Korytarz przed skrzydłem szpitalnym

Lucy D. Vivian · Gość

Lucy opuściła głowę. Jej twarz nie wyrażała niczego. Oprócz skrajnej rozterki. Oparła czoło o kolana. Przygnieciony szczur wypełzł z jej kieszeni, patrząc, jak rozplata warkocze. Wlazł między poskręcane pukle w milczeniu i położył jednooki łeb na jej karku. Jak człowiek. Jak substytut człowieka.

Maxwell Ingart · Wysłany: Wto 23:04, 13 Mar 2007 Temat postu:

- No dobra... to hop.
Maxwell wziął Lucy na ręce. Tak, jak gdy miała pięć lat. Rozpieszczał je? Może rzeczywiście. Za bardzo sie przejmował histerią i humorami. Czy może raczej - okazywał, że się przejmuje.
- Gdzie panienka sobie życzy?

Sheena Sargeant · Wysłany: Wto 23:04, 13 Mar 2007 Temat postu:

Gryfonka, wciąż z taką samą miną z jaką opuściła sowiarnię, dotarła do korytarzyka. Spojrzała na Lucy i Maxwella, po czym odezwała się, bardzo, bardzo niepewnie:
- Nie wiem, oczywiście, co się stało. Nie pojmuję powagi sytuacji i pewnie zachowuję się jak całkowita ignorantka, ale... wyrzuciła was?

Maxwell Ingart · Wysłany: Wto 23:05, 13 Mar 2007 Temat postu:

Maxwell pokiwał głową.
- Zabieraliśmy za dużo tlenu. - Wyjaśnił.

Lucy D. Vivian · Gość

Szczur zapiszczał gniewnie, prawie spadając na ziemię. Lucy zmusiła się do potwornie słabego uśmiechu.
- Zostaw mnie tutaj, Max, proszę. Idź coś zjedz. Ja tutaj popilnuję, dobrze? - wyszeptała, pragnąc jak najszybciej znaleźć się na podłodze. Ścisnęła ramię chłopaka. Tak, jak gdy miała roczek, ściskała małymi paluszkami jego siedmioletnie palce.

Sheena Sargeant · Wysłany: Wto 23:08, 13 Mar 2007 Temat postu:

Wzruszyła ramionami i podeszła kilka kroków do wejścia. Okropne uczucie.
- No cóż, najwyżej zaraz wylecę drzwiami. Albo oknem.
Raz, dwa, trzy... i już była w środku.

Maxwell Ingart · Wysłany: Wto 23:09, 13 Mar 2007 Temat postu:

Postawił ją. Czuł się... dziwnie. Ale to nie było ważne.
- W porządku. - Zgodził się powoli. - Ale jakby co, to wiesz, gdzie mnie szukać.

Lucy D. Vivian · Gość

- Tak, oczywiście - stwierdziła, z powrotem zsuwając się w tą samą pozycję, w której była przed chwilą. Jakby to sprawiało jej jakiś rodzaj przyjemności, albo chociaż, ta quasi-embrionalna pozycja nie sprawiała jej bólu.
- Ja wtedy nie żartowałam, Maxwell - powiedziała też - Ja Cię, na Łuk i Świątynię, naprawdę kocham, kuzynie.
Jej spojrzenie podnosi się powoli.
- Chciałabym... być bardziej godna tego, co dla nas ostatnio zrobiłeś - dodała ciszej. Jakby zadawała sobie właśnie jakieś retoryczne pytanie.

Maxwell Ingart · Wysłany: Wto 23:24, 13 Mar 2007 Temat postu:

- Daj spokój, Dolly. Ja ciebie też.
Zakłopotany Ingart? No, no.
- To nie jest sprawa godności. Dla mnie wybór był prosty.
Zastanowił się.
- I byłby prosty nadal.

Lucy D. Vivian · Gość

Dziewczynka pokręciła jasną głową.
- Nie chodzi o to. Chodzi o to, że zrobiłabym to samo. Ale z całkiem innych pobudek. Pobudek, które się do mnie lepią za każdym razem, gdy widzę taką sytuację. Pamiętaj, że dla mnie, chyba jako jedynej z was, to kwestia instynku. Jedzenia.
Opuściła wzrok i wbiła go w kolana. Po czym sparafrazowała słowa Maxwella.
- I jest tak nadal.

Maxwell Ingart · Wysłany: Wto 23:39, 13 Mar 2007 Temat postu:

Uśmiechnął się.
- Mi to nie przeszkadza, Dolly. Serio.
A potem odszedł.

Corinne Hawkins · Wysłany: Śro 15:59, 14 Mar 2007 Temat postu:

Przeszła przez korytarzyk rozglądając się, czy nikogo nie ma. Ostatni raz zerknęła za siebie, po czym weszła do Skrzydła.

Lucy D. Vivian · Gość

Siedząca na podłodze, oparta o ścianę mała dziewczynka otworzyła oczy. Ciężko powiedzieć czy spała i od kiedy. Powoli zwlekła się z ziemi, drapiąc szczura za karkiem, by się obudził. Potem poszła do Skrzydła.

Corinne Hawkins · Wysłany: Śro 17:26, 14 Mar 2007 Temat postu:

Wyszła ze Skrzydła, po czym udała się do Wielkiej Sali. Omatkodlaczegozachowujęsięjakkretynka?

Sheena Sargeant · Wysłany: Śro 19:25, 14 Mar 2007 Temat postu:

Dotarła do nielubianego korytarza i ścisnęła mocniej chustę, którą trzymała dłoniach. Dużą, czerwoną chustę. Cóż, jej własność. Wejście do salonu Krukonów, przy wciąż zmieniającym się haśle była niemożliwa dla Gryfonki. Sapnęła i stanęła przed drzwiami, uświadamiając sobie, że za często tu była i pewnie znowu będzie tłok. Nabrała powietrza, przycisnęła do siebie chustę i weszła na salę.