Lekcja 3

Maxwell Ingart

- Racja, już nie będę - przyznał ze skruchą. - I tak wolałem, gdy byłaś ruda. Ciągnięcie kasztanowych włosów to nie to samo.
Oczy mu się śmiały, aż usłyszał wypowiedź profesorki.
- Znaczy... Z teorii? - Ingart nie był pewny, bo poznał już zapędy pedagogiczne Oliverowej. Zbawienie świata za pomocą dziennika i oświecenie przy użyciu Lumos.

Aisling Biteford

Znów zachichotała.
- Eeee... - A chciała powiedzieć, że tak, że jasne. Ziewnęła.
Spaaaaaaać!
- Mogę iść? - Spać. Zapytała bardziej siebie niż nauczycielkę.

Charlotte Oliver

- Z teorii, tak - potwierdziła spokojnie. Znowu się uśmiechnęła. Idealistka. - Możesz iść, Aisling. Reszta też. Idźcie spać, flirtować, czy co wy teraz robicie po godzinach...
Machnęła ręką, w której trzymała różdżkę, a drzwi się ładnie i cicho otworzyły. Pa pa.

Maxwell Ingart

- Znajdę koszulę - mruknął cicho Ingart.

Aisling Biteford

Nie, ona nie może chichotać. A jednak. Wstała i uśmiechając się bardzo, bardzo szeroko, wyszła z klasy.

Ian Murray

- Pani profesor - powiedział nagle Murray. - Czy uczciwe jest obcinanie punktów uczennicy, która przyszła na lekcję? Nie wiemy, co ją zatrzymało. Może narkolepsja, może inne bolesne dolegliwości... a że przełamała wstyd płynący ze spóźnienia, wszak punktualność jest grzecznością królów, czy nie jest to piękna postawa?
Nie mógł być poważny.

Amelia Hammett

- To ciągnij swoje, ja nie przefarbuję - odparła z krzywym uśmiechem. Miała tylko nadzieję, że on sam tego nie zrobi...
Zaczęła zbierać swoje rzczy do torby.
- Koszulę?

Natalie Hepburn

Natalie obróciła się automatycznie i spojrzała na Iana z widocznym zdumieniem w oczach.

Charlotte Oliver

- Piękna, epicka wręcz. Miałam nadzieję, że główna zainteresowana raczy załatwić to prywatnie ze mną, poprzez nieocenione medium, jakim jest rozmowa - uśmiechnęła się kwaśno.

Maxwell Ingart

- Koszulę - potwierdził, obserwując zmagania młodego Murraya.

Ian Murray

- Bronię mojego domu - powiedział. - My, Krukoni, jesteśmy drużyną...
Nie do wiary, aspołeczny, ponury paniczyk, zazwyczaj korzystający tylko z wisielczego humoru, zdobył się na coś innego. Niby we własnym interesie, ale jednak.

Amelia Hammett

Zmarszczyła brwi, spoglądając to na Iana, to na Natalie.
- Ja ją mam - odparła. - Jeśli szukałeś grafitowej - dodała, uśmiechając się przepraszająco i zarzucając torbę na ramię.

Natalie Hepburn

Natalie wpatrzyła się intensywnie w nauczycielkę.
- Źle się czułam, pani profesor. Nie chciałam się spóźnić, ale, niefortunnie, za późno się obudziłam i... Tak jakoś wyszło.

Maxwell Ingart

Uniósł kciuk w geście poparcia. Może i nie był jakoś tak specjalnie ekstrawertyczny na codzień, ale i tak sądził, że jest dobrze.
Przy okazji zdał sobie sprawę, że Corinne wisi mu opłatę za korki z numerologii. To też tak a'propos drużyny...
A potem spojrzał na Amelię i zrozumiał.
- Nie wnikam - obiecał. - Ale mogłabyś mi ją oddać w najbliższym czasie?

Ian Murray

- Wiedziałem - mruknął cicho. - Widzi pani, pani profesor. Migrena. Dość typowe u młodych kobiet. Paraliżujące wręcz bóle głowy. I, co gorsza, nie ma lekarstwa...
Nie miał zamiaru oddawać punktów. A wiedział, na ile może sobie pozwolić wobec profesor Oliver.