Lekcja 2

Charlotte Oliver

Charlotte siedziała za biurkiem już jakiś czas, prawdopodobnie jeszcze po poprzedniej lekcji. Siedziała i kreśliła na kartkach, bez zbytniego przejęcia otoczeniem. Tak nieprofesjonalnie.

Aisling Biteford

Weszła, uśmiechnięta - cała malinowa. Malinowy miała sweterek i pachniała malinami. Bardzo. Bardzo.
- Dzień dobry - powiedziała wesoło i usiadła w przedostatniej ławce. Ale nie, zaraz potem przesiadła się bliżej, do trzeciej.

Maxwell Ingart

- Dzień dobry
Rudzielec wszedł do sali wraz z panną Hawkins i zajął swoje zwykłe, strategiczne miejsce na tyłach.
Po drodze - rytualnie - rozwichrzył włosy Aisling. Wzrokiem szukał jednak Iana.

Natalie Hepburn

- Dzień dobry, pani profesor - mruknęła Natalie, wślizgnąwszy się do klasy.
Usiadła w jakiejś bliżej niezidentyfikowanej ławce i położyła na niej torbę.
Westchnęła głęboko; echa w jej głowie jeszcze nie do końca się uspokoiły.
I miała ogromną ochotę coś namalować. Tylko nie wiedziała, co takiego.
A może kogo.

Corinne Hawkins

- Dzień dobry, pani profesor - powiedziała po wejściu do klasy.
Zauważyła Natalie, po czym uśmiechnęła się do niej i zajęła miejsce obok.
- Dawno cię nie widziałam - zauważyła. - Jak wielu osób ostatnio, swoją drogą.

Charlotte Oliver

- Bry - odpowiedziała, nawet nie wstając z krzesła. Sprawiała wrażenie osoby zarzuconej ogromem pracy bynajmniej nie związanej z prowadzeniem zajęć.
Jeszcze chwilę pokreśliła coś na kartkach, po czym przesunęła je bardziej na bok i rozejrzała się po klasie.
- Dobrze... Zatem, standart poniekąd, co wiecie o Niewybaczalnych?

Maxwell Ingart

- Są złe, niedobre i bolą? - zaproponował z uśmiechem, po czym jednak się poprawił. - To trzy zaklęcia w tutejszej społeczności magicznej karane dementorskim pocałunkiem lub dożywociem w Azkabanie. - Zastanowił się, poprawiając szalik.

Natalie Hepburn

- Nie pytaj - syknęła Natalie do Corinne.
Wyprostowała się, rozglądając się po klasie.
- Avada, Crucio... Och, coś tam jeszcze, nie pamiętam - mruknęła, marszcząc nos.
Mózg chyba odmawiał jej współpracy.

Maxwell Ingart

- Imperio? - Wygrzebał Ingart z pamięci.

Charlotte Oliver

- Avada Kedavra, Cruciatus i Imperius. I co z nimi? Nie podejrzewam was o skrajną niewiedzę. - Wstała.

Maxwell Ingart

Potarł brew.
- Avada jest skumulowanym aktem woli, który powoduje śmierć. Nie wynaleziono jeszcze na to skutecznej obrony, choć istnieją teorie, że może ono zostać zablokowane przez magię o dawniejszych korzeniach. Cruciatus to forma tortury, w której magia stymuluje krańce nerwów i wywołuje ból. Imperius... Cóż, mi kojarzy się z legilimencją lub wampirzą dominacją. To wejście w cudzy umysł, podsuwanie odpowiednich wzorców zachowań, kontrola nad kimś.
Krukon nie lubił być posądzany o skrajną niewiedzę.
Głównie dlatego, że był Krukonem.
Umarło jego postanowienie o próbie milczenia na OPCMie.

Corinne Hawkins

- Avada Kedavra to zaklęcie pozbawiające życia. Craciatus ma na celu zadać bół, a Imprerius zniewolić - wyrecytowała.

Aisling Biteford

Aisling założyła kilka blond włosów za ucho, uśmiechając się promiennie.
Może i coś wiedziała, ale jakoś nie chciało jej się wysilać umysłu. Maliny działały na nią pozytywnie, nie zmartwiła się jakoś bardzo, że jest jedyną Puchonką na lekcji. W ogóle Puchonem.
Puchoniątkiem.
Uśmiechnęła się jeszcze szerzej, przyjmując jakąś dziwną pozycję, ni to podpieranie łokci na ławce, ni to leżenie.
I ciągle się uśmiechała, radośnie, głupio.

Natalie Hepburn

Pokiwała w zamyśleniu głową, jakby dla potwierdzenia słów kolegi Ingarta i wpatrzyła się w krajobraz za oknem.