Stół Ravenclawu

Urien Fawning

Długi, dębowy stół, położony przy przejściu z prawej strony, w Wielkiej Sali.

Amelia Hammett

Amelia usiadła przy stole i niecierpliwie odgarnęła grzywkę z oczu. Nie mogła zrozumieć, gdzie podziały się jej współlokatorki. Jak na złość w pociągu jechała z nieznośnymi trzecioklasistami, którzy nieustannie grali w Eksplodującego Durnia. Czy ludzie ostatnio głupieją do reszty?
Z zamyślenia wyrwał ją głośny krzyk. Ktoś ją wołał. Rozejrzała się dookoła nie mogąc zidentyfikować do kogo należy ów głos i z której nadchodzi strony. W końcu jej wzrok padł na stół Gryfonów. Amelia uśmiechnęła się radośnie i odmachała młodszej koleżance.
- Gdzieś ty była przez całe wakacje?! - zawołała, nie zważając na nieprzychylne spojrzenia. W końcu obie mieszkały na jednej ulicy i znały się już kawał czasu.

Jeanne Monkson

Jeanne dostała się do stołu Krukonów zadyszana, ale w miarę w jednym kawałku.
- Witaj Amelio. - powitała znajomą - Jak tam wakacje?

Amelia Hammett

- Hej. - Amelia przesunęła się robiąc miejsce nowoprzybyłej. - Całkiem nieźle, przesiedziałam cały lipiec u kuzynki we Francji. A ty gdzie byłaś? W sierpniu starałam się cibie złapać, ale jakoś nigdy nie mogłam trafić w odpowiednim momencie. - Dziewczyna uśmiechnęła się nakładając przy tym dużą porcję makaronu na talerz.

Jeanne Monkson

Jeanne wcisnęła się pomiędzy koleżankę, a jakąś rudowłosą pannicę i zaczęła dłubać widelczykiem w sałatce.
- A tak jeździłam to tu, to tam. W końcurodzice się nade mną zlitowali i posłali na obóz dla dzieci "uzdolnionych" na Węgry. Ale tak też się wynudziłam. Szkoda, że nie miałyśmy okazji się spotkać.

Amelia Hammett

- Faktycznie szkoda. - Amelia uśmiechnęła się półgębkiem. - Ale teraz to nadrobimy! - zawołała radośnie, jednak szybko zmarszczyła nos, bo nieznośna grzywka znów opadła jej na oczy. Pozbyła się problemu jednym dmuchnięciem.
- To znasz może jakieś ciekawe ploteczki? - W końcu Jeanne była istną kopalnią wiedzy jeśli chodzi o najświeższe wiadomości "kto? gdzie i z kim?"

Jeanne Monkson

- Eh wiesz, na razie nic ciekawego nie mam, ale zastanawiają mnie ci nowi nauczyciele. O ile pamiętam zwolniły się posady na ONMS, historię i zaklęcia. Jak myślisz, który czego będzie uczył? - zapytała Amelii uśmiechając się Zawadiacko.

Amelia Hammett

Amelia zerknęła na stół nauczycielski i przyjżała się nowym profesorom.
- Ten blondyn wygląda trochę jak nawiedzony. Stawiam na historię, bo tego uczą tylko jakieś świry. - Uśmiechnęła się złośliwie i zmrużyła oczy chcąc lepiej przyżeć się nauczycielowi. -Czy mi się wydaje, czy on ma kolorowe okulary?!

Jeanne Monkson

- Tak, czerwone. Przyjrzałam się w pociągu. Ale ma też zniszczone dłonie, a raczej nie zniszczył ich sobie przy przewracaniu kartek opasłych tomiszczy naszej biblioteki. Chociaż nie zdziwiłabym się. - powiedziała Jeanne, krótkosię śmiejąc - stawiam na ONMS. Albo zaklęcia. A ta biedna, ciapowata trochę dalej. Ta z czarnymi włosami. Pewnie zakopana po uszy w książkach.

[wybaczcie, Smerfy lecą ^^]

Amelia Hammett

- Która ciapowata? Ja tam widzę dwie - zapytała, spoglądając to na kobietę o kręconych włosach, to na ciemnowłosą o lekko zagubionym spojrzeniu.

[sprecyzuj trochę xD ]

Jeanne Monkson

- Ta z czarnymi włosami. Taka przygarbiona siedzi i dziabie widelcem w tego kotleta. - sprecyzowała wypowiedź Jeanne. - wygląda na taką, co siedzi w książkach i nie wychodzi do ludzi. Stawiam na historię magii albo zaklęcia. W każdym razie na pewno nie na ONMS.

[napisałam, że ma czarne włosy Smile

]

Amelia Hammett

- Hm, możliwe. Ale od siedzenia w książkach to się odczep - mruknęła. - Gryfoni nie doceniają piękna słowa pisanego. Ała! - Potarła ramię, w które właśnie dostała kuksańca. Pokazała język Jeanne i powróciła do obserwowania nauczycieli żując kawałek orzechowego tortu.
- A ta w loczkach? Jak myślisz? Słyszałam, że ponoć jest wolny etat na numerologii, więc może ona go zajmie. Wygląda na trochę zastraszoną, ale to chyba dobrze, bo nie chcę mieć kolejnej siekiery z tego przedmiotu. - Wzdrygnęła się na myśl o poprzedniej nauczycielce.

Jeanne Monkson

- Ja sznuje słow pisane - nie zwracaj uwagi na te tępaki, co tylko o bohaterstwie marzą. - odburknęła Jeanne, ale zaraz zmieniła ton głosu i przeniosła wzrok na kobietę w loczkach. - Numerologia, powiadasz? Możliwe. I tak nikt nie pobije jej poprzedniczki. Okropieństwo! Byłam raz i już jej zdążyłam podpaść. Każdy by podpadł po takim pokazie sztucznych ogni pomyślałai uśmiechnęła się do wspomnień.

Amelia Hammett

- Dziwisz się? - burknęła. - Podpaliłaś mi wtedy szatę! - Udała oburzenie, choć z biegiem czasu to wydarzenie stało się tak komiczne, że nie mogła się nie uśmiechnąć. - Potem mi obrywało się za ciebie. Na szczęście ta stara maruda sobie poszła. Mam nadzieję, że ta będzie łagodna niczym baranek, bo jak będzie tyle wymagać to nie wyrobię z innymi przedmiotami.

Jeanne Monkson

- Ciesz się , że tylko szatę. - uśmiechnęła się podstępnie. - Ta stara pudernica musiała sobie sprawić nową perukę. Ale patrząc na tą nową, jeśli to ta o której myślimy, to może wrócę na numerologię. I to bez sztucznych ogni. - zapowiedziała, widząc przerażenie w oczach Amelii.