Lekcja 3

Charlotte Oliver

Szanowna pani profesor siedziała sobie radośnie na krześle i czekała, chociaż nie spodziewała się tłumów. Zdarza się.

Leah Lullietus

Zajrzała do sali. Spojrzała na nauczycielkę tym samym nieobecnym wzrokiem, jakim patrzyła na Isie. A potem usiadła przy ścianie, tak jak ostatnio.
I przestała przebywać w tym świecie.

[przykro mi, zostaję właśnie brutalnei wyrzucona z własnego pokoju przez sił wyższe x.x]

Terry Wingstock

Wszedł do sali i usiadł na najbliższym krześle.
Otarł pot z czoła rękawem koszuli.
Odetchnął parokrotnie, starając się uspokoić oddech.

I dopiero zdał sobie sprawę, że w sali jest już nauczycielka.
Kiwnął lekko głową.

Chciał się odezwać, ale poczuł w ustach dziwny smak.
Momentalnie przyłożył dłoń do twarzy i wbił wzrok w podłogę.

Charlotte Oliver

Nie oczekiwała, że ktokolwiek się odezwie. Było jeszcze pięć-sześć minut do lekcji. Po prostu skinęła głową uczniom w powitalnym geście i uśmiechnęła się bezpretensjonalnie.

Namrael Vivian

Wszedł na salę, w wejściu skłonił się lekko nauczycielce i usiadł gdzieś z tyłu.

Terry Wingstock

Poruszył się lekko. Wolną dłoń wsunął do kieszeni.
Najpierw do lewej. Potem do prawej.
Do torby.

Podniósł wzrok na nauczycielkę. I kiedy ta odwróciła spojrzenie w innym kierunku, schylił się nieznacznie, tak, by skryć się za ławką.
I otarł twarz wewnętrzną stroną rękawa.

A zaraz potem wyprostował się sztywno. I znów gapił się w blat.
Położył też na nim prawą rękę.
Lewa leżała na kolanie, pod stołem.

Charlotte Oliver

Wstała.
- Zatem. Skoro panna Lullietus zdaje się psychicznie nieobecna, pozwólmy jej dalej nic-nie-robić - oświadczyła pogodnie. - A panowie Vivian i Wingstock powiedzą mi, czym jest legilimencja.
Poprowadzi tę lekcję, do cholery, w końcu jej za to płacą, nie?

Terry Wingstock

- Czytanie w myślach, czy coś w ten deseń..? - odpowiedział cicho, gapiąc się na blat.
Nie. Nie był w nastroju do nauki.

Namrael Vivian

Zerknął na Terryego z niepokojem, ale odpowiedział.

"Wdzieraniem się w cudzy umysł, wspomnienia, uczucia, duszę za pomocą magii."

Lucy D. Vivian · Gość

Wbiegła do sali, mamrotając naraz przeprosiny, usprawiedliwienia i jeszcze trochę przeprosin. Wylądowała gdzieś obok brata.

Charlotte Oliver

Skrzywiła się na moment, ale zaraz potem na jej usta powrócił optymistyczny uśmiech.
- Tak, Wingstock, ale nie do końca. Każdy laik odpowie w ten sposób - wyjaśniła. - Samo słowo "legilimencja" pochodzi od łacińskich legere i mens, czyli czytać umysł. Coś więcej?
Spojrzała na Lucy bez absolutnie żadnej złośliwości, a raczej jakby po prostu stwierdziła jej obecność.

- I znowu, pan Vivian ma rację, ale tylko po części. To troszkę jak z telepatią. Do Legilimencji nie jest potrzebne zaklęcie, nie zawsze.
Podeszła odrobinę ku uczniowskim ławkom.
- Legilimencja nie jest czytaniem w myślach, umysł nie jest książką, którą można przeczytać, jest czymś bardzo złożonym - kontynuowała. - Dlatego Terry nie miał całkowitej racji.

Terry Wingstock

Kiedy nauczycielka się zbliżyła, przekręcił się delikatnie na bok.
A lewą rękę wsunął pod plecy.
Pewnie, żeby było mu wygodniej.
Tak, na pewno dlatego.

Nie wdawał się w dalszą dyskusję. Teraz zdaje się wypadało posłuchać.
Zamiast tego zwiesił głowę jeszcze niżej na dół.

Namrael Vivian

Skinał głową. "Leglimencja jest prawdopodobnie niemożliwa do opisania w pełni słowami" zauwazył, obserwujac reakcję nauczycielki.

Charlotte Oliver

Uśmiechnęła się kwaśno.
- Widzę ogromne zaangażowanie z waszej strony. Wingstock, nie śpij - upomniała spokojnie.
- Myśli nie są wyryte wewnątrz czaszki, gdzie mógłby je przejrzeć jakiś intruz. Umysł to rzecz złożona i wielowarstwowa... To prawda jednak, że ci, którzy opanowali sztukę legilimencji, potrafią, pod pewnymi warunkami, wedrzeć się do umysłu swoich ofiar i poprawnie zinterpretować to, co tam znajdą - wyrecytowała tak, jakby kogoś wręcz cytowała.
- I co dalej? Da się przed tym jakoś obronić?
Desperacko chciała, żeby chociaż jedna osoba zaczęła pracować w tej grupie.

Terry Wingstock

Podrzucił głowę delikatnie w górę.
- Oklumencja...? - palnął od razu.
Wszystko mu się mieszało.