Stół Gryffindoru

Ailith Ingart

Zmierzyła szczura morderczym spojrzeniem i wepchnęła sobie kawałek szynki do ust, mrucząc coś pod nosem.

Po czasie niezbędnym na konsumpcję wstała i w milczeniu odeszła od stołu, kierując się ku wyjściu z sali.

Lucy D. Vivian · Gość

Lucy tuczyła szczura. Inaczej nie dało się nazwać wpychania w zwierzę horrendalnych ilości mięsa.
Kiedy Ailith poszła, do szczurzej diety dorzuciła jeszcze sałatę. Tata zawsze powtarzał, że trzeba dbać o zwierzątka. Miał na to swoje wytłumaczenie, ale nie pasowało ono do pięknej Wielkiej Sali i jej wystroju. Z trudem postanowiła więc przemilczeć.
Podrapała się w mały, zadarty nosek, uśmiechnęła do szczura, prezentując pełne uzębienie. Później wstała i leniwie ruszyła do stołu Slytherinu, obierając sobie za cel czarnowłosego chłopaka o dziwnych oczach. Było coś bardzo pokrewnego w ich twarzach. Nie rysy. Nie oczy. Na pewno nie włosy.

Jeanne Monkson

Jeanne weszła do Wielkiej Sali i skierowała sowje kroki do stołu Gryffindoru. Zaskoczył ją trochę niesamowidy ruch przy stole Krukonów, ale nie przejęła się nim. Usiadła i zaczęła rozglądać się po potrawach jaki tym razem przygotowano.

[Jak komuś się nudzi to może mnie odwiedzić. Bo ja nie będę się dołączać do rozmowy, bo nie jestem w temacie]

Edit:
Jeanne westchnęła, wstała od stołu porywając jeszcze jedną babeczkę i ruszyłap owolnym krokiem do dormitorium.

Sheena Sargeant

Gryfonka podeszła do stołu w barwach swojego domu i rozejrzała się za jakimś towarzystwem. Wszystkie dziewczęta głośno plotkowały, chłopcy zaś robili dziecinne zakłady o to, kto więcej zje. No tak, musiała trafić na miejsce, gdzie siedzieli sami czwartoklasiści. Amelia musiała jeszcze spać, jeśli chodzi o tę czynność potrafiła pokonać nawet samą Shee, którą obudzenie graniczyło z cudem. Panna Sargeant sięgnęła po łyżkę i dżem brzoskwiniowy, po czym wyładowała całą zawartość słoika na jednego tosta. Przyglądała się uczniom przeżuwając pokarm. No niech ktoś przyjdzie, nie lubię tak siedzieć!

Ailith Ingart

Zadziwiająco szybko przemierzyła drogę dzielącą drzwi od stołu gryfonów i usiadła na jednym z wolnych krzeseł. Ze znużeniem zlustrowała dania śniadaniowe, po czym wybrała to, co zwykle: kawałek tosta i szynkę.

Lucy D. Vivian · Gość

Odpowiedź przyszła, wraz z bratem, chichocząc niepowstrzymanie.
- Jeśli wszystko będziesz zrzucać na jego krew to daleko nie zajdziesz. Ostatnio, gdy się kłóciliście, mówiłeś, że jesteś inny niż on, że jest starej daty i w ogóle. Poza tym, jakby nie patrzeć, to ty bardziej z lędźwi jesteś, niż z krwi - Lucy wyszczerzyła zęby, niekoniecznie w uśmiechu, postronny obserwator mógłby to wziąć za pogardliwe wyzwanie do walki.

Namrael Vivian

"A twierdziłaś, mała paskudnico, że nie wiesz skąd się biorą dzieci... I nie próbuj mnie przegadać moimi własnymi słowami. One nie odwracają się przeciwko mnie."

Ailith Ingart

Nawet nie spojrzała na przybyłe rodzeństwo. Po prostu mruknęła niewyraźne "Cześć" spod rudych włosów w znacznej części przykrywających jej twarz, które z resztą zaraz potem odgarnęła, by zająć się konsumpcją kanapki.

Lucy D. Vivian · Gość

- Good morrow to you, miss V. - wyrecytowała skądś Lucy do Ailith - A co do pochodzenia dzieci to faktycznie, mam jeszcze problemy z ogarnięciem tego materiału. Po prostu mówię ci to, co powiedział mi ojciec.

Namrael Vivian

"Ojciec chyba jednak za duzo mówi..." mruknął ponuro Namrael. Skinał głową Sheenie z promiennym uśmiechem. "Czołem, płomiennowłosa. Można się przysiąść?" spytał Ailith i, nie czekając na potwierdzenie, przysiadł się.

Ailith Ingart

- Młoda jesteś - mruknęła znad szynki, nieco niewyraźnie, wciąż przeżuwając kawałek tosta.

Sheena Sargeant

Przez chwilę przyglądała się rodzeństwu, posłała Lucy, Namraelowi i Ailith miły uśmiech, i zajęła się szukaniem kolejnego słoika dżemu brzoskwiniowego. Kiedy nie udało jej się go zlokalizować w zasięgu pięciu metrów, zdecydowała się zrezygnować i zjeść coś innego. W tym wypadku "coś" oznaczało dżem, tylko że o innym smaku. Przysunęła do siebie słoiczek pachnący morelami i przysłuchiwała się rozmowie.

Lucy D. Vivian · Gość

- I nie znam świata - powiedziała do Ailith, zajmując miejsce koło Sheeny. Posłała jej beztroski, promienny uśmiech.
- Poza tym - zwróciła się po chwili do Namraela - Nie możesz mówić, że _on_ za dużo mówi. I tak nie wykorzystuje w pełni swoich możliwości.

Namrael Vivian

"Z litości dla maluczkich tej ziemi..."

Ailith Ingart

Nie odwzajemniła uśmiechu Sheeny - zwyczajnie go nie widziała, zapatrzona w swój prywatny talerz.