Korytarz na szóstym piętrze

Tibby McGregor

Żeby było zabawniej, Tibby przetarła je swoją zieloną chusteczką do nosa. Chciała, by błyszczały jeszcze bardziej. Tak dla lepszego wrażenia. Wyprostowała nogi i podziwiała swoje niezwykłe dzieło.
- Strasznie niewygodne - dodała po chwili.
Jego odrobinę zabłocone buty wołały o pomstę do nieba.

James Morris

Młodzian wiedział że jego buty nie wyglądają idealnie, dlatego szybkim ruchem podkurczył nogi dość wysoko aby zakryć choć ich część. Czekał aż dziewczyna powie coś siedzieli w dość głębokiej ciszy bardzo zawstydzeni sobą.

Tibby McGregor

Ona nie czuła się zawstydzona. W ogóle.
Po prostu nie wiedziała jak się rozmawia z chłopcami. Rodzice raczej nie chcą jej zapewniać takiego towarzystwa.
- Woda i ocet - powiedziała po chwili.

James Morris

-Słucham? - odrzekł James. Niewiedzał zbyt jaki teraz temat został poruszony przez jego koleżankę, lecz jego dociekliwość kazała mu drążyć ten temat.

Tibby McGregor

Nie dokończyła zdania, prawda?
Nieważne, nieważne.
- Muszę iść. - Powiedziała, po czym zeskoczyła z parapetu i podeszła do poręczy schodów, gdzie przystanęła i odwróciła się do siedzącego jeszcze Jamesa. - Do zobaczenia.

James Morris

Chlopak znów uśmiechnął się do Tibby poczym również zeskoczył z parapetu i udał się do swojego pokoju.

James Morris

James szedł sobie spokojnie korytarzem zafascynowany nową książką z biblioteki, co jakiś czas wpadał na przypadkowych przechodniów.

Tibby McGregor

Ciekawe czy przypadkiem zupełnie (już drugi raz) wpadł także na Tibby, która sobie spokojnie stała przed salą od numerologii i czytała podręcznik. Albo chociaż przeglądała obrazki. Zawsze to lepsze niż czytanie znaczeń cyferek, których i tak się nie zapamięta.

James Morris

-Przepraszam- Odrzekł.
-Aaaaa to ty Tibby witaj, co tam u ciebie słychać? - Twarz chłopaka rozjaśniła się promiennym uśmiechem .

Tibby McGregor

Pomyślmy jak mogła się czuć. Stała sobie spokojnie, w ciszy i skupieniu, aż tu nagle wpada na nią ktoś, kto już raz ją zaatakował (chociaż bezwiednie i niechcący) i straszy tak, że niemal straciła przytomność.
Czy to, że zbladła wystarczy jako odpowiedź?
- Tak - powiedziała, zbierając książki z podłogi, które wcześniej upadły z łoskotem na podłogę.

James Morris

Oboje sali w przejęciu i chwili ciszy gdy na klepsydrze Jamesa wybiła dwudziesta.
- Czas na zajęcia koleżanko. - Razem udali sie do sali aby zająć miejsca.

Tibby McGregor

Tibby usiadła wraz ze swoimi książkami na tym samym parapecie co poprzednio. Ten nawyk przejęła od Peppy. Dzięki jej za to, bo to dość fajne było.
- James - zawołała chłopaka, który chciał już opuścić piętro. - Możemy porozmawiać?
Co z tego, że kilka osób zaczęło gwizdać. Czy ważne są ich opinie?
Nie dla niej.

James Morris

James odwrócił się szybko w kierunku Tibby i podszedł siadając obok na parapecie.
-Pewnie-odpowiadzia. - O czym chcesz pogadać, koleżanko?

Tibby McGregor

No właśnie, o czym.
- Ty chciałeś pogadać. Więc zamieniam się w słuch. Mów. Nie krępuj się.
Oparła się wygodnie o szybę i czekała, aż jej towarzysz coś do niej powie.

A ludzie przed nimi przechodzili i szeptali.

James Morris

James głęboko odetchnął jak by miał coś ważnego do powiedzenia.
Długo zbierana odwaga dała znać.
-Chciałem pogadać odnośnie twojej karteczki, było na niej dużo pytań w stosunku do mnie. - ciągnął dalej chłopak.
-Niestety nie o wszystkich sprawach jest łatwo mówić - było słychać załamujący się co jakiś czas głos.