Korytarz na czwartym piętrze

Natalie Hepburn

Przygryzła wargę.
Kolejne, jakże zwyczajne spojrzenie spod rzęs.
- Zastanowię się.
Odpowiedź zdaje się oscylować między negatywem a pozytywem. Dyplomatycznie.

Matthew Gainsborough

Spojrzenia panny Hepburn, szczególnie te spod rzęs, działały na niego trochę jak wiosenne słońce na lód.
Zwyczajnie...rozpływał się...
- Proszę... - pogłaskał ją po policzku i wsunął palce we włosy Natalie.
Zdaje się zapomniał o co prosi, i dlaczego, ale co tam.

Natalie Hepburn

Przymknęła oczy, kiedy tak zwyczajnie, wręcz bezpretensjonalnie wsunął dłoń w jej włosy. Kącik ust zadrżał nieznacznie.
- Powiedziałam, że się zastanowię. Poza tym, pozostaje jeszcze kwestia twojego zadośćuczynienia - powiedziała cicho.
Ot, tak.

Matthew Gainsborough

Uśmiechał się. Zwyczajnie. I przez cały czas. Aż żal, że Ingart go nie widział.
- Ja też dotrzymuje słowa... Wymyśl co chcesz.
Jaki pewny siebie, ho, ho...

Natalie Hepburn

Słysząc jego słowa, zamrugała z wahaniem.
- Nie wiem. To, czego chcę, zależy od tego, co proponujesz - mruknęła.

Matthew Gainsborough

Zamyślił się, wciąż bawiąc się jej włosami.
- Rok szkolny się kończy... Jeśli nie boisz się konsekwencji, można by... - nachylił się ponownie i wyszeptał jej coś na ucho.
A potem cofnął i uśmiechnął. Nie zwyczajnie, a ujmująco.

Natalie Hepburn

Spojrzała na niego uważnie, namyślając się.
Na policzkach pojawiły się lekkie rumieńce.
- Umowa stoi.

Matthew Gainsborough

- I ślicznie - ucieszył się, odsuwając nieznacznie - Wiedziałem, że się zgodzisz. Tylko mi to płótno podrzuć, to sam mu je powieszę. Sama rozumiesz, niespodzianka, te sprawy... - wsunął dłonie do kieszeni.
Ach. Nie ma to jak upiec dwie pieczenie...

Natalie Hepburn

Nachmurzyła się i szturchnęła go gdzieś pod żebrem.
- Jeszcze mogę się wycofać - zagroziła.
Nie podobało jej się to: "wiedziałem, że się zgodzisz".

Matthew Gainsborough

Szkoda, że schował te łapy do kieszeni... Zwyczajnie nie miał jak się obronić i tylko otworzył szeroko oczy, kiedy rączka panny Hepburn wgniotła się gdzieś pod jego żebra.
- Aj..! - cofnął się, robiąc minę biednego szczeniaka - Przecież żartowałem...
Podróż łapką wgłąb Mattowego ciała..? To nie National Geographic.

Natalie Hepburn

Założyła ręce na piersi i spojrzała na niego groźnie.
- Mam nadzieję.

Matthew Gainsborough

- Rety, nie denerwuj się... Złość piękności szkodzi... - zauważył, cofając się o kolejny krok, na wszelki wypadek.
Natalie Hepburn - żyleta, nie kobieta. Z takimi nigdy nic nie wiadomo...

Natalie Hepburn

Uśmiechnęła się ślicznie.
- Mi już nic nie zaszkodzi - powiedziała, po czym przewróciła wymownie oczyma i pokręciła głową, chowając ją w dłoniach.

Matthew Gainsborough

Zmarszczył brwi.
Powoli, wręcz flegmatycznie przesunął zaciśniętą pięść w jej kierunku, by ostatecznie sprzedać jej psztyczka w ramię.
- Nie. Mów. Tak.

Natalie Hepburn

- Niby jak? - zapytała, łącząc palce i spojrzała na niego zza dłoni, unosząc brwi. - Nie rób mi taak.