Lekcja trzecia.

Mary Emptyline · Gość

Temat: Przemiany Wzorca - zadania.

[Czwartek, 19:30]

Emptyline siedzi za biurkiem, zamyślona trącając pergamin końcówką pióra.

Terry Wingstock

Wszedł do klasy i usiadł.
Kiwnął głową do nauczycielki powitalnie.

Perpetua Scout

I ona weszła, nie obnosząc się zbytnio z tą swoją łaskawością. Tak, Perpetua Scout pojawiła się na lekcji. Usiadła w jakimś całkiem przypadkowym miejscu i mrugnęła, jakby zdając sobie sprawę, że chyba jednak wolała pogapić się w niebo. No cóż.

Mary Emptyline · Gość

[Człowiek istotą omylną.]

Emptyline uniosła głowę. Kiwnęła swoją.
- Ależ frekwencja - skomentowała kwaśno - Podejdźcie do biurka, weźcie sobie po kulce.
Machnęła w stronę tablicy. Na czarnej powierzchni pojawiły się białe wzory, konspekty i rysunki, przedstawiające guzik. Guzik ten w założeniu miał mieć trzy dziurki, imitacje brylancików i świecić wewnętrznym światłem.

Perpetua Scout

Podeszła. Wzięła. Posłusznie, a może nawet z lekkim zaciekawieniem malującym się na twarzy.

Terry Wingstock

Podszedł do biurka i zerknął na kulki z zainteresowaniem.
Wziął jedną z nich w dłoń i zaczął ją delikatnie podrzucać. Uśmiechnął się do siebie.

Mischa Trachtenberg

Weszła do klasy. Usiadła w ostatniej ławce. Uśmiechnęła się do Perpetuy. - Przepraszam za spóźnienie i dzień dobry.

Terry Wingstock

Odwrócił się lekko, jakby mając nadzieję, że w drzwiach zobaczy kogoś znajomego.
Nie. Nie tym razem.
Spokojnie przeniósł wzrok na tablicę, przesuwając wzrokiem po rysunkach.
Nie zaprzestał podrzucania kulki w dłoni.

Perpetua Scout

Spojrzała przeciągle na Mischę, ale się nie uśmiechnęła szerzej. Właściwie to prawie zastanawiała się skąd ten radosny grymas na twarzy Ślizgonki.
Wpatrzyła się w kulkę z widoczną rezygnacją. Ależ ona ciekawa, prawda?

Mary Emptyline · Gość

- Panie Wingstock, pan jest głuchy? - Emptyline poprawiła okulary - Chyba zadałam wyraźne zadanie. Proszę przestać się bawić i robić. Panna Scout to samo. Panna Trachtenberg? Czekam. Na. Efekty.

Terry Wingstock

Powoli przeniósł wzrok na panią profesor, nie przestając się uśmiechać.
Nieśpiesznie sięgnął do kieszeni po różdżkę, kulkę natomiast położył na najbliższej wolnej ławce, z miną, która mówiła, że szkoda mu rozstawać się z zabawką.

Podrapał się po karku ostatni raz zerkając na tablicę, a potem wypowiedział cicho zaklęcie.

Mischa Trachtenberg

- Jakie efekty? - Spytała nieprzytomnie. - A! Już. - Wzięła z biurka kulkę. Nie miała pojęcia co z nią zrobić. A tak racja, tablica. Skupiła sie nad kulą. Zastanawiała przez chwile. - To co mam z tym zrobić? Jakieś wzroki jak na pisance?

Perpetua Scout

Cóż. Wyciągnęła różdżkę z tylnej kieszeni dżinsów. Takim jednym, szybkim ruchem, który sugerował, że nic lepszego do roboty nie ma. A to właściwie takie najgorsze też nie jest. Spojrzała na tablicę, potem na kulkę. I jeszcze raz. Tu i tu. Poprawiła z zastanowieniem kasztanowe kosmyki i... Machnęła owym magicznym patykiem. Zmrużyła oczy, podziwiając efekt. A raczej jego brak.
Kulka była ciągle kulką, więc machnęła ponownie - bez głębszego przemyślenia owego czynu.
I proszę. Oto guzik. Guzik, który nie miał trzech dziurek i nie wyglądał też zbyt imponująco - był bezkształtny, ciemnogranatowy i miał jedną jedyną dziurkę. Jednak Perpetua nie wyglądała na zasmuconą tymi defektami. Była nawet trochę zdziwiona. Ale pozytywnie. Guzik to guzik... prawda?