Korytarz przed skrzydłem szpitalnym

Ian Murray · Wysłany: Pon 20:10, 19 Mar 2007 Temat postu:

Przeszedł przez skrzydło szpitalne szybkim krokiem, modląc się w duchu, żeby pielęgniarka dała sobie spokój z ucieraniem maści. Tę banalną czynność na pewno opanował...

Natalie Hepburn · Wysłany: Pon 20:16, 19 Mar 2007 Temat postu: ~*~

Szła korytarzem w kierunku szpitala, przyciskając do mocno skaleczonej dłoni chusteczkę do nosa i raz po raz syczała z bólu.
Wkrótce potem weszła do środka.
To znaczy, do szpitala.

Corinne Hawkins · Wysłany: Pon 21:55, 19 Mar 2007 Temat postu:

Przeszła wolno przez korytarzyk, po czym nieśmiało zapukała do drzwi. Odczekała chwilę i weszła.

Charley Mahony · Wysłany: Wto 18:21, 20 Mar 2007 Temat postu:

Weszła w korytarzyk ze zbolałą miną. Kolana po upadku niemiłosiernie ją bolały i zaczęły pojawiać się na nich spore sińce.

Ian Murray · Wysłany: Sob 18:59, 31 Mar 2007 Temat postu:

Już na kilka metrów przed wejściem do skrzydła czuć było słodkawą woń mikstur i eliksirów.
- Wiesz, nawet lubię ten zapach - wymruczał Ian, dotrzymując kroku Maxwellowi.
I nie tylko ten.

Maxwell Ingart · Wysłany: Sob 19:01, 31 Mar 2007 Temat postu:

Roześmiał się.
- Chyba jednak wolę Pomarańczarnię. Kwiaty są lepsze niż wyciągi.

Corinne Hawkins · Wysłany: Sob 19:39, 31 Mar 2007 Temat postu:

Znowu się nie wyspała. A podkrążone oczy bynajmniej nie wpływały pozytywnie na jej urodę.
Uchyliła drzwi do skrzydła szpitalnego, po czym prawie bezszelestnie weszła do środka.

Ian Murray

- Normalnie - prychnął. - Nic się nie stało. Nic poza obściskiwaniem się. Mówiłem od początku, ale z nas dwóch to raczej ty masz uszkodzony mózg - dodał ponuro. - I tak, oczekuję przeprosin, na wypadek, gdyby to nie było oczywiste. - Wskazał swój policzek.

Maxwell Ingart

Ingart przystanął na chwilę. Podejrzliwie zlustrował Murraya od stóp do głów i z powrotem, roztarł z namysłem podrapaną szyję, po czym wybuchnął szczerym, niemalże histerycznym śmiechem.
O dziwo, życzliwym.
- Uszkodzonego mózgu nie mam - zapewnił z uśmiechem, niezbyt zważając na wszelkie uszkodzenia jakie sporządził i jakie uzyskał w półminutowej bijatyce. - I nie, nie mówiłeś od początku. W ogóle nie mówiłeś. Ty wiesz, co ja przeżyłem?
Westchnął teatralnie, po czym - z przewrotnym uśmiechem godnym Puka - dał magomedykowi całusa w ten policzek. Absolutnie-nie-erotycznego, skoro już pyta grono profesorskie.
Znów się roześmiał.
- Może być...? Ian, kamień z serca mi zdjąłeś. Obaj jesteśmy idioci.

Mary Emptyline · Gość

Mary Emptyline patrzyła na nich z niesmakiem, Charlotte Oliver z uśmiechem.
- I tak możecie zapomnieć o Cieplarni - burknęła profesorka - Owszem, jesteście idiotami.

Ian Murray

Znów zaklął. Ale policzka nie potarł.
- Masz uszkodzony mózg - zauważył. - Nie wiem, co przeżyłeś, ale wiem, co przypadło mi w udziale. I nadal mam ochotę zoperować ci twarz. Ty narwańcu.
Rzucił mu nieprzychylne spojrzenie i roześmiał się, trochę zaczerwieniony pod opuchlizną.

Maxwell Ingart

Potarł głowę w miejscu, gdzie wyrwano mu włosy.
- Przeżywałem słuszny lek o młodszą siostrę - wyjaśnił. - I zastanawiam się, czy krzywy grymas zdobiący twoją twarz świadczy o tym, że jesteś na mnie zły i będę musiał uważać na to, co piję, czy też po prostu policzek cię boli.
Ingart był ignorantem, prawda? Zmieniały mu się nastroje w tempie, w jakim aktor nakłada maski.
Zanucił coś tryumfalnie.

Ian Murray

- Gdybym miał siostrę, która wybrałaby sobie kogoś takiego jak ja, byłbym raczej zadowolony - wymruczał i spróbował się uśmiechnąć. Nie bardzo mu wyszło, bo bolał go spuchnięty szlachetny nos i stłuczona, równie szlachetna, kość policzkowa.

Charlotte Oliver

A Charlotte Oliver zwana tudzież panią profesor odprowadziła tę radosną gromadkę pod drzwi skrzydła, po czym się zmyła w bliżej niesprecyzowanych celach.

Maxwell Ingart

- Spójrz to na to z mojej storny. Dałbyś swoją siostrę komuś takiemu jak ja?
Skrzywił się na myśl.