Korytarz na czwartym piętrze

Natalie Hepburn

Zabawnie zmarszczyła nos i przechyliła głowę.
- No, dobrze, już dobrze - mruknęła.
Cmok!
Zatrzęsła się od śmiechu.

Matthew Gainsborough

Objął ją w pasie i zaśmiał się cicho.
- Gdzie zdawałaś egzaminy na wróżkę...? Może ja też powinienem...? - zamyślił się -
Wróżka Matt. Brzmi nieźle.

Natalie Hepburn

- Nie można zdawać egzaminów na wróżkę, bo albo się nią jest, albo nie - powiedziała, starając się utrzymać powagę.
Pogłaskała go po policzku.
- Poza tym, na wróżki jest limit.

Matthew Gainsborough

- Łamiesz mi serce. Zawsze chciałem być wróżkiem - uśmiechnął się - A tak przy okazji... - zmrużył oczy - Kim jeszcze opiekuje się pani wróżka Natalie..?
Po prostu...Musiał zapytać.

Natalie Hepburn

Zaśmiała się.
- Tylko takim jednym dzieciaczkiem, którego przydzieliła wróżce Natalie Rada Wróżek - wyjaśniła konspiracyjnym szeptem. - Niedoszłym wróżkiem.
W skupieniu pokiwała głową.

Matthew Gainsborough

Pokiwał głową z aprobatą.
- Bardzo dobrze, bo obawiam się, że owy wróżek słabo znosiłby konkurencję... Ale ciii... To tajemnica... - ściszył głos, rozglądając się na boki.
Wróg nie śpi!

Natalie Hepburn

Zrobiła wielkie oczy i skinęła głową, rozchylając lekko usta.
- Nikomu nie powiem - zapewniła solennie.

Matthew Gainsborough

Ujął jej dłonie we własne.
- Wiedziałem, że mogę na ciebie liczyć - wyszeptał, wzruszony.

Natalie Hepburn

- Och, Matt - westchnęła przeciągle, spoglądając mu w oczy.

Matthew Gainsborough

Zaśmiał się cicho i objął Pannę Wróżkę Hepburn lekko.
- Hm? - przekrzywił nieznacznie głowę.

Natalie Hepburn

Zmarszczyła nos. Znowu.
- Hm?

Matthew Gainsborough

Spojrzenie rozjaśniło mu się, kiedy tak na nią patrzył. Pionowa zmarszczka między brwiami chyba również wybrała się na jakiś spacerek, alboco...
Otworzył usta, by coś powiedzieć, ale ostatecznie tylko trącił nosem ten zmarszczony, wróżkowy.
- Nic. Nic a nic - uśmiechnął się.

Natalie Hepburn

Uniosła brwi.
- Na pewno... Nic?

Matthew Gainsborough

Cmok. Buziak w czółko.
- Nic a nic - zapewnił, odsuwając się i odwracając w kierunku schodów.
Rumieniec, to była może dobra sprawa dla dziewczyny, on jakoś nie zamierzał się nim chwalić.
- Można by skoczyć... Coś zjeść... - zaproponował.

Natalie Hepburn

- Zgoda - odparła i wzruszyła ramionami.
A potem pociągnęła go za ramię i wbiegła na schody.