Stół Ravenclawu

Lucy D. Vivian · Gość

Na dźwięk słów "zbrodnia doskonała", Lucy ożywiła się od razu. Popatrzyła na Sheenę przychylnie, ba, wręcz przyjaźnie.
- Mów mi jeszcze - mruknęła - Ale najpierw... - wyjęła szczura z kieszeni i wskazała mu talerz.
- Jedz, będziesz miał robotę - szczur łypnął na nią zdrowym okiem nieco zdezorientowany, ale po chwili zaczął pałaszować szynkę, jak gdyby nigdy nic.

Sheena Sargeant

- No, Amelio, co tak patrzysz? Nie chcesz pysznego dżemiku? - Shee, nabrała łyżką sporą porcję różowawej mazi i przysunęła do ust Krukonki. - Malinowy, wygląda prawie jak dżem z mięsa - odpowiedziała Namraelowi.

Amelia Hammett

- Raczej ze świeżego serca - odparła Amelia jednak wzięła do ust łyżeczkę. - A nie, jednak to nie serce.

Namrael Vivian

Zastanowił się przez chwilę. "Dla Ciebie mogę zrobić wyjątek" powiedział wreszcie.

Ailith Ingart

Spojrzała morderczo na Namraela, jakby obmyślała jeden z wielu sposobów na pozbawienie go życia albo czegoś cenniejszego.
Odwróciła się do stołu i bezczelnie oparła łokcie o blat. Głowę wsparła na półotwartej dłoni, wodząc palcem wskazującym wolnej ręki po "rękojeści" widelca.

Lucy D. Vivian · Gość

Kiedy szczur już się najadł, a właściwie napchał, bo młoda mu pomagała, z westchnieniem zaczęła przymocowywać kartkę do obróżki na jego szyi.
- Teraz tak. Zaniesiesz ten list mojemu tacie. Wiem, że się cieszysz.
Obrażone piśnięcie.
- No tak, napisałam mu, że mam to zapalenie oskrzeli - zaświergotała beztrosko - Islington, wracaj! - złapała uciekającego szczura za ogon.

Amelia Hammett

- Będzie aż tak źle, że nawet szczur boi się zanieść tą wiadomość? - zapytała Gryfonki.

Sheena Sargeant

Sheena ucieszona słowami Namraela sięgnęła po czystą łyżeczkę i ponownie nabrała na nią pełno różowej mazi, która od dawna, wymieszana kilkanaście razy przez pannę Sargeant, nie przypominała dżemu. Rękę z łyżeczką wyciągnęła w stronę siedzącego Ślizgona.
- Proszę. Może jednak bardziej posmakują ci owoce?

Lucy D. Vivian · Gość

- Nie no skąd - uśmiechnęła się nieszczerze - Oczywiście, że nie. Islington, ty idioto - zwróciła się do szczura - Zaniesiesz mu ten list, a jak zacznie go czytać, uciekaj, w porządku? Ale tak dosyć szybko, żeby cię wujek nie złapał. Wrócisz, jak mu przejdzie.
Szczur zapiszczał z rozpaczą, jak zwierzątko, które ma się wrzucić do wrzątku.
- Jak tego nie zrobisz, to ja ci coś zrobię. Jesteś mi winien w cholerę przysług. Należysz do mnie i nic ci się nie stanie.
Położyła szczura na ziemi.
- No idź! - tupnęła nogą. Biedne, zaszantażowane zwierzę pobiegło czym prędzej.

Namrael Vivian

Przez chwilę patrzył na łyżkę z lekką jakby konsternacją, po czym, nie biorąc jej do rąk, szybkim, nieco... nieludzkim ruchem głowy, ust i języka zgarnął całą jej zawartość do ust, niemal nie dotykajac przy tym samej łyzki. "Mmmm... Niezłe" stwierdził z niejakim zdumieniem. Zerknałna Lucy. "Zostaw to biedne zwierzę i spróbuj nieziemskich przysmaków serwowanych dłonią anioła."

Ailith Ingart

Spojrzała ze współczuciem na szczura. Nie chciałaby być na jego miejscu.
Na słowa wypowiedziane przez brata jedenastoletniej gryfonki zareagowała zniesmaczonym prychnięciem, nieomal wyginając trzymany widelec w drugą stronę.

Amelia Hammett

- Aż mi go szkoda - mruknęła patrząc to na szczura, to na chłopaka. Jednak słysząc tekst o 'aniele', opluła się dżemem, który właśnie wsadzała sobie do ust.

Namrael Vivian

"SZczurowi nic nie będzie. Ojciec nie zjada rzeczy Dolly." Przekrzsywił głowę. "Zazwyczaj."

Amelia Hammett

- Zazwyczaj? Super, nie ma co...- parsknęła, kręcąc głową.

Sheena Sargeant

- Zaraz anioł - prychnęła, ale wciąż się uśmiechała. Zabrała łyżeczkę i zjadła trochę dżemu, starając się zatuszować lekki rumieniec, który ozdobił jej policzki. - Amelia, słyszysz? Trzeba zapisać, pokażę Michelle, kiedy znowu nazwie mnie niezrównoważonym diablątkiem i będzie biegała za mną ze świecącymi, mugolskimi rogami.