nie chcę tego powtarzać.
Utkwiła w panu Gainsborough zwyczajnie świdrujące spojrzenie.

Matthew Gainsborough

- I ten jeden, jedyny zwyczajnie dałaś Ingartowi. Za szarlotkę. W porządku. Czy ja ci każę coś powtarzać...? - mruknął, spoglądając na nią ponuro.

Natalie Hepburn

- Pierwszy i ostatni raz! - żachnęła się.
Zerknęła za okno, na Matta, za okno...
- Jesteś o ten obraz zazdrosny? - zapytała w końcu, zwyczajnie, cicho. - Twoje słowa brzmią jak wyrzut.