Korytarz na trzecim piętrze

Nola Rice

Podeszwa trampka nagle przykleiła jej się do podłogi. Rozwścieczonym wzrokiem zmierzyła gumę, która śmiała powstrzymać jej kroki. Zbliżało się południe, a ona niedawno dopiero raczyła zwlec się z łóżka. Po prostu uważała, że nie ma po co wstawać, skoro zawsze może przydarzyć jej się coś złego. Choć kto nie ryzykuje, nie traci i nie zyskuje. Wybór był ciężki. W końcu przemogła się i stała teraz na korytarzu z gumą do rzucia pod podeszwą. Zawsze mogło być gorzej, powiedziała w myślach. Oparła się o poręcz schodów, aby ochłonąć. Ze zdziwieniem poczuła chęć rozmowy z Perpetuą, nawet jeśli nie było szans, że kiedykolwiek zostaną przyjaciółkami. Po prostu czasem boimy się zostać sam na sam z tym, co w nas mieszka. A Nola bała się tego bardziej niż śliniącego się wilkołaka, stojącego w odległości mniejszej niż dziesięć metrów.

Maxwell Ingart

Właściwie, to tylko tędy przechodził. Nie interesowały go ani puchary, ani sowy, ani Gryfoni (choć Gryfonki mogły być całkiem interesujące...)
Zapewne poszedłby dalej, gdyby nie fakt, że potknął się i niemal wywalił o niewielki, czarny notes.
"T.W."
Kimkolwiek była właścicielka (bo jaki facet pisze w notesie z czarnej skórki?), musiała być bardzo roztrzepana.
Ingart przekartkował zawartość. I uduchowiona. I uzdolniona artystycznie. I...
Zagłębił się w jakimś wierszu, przebijając się przez metafory i porównania.
A potem poczuł złość.

Moira Agrus

- Coś się stało? - zapytała. Na tej drodze do pokoju wspólnego stale kogoś spotykała. I zaczęła się obawiać, że do jutra tam nie trafi. - Nie ważne - machnęla ręką. - Chciałam się przywitać. - Uśmiechnęła się lekko.

Maxwell Ingart

- Cześć - uśmiechnął się, całkiem naturalnie.
Zamknął notes i schował go do kieszeni jeansów.
Znaczy, spróbował.
Bo okazało się, że jest za duży.
Niezrażony tym Krukon wciąż trzymał go w pobielałej od zacisku dłoni.
- Wieczorne spacery...?

Moira Agrus

- Raczej powroty. A ty? - zapytała zaciekawiona, ale wtedy zwróciła większą uwagę na notes. - Co to?

Maxwell Ingart

Spojrzał na notes.
- Notes - poinformował, błyszcząc Krukońską inteligencją.

Moira Agrus

- Zastanawiam się, czy Puchoni naprawdę sprawiają wrażenie nieco bardziej zacofanych. - zaśmiała się. - Twój? - zdziwiła się nieco. Maxwell nie wyglądał na takiego, co mógłby pisać w takim... notesiku.

Aisling Biteford

- Cholera - zaklęła głośno, zatrzymując się w połowie drogi do pokoju wspólnego.

Maxwell Ingart

Skrzywił się.
- Mam nadzieję, że było to pytanie retoryczne. Nie wyglądam chyba na romantyka?
Spojrzał na Aisling i uśmiechnął się do niej. Mała Puchoneczka i jej problemy. Co tym razem? Atakujący dżem? Niedobra Leah? Niemiły, pobity Fauntley?
- Cześć Isie.

Moira Agrus

- Nie, raczej nie - przyjrzała się Krukonowi nieco dokładniej. - Ale widziałam jakiegoś Gryfona... Szukał chyba czegoś. - zastanowiła się trochę bardziej.
- Hej, Aisling. Znowu. Zdecydowałaś się jednak?

Maxwell Ingart

Zastrzygł uszami na słowo "Gryfon". Nie skomentował.

Moira Agrus

- Co? - zapytała zaskoczona jakimś dziwnym milczeniem Ingarta.

Aisling Biteford

- No, zdecydowałam się - warknęła, kręcąc się niespokojnie w miejscu. - Cześć, Maxwell. Cześć. - Założyła nerwowo kosmyki za ucho.

Maxwell Ingart

- Nie - zaprzeczył. - Nic. Odprowadzić cię?
Uśmiechnął się do Moiry, na chwilę zostawiając sprawę notesu i proponując Puchonce ramię. Jak zwykle z przesadną atencją i nadmiarem psotnego uśmiechu.
- Jestem pod wrażeniem - zapewnił z uśmiechem pannę Bitteford. - Niezdacydowanie leży w naturze kobiety, zdążyłem się z tym pogodzić.

Amelia Hammett

Nagle na końcu korytarza pojawiła się niewysoka postać. Chyba nie zauważyła, że ktoś oprócz niej sie tu znajduje, gdyż szła bardzo wolno zawzięcie studiując jakąś książkę.