Stół Gryffindoru

Sheena Sargeant

Sheena westchnęła i oparła głowę na dłoniach. Jabłko potoczyło się po stole i podturlało do talerza Amelii. A miałam takie ładne plany.
- Na mnie? - zapytała od niechcenia, bez jakiegokolwiek entuzjazmu.

Lucy D. Vivian · Gość

Lucy zazgrzytała zębami. Szczur podbiegł do Sheeny, jakby chciał coś jej powiedzieć. Zresztą, pewnie w tej chwili właśnie coś mówił. Ale Lolita tylko wzruszyła ramionami.
- Pragnie ci przekazać, że Maxwell to idiota - uśmiechnęła się złośliwie do szczura, który odpowiedział oburzonym piśnięciem - I tylko tyle, prawda, Islingtonie? - oczy Lucy zabłysły groźnie, jak oczy lisa, który właśnie upatruje ser w dziobie kruka.

Ailith Ingart

Weszła w tym samym tempie, co wcześniej Lucy. Różnicą był fakt, iż Ailith nie była wściekła. Była _lekko_ podenerwowana. Kiedy znalazła się przy stole gryfonów, usiadła obok jedenastolatki, wciąż rozcierając dłonie zaczerwienione od mrozu lub czegoś innego, równie pospolitego.

Amelia Hammett

Amelia jakby zapadła się w sobie. Była ignorowana, ale chyba nie chciała przypominać teraz o swoim istnieniu. Maczała więc łyżkę w mleku i siedziała ze spuszczoną głową. Może słysząc te słowa Sheena da jej spokój z rudowłosym Krukonem?

Sheena Sargeant

Przyglądała się szczurowi z małym zainteresowaniem, nawet gdyby bardzo chciała i tak nie zrozumiałabym ani jednej rzeczy, którą wypiszczał w swoim szczurzym języku.
- Chyba rozumiem - odparła w stronę Lucy. No to już tylko testament. pomyślała, bojąc się, że szczur wcale może nie słuchać się swojej małej właścicielki i wszystko wyspowiadać jej ojcu.

Lucy D. Vivian · Gość

Szczur chyba miał taki zamiar, bo bardzo prędko podbiegł do Ailith i zaczął o czymś piszczeć z ogromną wściekłością. Lucy bez słowa, bez najmniejszej emocji rzuciła w niego pucharem z taką siłą, że stół niemal wygiął się pod ciosem.
- Przepraszam - szepnęła w stronę Amelii - Jestem nieco zirytowana.

Amelia Hammett

Uśmiechnęła się do dziewczynki tak jakby chciała powiedzieć "Nic nie szkodzi tylko nie rzucaj we mnie". Zerknęła również na rudowłosą. Znów spuściła głowę.

Sheena Sargeant

A gdyby tak nie uznawać go za zwierzę i przez przypadek spuścić w łazience? zastanowiła się przez ułamek sekundy, a na jej twarz o mało nie wpłynął nieprzyjemny uśmieszek, który nijak nie pasował do tej sympatycznej buzi.
- Co ma być, to będzie - powiedziała w końcu i uśmiechnęła się do wszystkich szczerze. - Amelio, my chyba miałyśmy jeszcze coś zrobić przed lekcjami, prawda?

Ailith Ingart

- Nikt nie jest doskonały - mruknęła, spoglądając na szczura gniewnie. Niech tylko spróbuje coś wypaplać komuś jeszcze. Wzięła ze stołu jedną z serwetek i wytarła wnętrze prawej dłoni, zostawiając na materiale cienkie strużki czerwonawej cieczy.
Uśmiechnęła się do Amelii, całkiem sympatycznie.

Amelia Hammett

Spojrzała nieprzytomnie na Sheenę?
- Tak? - zapytała trochę nieswoim głosem. Jednak po chwili się zreflektowała. - A no tak, zapomniałam. To my pójdziemy, chyba się nie pogniewacie? - zapytała pozostałych dziewczyn, ostrożnie odwzajemniając uśmiech rudej.

Lucy D. Vivian · Gość

- Znowu wychodzą. Zawsze wychodzą - szczur zapiszczał coś w odpowiedzi. Lucy prychnęła - Będziesz mi to powtarzał w kółko, aż uwierzę?
Lolita wstała z krzesła.
- Popatrz na nią - wskazała głową Ailith - Jesteś mi winien jeszcze około dwustu piętnastu przysług, Islington. To się przekłada na dwanaście tysięcy lat służby u mnie. Ale jeśli wykażesz brak lojalności, to oddam cię jej, by zrobiła ci krzywdę tak, jak jej się podoba. Przed chwilą nazwałeś ją córką swego ojca. Niech ci się pokaże się od tej najlepszej strony, co? - uniosła brew.
Szczurowi aż zesztywniał ogon. Natychmiast podbiegł do Sheeny.
- Islington cię przeprasza - tym razem zwierzę nie myślało protestować - I prosi cię o wybaczenie.

Sheena Sargeant

Shee, zdziwiona przysłuchiwała się całej rozmowie.
- Eee... no, wybaczam, jasne - odpowiedziała w końcu, trochę niepewnie. Wstała, zabierając jedno jabłko z koszyka. - W takim razie, widzimy się później - rzuciła o wiele pogodniej i uśmiechnęła do Lucy. W jakiś dziwny dla niej sposób zaczęła ufać tej małej.

Amelia Hammett

Amelia podniosła rękę w geście pożegnania i chwyciwszy Sheenę pod ramię, wyszła z nią z Wielkiej Sali.

Maxwell Ingart

Za plecami Lucy pojawiła się męska sylwetka. Wysoka, rozrośnięta w barkach i zdecydowanie ruda, co było wyraźne nawet przez śnieg, jaki zasypał jej włosy mokrym pyłem.
Duże dłonie wsparły się na oparciu krzesła jedenastolatki i chyba cały plotkujący stół Gryffindoru wiedział, że przeżywa teraz odwiedziny Maxwella Ingarta, lat siedemnaście, z zamiłowania gitarzysty, z wyuczenia krukona i maga.
- A jeśli ja poprosze o przebaczenie? Co ze mną będzie?

Ailith Ingart

Przeciągnęła się leniwie, ułożywszy serwetkę na kolanach. Chrupnęły kości.
Szybko zlustrowała zawartość półmisków spoczywających na stole, ale niczego nie tknęła - nie była głodna.
- Już dawno mówiłam - mruknęła, przecierając zmęczone oczy, - że ten szczur to nic dobrego.
Obecność Maxwella zarejestrowała i ofuknęła wymownie, opierając łokcie o blat.