Miodowe Królestwo

Leah Lullietus · Wysłany: Nie 22:20, 04 Mar 2007 Temat postu:

Domyśliłam się, że to nic miłego - powiedziała, odwracając głowę. Zastanawiała się czy Iskierka wróci. Mogła się chyba założyć, że tak. - Zwykle to nie bywa nic miłego. A w sumie to nawet zawsze.

Namrael Vivian · Wysłany: Nie 22:22, 04 Mar 2007 Temat postu:

"Nic miłego?" zdawał się być nieco zdziwiony. "Co masz na myśli?"

Leah Lullietus · Wysłany: Nie 22:24, 04 Mar 2007 Temat postu:

Nic - powiedziała. - Absolutnie nic.

Namrael Vivian · Wysłany: Nie 22:26, 04 Mar 2007 Temat postu:

Westchnął ponownie. Z rezygnacją i zmęczeniem. "Myślisz sobie pewnie, że ja o Tobie nie wiadomo co myślę. Ze jesteś zła czy coś. I dlatego nie chcę Ci powiedzieć. A tu nie o to chodzi. Zupełnie nie o to..."

Leah Lullietus · Wysłany: Nie 22:28, 04 Mar 2007 Temat postu:

Nie próbuj zajmować się tym, co myślę, mój drogi - powiedziała, uśmiechając się krzywo. - Nie wychodzi ci, wybitnie.

Namrael Vivian · Wysłany: Nie 22:29, 04 Mar 2007 Temat postu:

"No widzisz. I dlatego ja Ci nie chcę powiedzieć co o Tobie myślę. Nie zrozumiesz, myślimy na różne sposoby." Sięgnął po paczkę czekoladowych żab. "A szkoda" odał ciszej.

Leah Lullietus · Wysłany: Nie 22:33, 04 Mar 2007 Temat postu:

Nie marudź tam pod nosem, jakby to była moja wina - powiedziała z wyrzutem. - Nawet nie próbujesz mi wytłumaczyć. Nic.

Namrael Vivian · Wysłany: Nie 22:37, 04 Mar 2007 Temat postu:

SPojrzał Leah w oczy. Jego tęczówki były niemal czarne. "To nie Twoja wina. To moja wina. Nie potrafię Ci wytłumaczyć. A może nie chcę. Bo gdybym zdołał, najpewniej uznałabyś mnie za dupka i świra." Wyciągnął różdżkę i machnał, a słodycze które trzymał w rękach wróciły na swoje miejsca. "Przepraszam" szepnął cicho. A potem zrobił coś, czego Ślizgonka się chyba nie spodziewała. Objął ją i przytulił. Na ułamek chwili. A potem wyszedł. Szybko. Nie oglądając się za siebie.

Leah Lullietus · Wysłany: Nie 22:40, 04 Mar 2007 Temat postu:

O... Ojoj - mruknęła.
Przez chwilę stała i patrzyła przed siebie, jakby nie rozumiejąc tego, co się stało. Pierwszy szok podobno bywa najgorszy. A ona po prostu stała.
Dziwne, niepokojące myśli pojawiły się dużo później, gdy już w końcu udało jej się doprowadzić do normalnego stanu.
Co to niby miało być? - spytała samą siebie.
Postanowiła wrócić do zamku. Jak najszybciej.
Nie pożegnała się ze sprzedawcą, nie pomachała nikomu; po prostu wyszła w bliżej nieokreślone gdzieś.