Stół Gryffindoru

Lucy D. Vivian · Gość

- Przeszkód usuwanie... - zamruczała z przyjemnością, drapiąc szczura po karku. Spojrzał na nią wzrokiem uchodzącym za pełen podejrzliwości.
- Islington mówi, panno Hammett - zwróciła się do Amelii - Że na zmarznięcie najlepiej zakopać się w ciepłej, suchej norze z mnóstwem... przepraszam, czego? - szczur odpisnął coś - Słonecznika. Fuj. To wchodzi między zęby.

Amelia Hammett

Odwzajemniła uśmiech rudej, choć trochę mniej pewnie niż ona. Zadrżała znowu. Dopiła kakao.
- Słonecznika? Zapytała zdumiona. - Dlaczego?

Lucy D. Vivian · Gość

- Szczury generalnie żywią się kiełkami, nasionami i tym podobnym tatałajstwem. A Islington jest wprost fanem wszelakiego rodzaju elementów roślinnych. Właśnie dlatego - uśmiechnęła się zimno - Karmię go mięsem.
Islington obraził się. O ile szczur może się obrazić, kradnąc ze stołu kawałek sałaty i uciekając z nim pod krzesło.

Amelia Hammett

Amelia zmarszczyła nos.
- Ale chyba każdy ma prawo jeść to co lubi. Nawet szczur - rzuciła spoglądając na 'obrażone' stworzonko. - Co w tym złego, że lubi nasiona? Wszystkie z tego gatunku wcinją je.

Ailith Ingart

- Nulla regula sine exceptione - wymruczała spokojnie, przeczesując palcami rude włosy i odgarniając niektóre pasemka z twarzy. Miała zamknięte oczy i chyba była trochę zmęczona dzisiejszym dniem.

Lucy D. Vivian · Gość

- Ale on był kiedyś człowiekiem. Musi mieć pełen suplement diety - zamruczała - Inaczej zdechnie. O, przepraszam, umrze.

Amelia Hammett

- Możliwe - odparła. - Ale to nie powód by odmawiać komuś przyjemności. - Zamilkła na chwilę, jakby nie do końca zrozumiała słowa Lucy. - Człowiekiem? - zapytała ze zgrozą.

Ailith Ingart

- Ano - powiedziała, przeciągając się leniwie. Po czym, pozornie niechcący, pacnęła Lucy w plecy. Leciutko, tylko coś sugerując.

Amelia Hammett

- Hnm no cóż, wypadki chodzą po ludziach. Tudzież po szczurach - odparła niepewnie patrząc to na jedną, to na drugą. Zarzuciła na siebie płaszcz i znów zadrżała. Nie czuła już palców u rąk. - Wybaczcie, ale muszę już was opuścić, bo inaczej zamienię się w wielką bryłę lodu - powiedziałą wstając. Uśmiechnęła się na odchodnym i ruszyła ku drzwiom.

Lucy D. Vivian · Gość

- Dobrej nocy - mruknęła Lucy - Dobrej nocy.
Islington wylazł z powrotem na stół.
- Może wędzonego śledzika, szczurusiu?

Ailith Ingart

Anemicznym ruchem zamachała odchodzącej Amelii i spojrzała na Islingtona z ukosa.

Lucy D. Vivian · Gość

- Zawsze był posłuszny. Ma powód, czyż nie? - uśmiechnęła się - Jest taki uroczy. Trochę schudł. Ale jest dalej cudny. Kiedyś był przecież taaaki przystojny.

Ailith Ingart

Wzruszyła ramionami.
- Nie wiem, nie pamiętam.
Flegmatycznie wstała od stołu, zasuwając za sobą krzesło i znów się przeciągnęła. Kiwnęła głową na Lucy. Kiedy mała wstała, wyszły razem z sali.

Michelle Johnson

Michelle zadumana weszła do Wielkiej Sali i usiadła przy stole Gryfonów. Nie mogła uwierzyć, że w jej torbie leży... to. Nie może powiedzieć nikomu, ani słówka. Mogłoby to przynieść zbyt wielkie konsekwencje. Otrząsnęła się z myśli i spróbowała coś zjeść. Położyła sobie na talerz naleśnika, pączka i banana, do szklanki nalała soku dyniowego, ale nie zjadła nawet połowy. Nie mogła. W takim momencie jeść? Jednak aby nie dać po sobie niczego poznać, skubnęła troszkę naleśnika, zjadła pączka i wypiła trochę soku z dyni. Wciąż spoglądała na torbę leżącą obok niej. Nie mogła w to uwierzyć.
W natłoku tych wszystkich myśli, zagłębiła się gdzieś daleko i wlepiła wzrok w tępy punkt na ścianie.

Michelle Johnson

Po chwili Michelle się otrząsnęła i łapiąc torbę wybiegła z Wielkiej Sali.