Stół Ravenclawu

Ailith Ingart

- Dużo zabawniej - wypowiadała każde słowo z namaszczeniem, - kiedy, hmm... obiekt jest w ruchu.
Delikatnym ruchem potarła koralowe usta, których kąciki na moment zadrgały, jakby na jakieś miłe wspomnienie.
- A to zaś głupota. Bezmyślność. Dziecinna nieroztropność - podsunęła dziewczynce kilka propozycji.

Lucy D. Vivian · Gość

- Ewidentnie wszystko pasuje. Proszę ze mną - wystukując butami nierówne staccato, wyszła z sali, prowadząc rudowłosą za sobą.

Ian Murray

Ian starannie odłożył sztućce na talerz i wstał od stołu.

Amelia Hammett

Amelia przeciągnęła się idąc przez Wielką Salę. Zapowiadał się kolejny, niezbyt interesujący dzień.
Usiadła przy swoim stole i nalała do kubka gorącej herbaty. Sięgnęła po tosta i zaczęła go żuć, wlepiając pusty wzrok gdzieś przed siebie.

Aisling Biteford

Usiadła, dopiero po chwili zdając sobie sprawę z tego, że pomyliła stołu. Uśmiechnęła się z zakłopotaniem i spojrzała na Krukonkę, która siedziała niedaleko.

Amelia Hammett

Dostrzegła niską Puchonkę i odwzajemniłą uśmiech. Jednak jej był serdeczny.
- Nie przejmuj się. - Machnęła ręką. - W tej szkole każdy siada, gdzie mu wygodniej.
Jakby na potwierdzenie tych słów wstałą i udałą się ku siedlisku Gryfonów, bowiem dostzregła wchodzącą do sali znajomą.

Maxwell Ingart

Ruda, nieco zaśnieżona czupryna, wystająca ponad głowy tłumu, złożonego głównie z wygłodniałych trzecioklasistów i zagubionych pierwszaków.
Kichnięcie rozchodzące się echem.
Zmęczony ruch, którym poprawia się okulary, jakie - o zgrozo - znów zjechały na koniec nosa.
Szare oczy, sugerujące, że ich właściciel niewiele widzi, a do tego jest zmęczony, zmarznięty i zamyślony. Zwłaszcza to ostatnie.
Rozcieranie ramion pozbawionych płaszcza. Odruchowe rozluźnienie granatowego krawata ściśniętego pod szyją.
Zajęcie pierwszego z brzegu krzesła.
Tost.
Tak, chyba tost w tym wszystkim był najlepszy.
(Choć wciąż bez dżemu.)

Aisling Biteford

- To mój tost!

Maxwell Ingart

- E...? - rzekł nad wyraz elokwentnie, próbując rozbudzić swój na wpół zmrożony mózg.
Odłożył pieczywo na talerz i przyjrzał mu się krytycznie.
- Naprawdę? Znaczy... Przepraszam.
Potarł brew, jakby to miało mu w czymkolwiek pomóc.

Aisling Biteford

- Naprawdę tego nie zauważyłeś? I nie patrz tak na niego, jeszcze się obrazi - powiedziała zupełnie nierozsądnie.
Nachyliła się nad talerzem z tostami i uśmiechnęła do tego, którego przed chwilą odłożył chłopak.
- Może... z dżemem? - zapytała samą siebie i zaraz zaśmiała się radośnie. Do tosta. - Nie chcesz dżemu? - Spojrzała na pieczywo.- Trudno. Zjem cię na sucho.

Maxwell Ingart

Oparł twarz na dłoni, przyglądając się puchonce z mieszaniną konsternacji i przyzwyczajenia. Powoli zaczynał przywykać do myśli, że szkoła to jedna wielka hurtownia prochów.

Ailith Ingart

Tym razem nie zjawiła się znienacka. Otwarcie, zostawiając na posadzce mokre odciski podeszw, dobrnęła do stołu Krukonów. Rozpięła zaśnieżony płaszcz i przewiesiła go przez oparcie krzesła obok Maxwella.

Aisling Biteford

- Ne path taa aa me! - krzyknęła z pełną buzią.
Próbowała połknąć tosta jak najszybciej, żeby wyłumaczyć się ze swojego zachowania, ale zakrztusiła się. Kaszląc, sięgnęła do czyjś puchar i nalała do niego soku dyniowego, rozlewając napój wszędzie wokół.
Wypiła wszystko jednym tchem, opanowując oddech, a potem uśmiechnęła się przepraszająco do rudzielca.

Maxwell Ingart

Uśmiechnął się do rudej, najwyraźniej nie oczekując podziękowania.
- Tosta? - zaproponował Ailith lekkim tonem, jakby zastanawiając się, czy nie przestrzec jej przed tym, że jeden z tych leżących na stole należy do małej puchonki.
A potem znów spojrzał na puchonkę i obie z jego marchewkowych brwi podjechały do połowy czoła.

Ailith Ingart

- Nie, nie trzeba - mruknęła, ściskając pasek torby przewieszonej przez ramię. Uśmiechnęła się do brata kącikami ust, po czym skierowała się do wyjścia, by chwilę później zniknąć za rogiem.