Korytarz na piątym piętrze.

Aisling Biteford

- Ja nie wiem! - wrzasnęła, ale jej krzyk był przytłumiony. Krzyczała właściwie w brzuch Ślizgona.
Nawet nie zastanowiła się czy on może być miły. Jakoś niewiele ją to obchodziło. Ładnie pachniał i miał zimne dłonie, kiedy tak głaskach ją po głowie.

Fannie Watersay

Stała pod ścianą słuchając słów Abbie. Wolała się nie odzywać, ale słysząc ostatnie pytanie dziewczyny, czuła się zobowiązana odpowiedzieć:
- Aisling chyba chodziło o gwizdanie.
Chciała nawiązać jakąś sensowną rozmowę, ale nie umiała. Po prostu.

Theophil Venom

Nie żeby poczuł się skrzyczany. Właściwie oprócz kompletnego braku zaznajomienia się z powitalnym zachowaniem Iskierki, nie wiedział też, o czym dziewczyny rozmawiały, nim przybył, co nie był chyba dziwne.
Stał tam, nie wiedząc czego się od niego oczekuje i to był chyba największy mankament tej sytuacji. Znowu dawały mu się we znaki te idiotyczne zasady wychowawcze. I jego własne idiotyczny, podświadome zasady. Niby zawsze chciał mieć swoje zdanie i nie pozwalał sobie na podporządkowywanie się innym, ale... Każdy czasami czuje się zagubiony. I to nie z powodu własnego braku zaradności. Tylko z racji swojej wrodzonej tępoty i nierozumienia sytuacji.
Więc stał tam nie robiąc niczego w kierunku rozwoju sytuacji.

Abigail Patton

-...aha. - O. Boże. Jaką ona zrobiła z siebie idiotkę. Na oczach Fannie i jakiegoś Ślizgona, głaskajacego właśnie Isie po głowie. "Mnie nikt, nikt nigdy, nie pogłskał po głowie." - Pomyślała smutno. No, tak. Bo kto miałby objąć nieładne, trochę dzikie i bardzo postrzelone zakompleksione stworzenie?!...Czuła się bardzo głupio, ale ze względu na Fannie, wyglądającą na jeszcze bardziej spiętą niż ona sama, postanowiła podtrzymać wątłą nić konwersacji. - Na którym jesteś roku? - nienawidziła takich głupich, stereotypowych pyatń, ale jakos nic innego nie przychodziło jej do głowy. Zabrzmiało to bardzo rozpaczliwie.

Aisling Biteford

- Poooomoooooczyłaaaaaam ci koszuuuuuulkę! - zawyła, odrywając policzek od brzucha Theo.
Źle jej było, to go przytuliła. Najprościej, a teraz zaczęła się zastanawiać. Teraz dopiero zaczęła myśleć. Chlip.

Theophil Venom

Popatrzył badawczo na Isie. Zastanowił się, czy były to łzy, smarki czy ślina, ale nie powiedział tego głośno. Wypadałoby w sumie stwierdzić, że "nic nie szkodzi", ale tego też nie mógł zrobić. Nigdy nie robił niczego wbrew sobie. Chyba, że był w naprawdę dziwnym stanie. Zaskoczenie nie minęło, więc niewiele więcej myśląc, odpowiedział:
- Nie patrz tak na mnie. - Tu wzruszył ramionami. - To nie moja wina.

Abigail Patton

"idijotka." - Pomyślała, i, o ile w myślach można kłaść nacisk na jakąś literę, ona położyła go na "j". Chodziło jej, oczywiście, o nią samą.
Patrząc na Iskierkę i Ślizgona, czuła się jak jakiś głupi, nie potrzebny nikomu sprzęt, kurzący się w kącie.

Aisling Biteford

- Boooo moooojaaaa, taaaak? - Zacisnęła powieki, znów wtulając się w tego kogoś.
Bo Isie była tylko małą i naiwną dziewczynką, wiecie? I czasami musiała sobie popłakać. Szkoda tylko, że nie było nigdzie Leah.
Sukienka w torbie zaczęła nagle strasznie ciążyć, jakby chciała zwrócić na siebie uwagę. Ale jakoś nie było jej widać, trudno, głupia sukienka.

Abigail Patton

To było strasznie dziwne, patrzeć na szlochajacą rozpaczliwie Aisling. Spojrzenie Abbie padło na torbę Isie, z której wystawał fragment jakiegoś kolorowego materiału.
- Jak masz na imię? - Zwróciła się do Ślizgona. Mimo wszystko wolała wiedzieć, kto w sposób tak naturalny przytula się z Isie na korytarzu. To był jeden powód. Drugim była raczej zwykła ciekawość.

Theophil Venom

Uśmiechnął się. Ojej. Była taka... słodziutka. Tak słodziutka w jego oczach. Jak malutka siostrzyczka. Ojej.
Aż znowu wydał z siebie nikomu niesłyszalny dźwięk balona od tych zdrobnień poczynionych w myślach. Co się z nim działo? Jakiś rozchwiany emocjonalnie był. Przykra sprawa.
- Tego nie powiedziałem - stwierdził całkowicie poważnie, ale i wymijająco.
W zasadzie dopiero w tamtej chwili konkretnie zauważył pozostałe dziewczyny, cokolwiek to znaczy. O nie. Zaraz zapyta na którym jest roku i czym się interesuje. Cholera. To jakaś trauma czy co?
- Hildegardusz - mruknął.

Aisling Biteford

Jak Fauntley! Cholera, czy oni wszscy muszą tak... tak z niej kpić, tak drwić, tak odpowiadać... Tak...! Cholera!
- A idźcie wy wszyscy do diabłaaaa! - Oderwała się od Ślizgona i poprawiając torbę na ramieniu, pobiegła korytarzami gdzieś, gdzie będzie mogła się wypłakać.

Abigail Patton

- Cudownie. - warknęła ze złością. - A ja jestem Kunegunda! - Wrzasnęła jak idiotka.

Theophil Venom

Znowu zamrugał szybko. Nie dość, że rozchwiany emocjonalnie, to jeszcze z problemami pt. panowanie nad powiekami. Podążył wzrokiem za Isie i mimochodem wzniósł dłonie na wysokość ramion, po czym szybko je opuścił, jakby chciał zapytać "o co tu właściwie chodzi?". Poza tym, czuł się nieco urażony. W końcu nadal nie wiedział jakiego rodzaju wydzielina znajduje się na niego koszulce, a i za swą ofiarność został wysłany do diabła. Prychnął cicho.
- Ktoś wie o co jej chodzi? - zwrócił się do Abby bądź Fannie, co za różnica, obydwie mogły odpowiedzieć. Dotarło do niego, że chwilę wcześniej dziewczyna coś mówiła.
- Witaj, Kunegundo. - kiwnął głową. Chwilę potem zacisnął powieki i nie zamierzał ich otwierać przez najbliższe kilka minut. Faktycznie, to chyba trauma.

Abigail Patton

- Nie, nie wiem, o co jej chodzi. Sama się zastanawiam. - Mruknęła cicho, pochylając głowę. Złość uleciała z niej, jak powietrze z przekłutego balonika. Była już tylko smutna.
I chciało jej się płakać, ale nie mogła narazić owego Ślizgona na widok ryczącej Abbie.

Abigail Patton

Poczuła, że jednak się nie pochamuje, więc kiedy poczuła, że łzy ciekną jej po policzkach, odwróciła się na pięcie i pobiegła przed siebie.
A torba została na korytarzu, bez sznas, że ktokolwiek ją zabierze.