Główna sala

Natalie Hepburn

Rozejrzała się za jakimś siedzeniem i wkrótce znalazła mały taborecik koło łóżka.
- Dobry - powiedziała Natalie wesoło, unosząc brwi. - Ma pan ochotę na ciasteczko w ramach śniadania, czy... - urwała, otwierając stojące na stoliku pudełko i podsunęła mu pod twarz dwie paczuszki. - Może ma pan ochotę na tosty?
Spojrzała na Terry'ego, marszcząc nos.
- Skrzaty jakimś cudem wyniuchały, że znajdowałeś się w stanie nieważkości, w dodatku w krukońskim pokoju wspólnym i męczyły mnie tak długo, dopóki ich nie wzięłam.

Ailith Ingart

Uchyliła drzwi sali i zajrzała do środka, trochę niepewnie. Po chwili weszła i od razu cofnęła się o krok, kiedy zobaczyła Natalie.

Terry Wingstock

Spojrzał nieufnie na paczuszki.
Na Natalie.
Na paczuszki.
Na Natalie...

I na paczuszki. Chyba go zamurowało.

Nabrał powietrza w płuca, wdychając miły zapach ciasteczek. I wyciągnął drżącą dłoń po jedno z nich. Niezgrabnie chwycił wypiek i uśmiechnął się z wdzięcznością.

Pozostawała jeszcze kwestia dostarczenia ciastka do ust. O dziwo, ręka szarpnęła się na boki tylko dwa razy i kiedy już miał wgryźć się w kruchy smakołyk...
Dostrzegł Ailith.
I ciasteczko wypadło mu z dłoni prosto na białą kołdrę.

Ailith Ingart

- Ja... chciałam zobaczyć, co z Wingstockiem, ale... może później przyjdę albo wcale - mówiła coraz ciszej, niezręcznie wyłamując palce. Chyba trochę pobladła. Czuła się dziwnie w takiej kompozycji towarzyskiej, jednak mimo to wciąż stała prosto, z uniesioną głową.

Natalie Hepburn

- Coś się stało? - zapytała z niepokojem, widząc minę Terry'ego.
Uśmiech goszczący na jej ustach zbladł nieznacznie.
Powędrowała wzrokiem za jego spojrzeniem.
- Och - mruknęła, patrząc na stojącą koło drzwi pannę Ingart. - Chodź, Ailith - powiedziała dużo głośniej, zachęcająco unosząc brwi.

Terry Wingstock

Gapił się. Dłuższą chwilę.
A potem zwiesił głowę. I wbił spojrzenie w kołdrę.

- W...wpo.. rząą.. dku... - powiedział powoli, nie podnosząc oczu.

Ailith Ingart

Podeszła bliżej, ale i tak stała oddalona o kilka kroków. Spojrzała na Terrego, na pozór bez emocji, ale w jej oczach oprócz zwyczajowego zimna i nietypowej kolorystyki widać było coś, jak nutę strachu.
- ...Terry? Zrobiłam ci krzywdę, prawda...? - spytała cicho. Gdyby mówiła głośniej, trząsłby się jej głos.

Terry Wingstock

Zaprzeczył powoli, uśmiechając się lekko. Chociaż wciąż na nią nie patrzył. Jakby się bał, czy wstydził, alboco...

Ailith Ingart

Dopiero teraz, po długiej walce wewnętrznej, spojrzała na podłogę.
- Nie... nie chciałam... ale nie musiałeś tam wchodzić - skończyła cierpko i zaczęła znów splatać i rozplatać dłonie.

Natalie Hepburn

Natalie poderwała się z miejsca.
- Właściwie, to... - mruknęła, marszcząc brwi. - Muszę coś załatwić.
Uśmiechnęła się do Terry'ego i wskazała na paczuszki.
- Smacznego.
A do Ailith rzuciła:
- Cześć.
I wypadła ze skrzydła szpitalnego, jakby goniło ją stado hipogryfów.

Terry Wingstock

Pokiwał lekko głową. Ale nie z przekonaniem. Raczej, jak ktoś, kto przyznaje się do czegoś, czego nigdy nie zrobił, byleby tylko druga strona poczuła się lepiej.

Dygoczącą ręką złapał leżące przed nim ciasteczko. I odłożył je do paczki. To znaczy, miało być do paczki, wyszło, że na kant stolika. Ale i tak było nieźle.

Ailith Ingart

Drgnęła.
- Dobrze, że nie... - urwała momentalnie i spojrzała na ciasteczko, które wylądowało na brzegu stolika. Nie pytała, czy może pomóc. Po prostu delikatnie złapała jego dłoń, włożyła w nią z powrotem ciastko i pokierowała nad paczkę, do której później to ciastko wpadło. Sala była sterylna, więc problem zarazków śmiercionośnych był raczej... oddalony.

Terry Wingstock

Spojrzał na nią niepewnie. I pozwolił, by mu pomogła, bo co innego miał zrobić.
A potem cofnął dłoń i odwrócił wzrok.
- Po...radzze... s...bie - mruknął cicho.

Ailith Ingart

- Wiem - zapewniła. Cofnęła dłonie i przysunęła sobie krzesełko, na którym usiadła. - ... - dodała po chwili.

Terry Wingstock

Zerknął na nią ukradkiem. I zacisnął drżące dłonie w pięści, żeby je trochę uspokoić.
- Jaak... si..ę... Cz..jesz..?