Lekcja pierwsza.

Leah Lullietus · Wysłany: Czw 20:30, 29 Mar 2007 Temat postu:

Nieszczęścia nie chodzą parami. Wolą stada. I to takie bardzo, bardzo liczne.
Stało się. Krystalicznie czysta szklanka uderzyła o krystalicznie czysą ławkę (o ile ławka może być krystalicznie czysta; ta była), dzieląc się na miliony krystalicznie czystych odłamków.
Zaklęła i zaczęła zbierać je rękoma. Pomysł był beznadziejny z wielu powodów. Skutni były jeszcze gorsze. Po chwili na krystalicznie czystej ławce, oprócz wody i szkła pojawiła się krew. Też czysta, swoją drogą.

Mary Emptyline · Gość

- Reparo - powiedziała profesorka, nie podnosząc wzroku. Szkła zebrały się w jedno, złożyły w logiczną całość. W spójną szklankę. Wyciągnęła z kieszeni drugą chusteczkę, wzięła dłonie Leah, zaczęła je wycierać z krwi bez śladu odrazy na twarzy.
- Uważaj - poprosiła spokojnie.

Leah Lullietus · Wysłany: Czw 20:45, 29 Mar 2007 Temat postu:

Nie słuchała. Patrzyła na całą szklankę. Z rezygnacją.
Poczuła się jeszcze bardziej nijako, jeszcze bardziej beznadziejnie, jeszcze bardziej żałośnie. Nic nie wskazywało na to, że mogłaby się jakimś cudem uspokoić. Porażka wyciska łzy lepiej niż cebula. O wiele lepiej.
Ale ona przestała już płakać. Tak histerycznie. Po prostu siedziała i wpatrywała się. Jakby to mogło coś zmienić. Jakby to mogło coś cofnąć. Jakby ta szklanka...
Myśli pani... - Jej słowom towarzyszyło pociaganie nosem. Wyrwanie rąk. Desperacja.

Mary Emptyline · Gość

- To częsta czynność przeze mnie wykonywana - odpowiedziała profesorka, wycierając własne dłonie. Oczy miała spokojne, niezmienne.

Leah Lullietus · Wysłany: Czw 20:53, 29 Mar 2007 Temat postu:

To takie proste? - spytała, odwracając głowę w kierunku nauczycielki. Chyba będzie jeszcze płakać. Ale nie tu, nie w tym momencie. Trzęsącymi się rękoma przewróciła pustą szklankę, a potem ją podniosła. Jeszcze raz. I jeszcze.
Dziękuję
Podniosła się, choć można było odnieść wrażenie, że się zaraz przewróci. Zwymiotuje. Zemdleje. Cokolwiek.
Ja.. Ja mogę... - Wzruszyła ramionami z rezygnacją. Czuła się podle. Ale nagle stwierdziła, że poddała się za szybko. Czarodziejki nie płaczą. - Mogę coś zrobić. Na transmutację.
Pobladła. Tak, raczej będzie wymiotować. Reakcja obronna organizmu na wstyd.
Mogę - dodała szybko.
Chciała stamtąd wyjść. Już, teraz, zaraz.

Tristan Miseris · Wysłany: Czw 20:55, 29 Mar 2007 Temat postu:

Tristan zapukał i zajrzał do klasy.
- Mogę? - zapytał.

Mary Emptyline · Gość

Emptyline spojrzała na drzwi. Jedno, krótkie spojrzenie.
- Tak, tak, proszę - przyzwoliła z westchnieniem, opierając dłoń na ramieniu Leah. Przyglądała się dziewczynie przez dłuższą chwilę. Przygryzła dolną wargę.
- No, już. Idź coś zjedz, prześpij się... o pracy domowej porozmawiamy, gdy poczujesz się lepiej, dobrze? Na razie w dormitorium możesz sobie poczytać od strony dwunastej do piętnastej, kwestię niemożliwości przemiany srebra w złoto i złota w platynę. Możesz iść.
A potem przysiadła na blacie stołu, schowała różdżkę i czekała, grzesząc tym przeciwko nadchodzącym czasom.

Tristan Miseris · Wysłany: Czw 20:59, 29 Mar 2007 Temat postu:

- Stało sie coś? - zapytał Tristan. - Coś poważnego?

Mary Emptyline · Gość

Emptyline pokręciła jasną głową. Jej czyste palce były w tym momencie zaciśnięte na rękawie śnieżnobiałej szaty. Zmrużyła lekko oczy.
- Nie, nie... już wszystko dobrze, dziewczyna się zdenerwowała - wyjaśniła łagodnie - Musi coś zjeść i się przespać.

Leah Lullietus · Wysłany: Czw 21:01, 29 Mar 2007 Temat postu:

Kiwnęła głową. Wyglądała dziwnie spokojnie. Dziwnie, bo...
Po chwili wybiegła, nie omieszkając uderzyć nauczyciela łokciem. Przez przypadek, oczywiście.
Gdy była już na korytarzu, krzyknęła. Jak zranione zwierzę. Coś, co nie miało znaczenia w języku angielskim. Coś, co nie miało znaczenia w żadnym języku, poza językiem jej umysłu.

[idę zabić kogokolwiek. przyjemnych nocy]

Mary Emptyline · Gość

- Histeria - oceniła trzeźwo Mary, nie zwracając uwagi na krzyki dziewczyny - W jej wieku to się zdarza.

Tristan Miseris · Wysłany: Czw 21:11, 29 Mar 2007 Temat postu:

- Może to coś poważnego? - zapytał Tristan, rozmasowując bok.

Mary Emptyline · Gość

Emptyline westchnęła, krzyżując palce na podołku.
- Jeśli tak, zobowiązać się trzeba do wysłania jej na terapię. Jestem pedagogiem, nie psychiatrą, profesorze Miseris - westchnęła głucho - Przyszłam tutaj ich czegoś nauczyć. Wykształcić. Wyklarować ich spojrzenie na świat. Także wychować w pewien sposób. Ale nie leczyć z burzy hormonów i okresu buntu.
Poruszyła lekko wargami.

Tristan Miseris · Wysłany: Czw 21:21, 29 Mar 2007 Temat postu:

- Proszę mówić do mnie Tristan - odparł.
Tristan usiadł na biurku naprzeciwko Mary.
- Nie sądzisz, że więszkości z nich nie da się już wychować?

Ailith Ingart · Wysłany: Czw 21:26, 29 Mar 2007 Temat postu:

Pukanie do drzwi.