Główna sala

Ailith Ingart

- To tatuś cię pozdrowi bardziej, niż byś tego chciał - dokończyła chłodno i spokojnie. A potem skrzywiła się i zamilkła, jakby przypomniało jej się coś wyjątkowo nieprzyjemnego.
- Mnie się nie opłaca truć - dodała jeszcze, już całkiem cicho.

Ailith Ingart

[Uwaga, drodzy pasażerowie, na razie przerywamy z powodu absencji medyka. Dobrze?]

Natalie Hepburn

[dobrz. (; idę oglądać film]

Terry Wingstock

- To wszystko? Może powinna teraz odpocząć...? - spojrzał na Iana pytająco. Nie, nie wtrącał się w kwestie leczenia. Chciał,zeby zostawił pannę Ingart w spokoju.
Wiedział, że nie powinien się wtrącać, a jednak musiał.

[ajaj... A tak było fajnie...]

Lucy D. Vivian · Gość

[Medyk medykiem, ale...]
- Głupia. Głupia. Głupia - narzekała Lucy D. Vivian, przychodząc do łózka Ailith - Głupia.
A potem, nie zważając na protesty, bóle i inne takie, mocno przytuliła kuzynkę.
- Taka głupia - pociągnęła nosem - I na co ci to było? Kocham Cię, głupolu.

Nathan Ebony

Nathan przewrócił się na łóżku czując, że jego wnętrzności mają wielką ochotę wydostać się na zewnątrz. Mimo to opanował nieprzyjemny odruch i jedynie opadł bezwładnie na poduszki by po chwili podnieść głowę, i, o dziwo!, całkiem trzeźwo, spojrzeć na uczniów zebranych w skrzydle.
- Fauntleeey?- jęknął głucho.

Fauntley Prentice

- Nie ma mnie tu - odpowiedział. Siedział pod pierzyną, naktryty w całości. - Jestem niewidzialny.

Ailith Ingart

[NAPRAWDE, prosze poczekajmy D:]

Nathan Ebony

- Naprawdę? No to posuń się, zrób miejsce towarzyszowi niedoli, a potem nas tu nie będzie.
Po czym spojrzał po twarzach ludzi znajdujących się w Skrzydle. Za dużo ich tu było, czas pomniejszyć szeregi 'chorych'.

Fauntley Prentice

Jednym ruchem zszarpnął pierzynę ze swojej głowy. Ciemnobrązowe włosy miał potargane jeszcze bardziej niż zwykle, a oczy zaspane. No i był blady.
Spojrzał na Nathana jakby ten odkrył Amerykę.
- Mam lepszy pomysł. Już nas tu nie będzie - mruknął, wstając.

Nathan Ebony

- Wspaniale- odparł wsipierając na ręce głowę, która wydała mu się nadzwyczajnie ciężka.
Po chwili wahania wstał z łóżka, zasalutował ręką zgromadzonym i chwiejnym krokiem dotarł do drzwi, gdzie zdecydował odpocząć czekajac na Fauntleya.

Fauntley Prentice

Nie zawiązując butów ruszył w stronę Ślizgona, potykajac się tylko jeden, jedyny raz.

A potem poszli.

Ailith Ingart

[Tutaj wywiązuję kolejną prośbę XD Znowu z powodu tego, że gracz musi iść...]

Terry zasnął, zdaje się. Albo coś w tym guście.

Ian Murray

Murray stanął obok, patrząc to na Lucy, to na rudą. Powinien jeszcze zapytać o to, co Ailith jadła, co robiła...
Nie, nie zrobił tego. Skrzyżował ręce, myśląc nad czymś intensywnie.

Ailith Ingart

Jęknęła głucho, podczas gdy Lucy ją przytulała. Ale nic nie powiedziała.