Stół Slytherinu

Leah Lullietus

Westchnęła.
A potem doszła do wniosku, że i tak nic nie zje, więc nie było sensu tam siedzieć.

Wyszła.

Mischa Trachtenberg

Usiadła za stołem, nalała sobie soku pomarańczowego i zaszklonymi oczami patrzała się w przestrzeń. Bliżej nieokreślona. Jeździła palcem po krawędzi szklanki i myślała o niczym i wszystkim. Tak po prostu. Dawno tego nie robiła.
Wzięła torbę i poszła na lekcje.

Perpetua Scout

Usiadła, jak to zazwyczaj robi się przy posiłku.
Wzrokiem cały czas wodziła po drobno i gęsto zapisanym fioletowym pergaminie trzymanym w dłoni - nawet nalewając do szklanki soku, przez co jakaś część dzbanka skończyła na talerzu.
Uśmiechnęła się pod nosem. Tak jakoś... dziwnie naturalnie jak na nią.
Jednej łyk, drugi, trzeci. I ponownie uśmiech.

*

Gdy skończyła czytać list, wyszła. Sok pozostał w szklance, i na talerzu. A uśmiech na twarzy dziewczyny.

Cayenne Derry

Ślizgonka usiadła przy stole i przywołała dzbanek z sokiem oraz talerz ze świeżymi, jak zwykle o tej porze, kanapkami. Z zadowoleniem zabrała się za pałaszowanie ich i rozglądaniem się po sali.

Tibby McGregor

Usiadła już spokojnie. Bez pośpiechu. Przed nią pojawił się czysty puchar, talerz i parę platerów z górą różnorodnych kanapek. Bez wahania nałożyła sobie te z pastą z tuńczyka i zabrała się za ich pochłanianie.
Od czasu do czasu rozejrzała się w poszukiwaniu kogoś, z kim mogłaby spokojnie porozmawiać. Jednak znajomych dusz na horyzoncie nie było w ogóle widać. Trudno. Zje w samotności. Przynajmniej nie nabawi się wrzodów.

*

Jakieś dwadzieścia minut później, opuściła Wielką Salę kierując swe kroki...
Właśnie... Gdzie tu iść?
Poszła przed siebie. Po prostu. Schodami na górę.

Cayenne Derry

Cay nie bacząc na etykietę oblizała palce i wstała od stołu zabierając po drodze surową marchewkę. Pogryzając ją z zadowoleniem wyszła z sali.

Cayenne Derry

Usiadła przy stole i sięgnęła po dzbanek z lekko wystygłym kakao oraz kilka tostów. Pogryzając je i popijając napój prosto z dzbanka rozglądała się ze znudzeniem po sali, opustoszałej o tej porze.
- Taki wielki zamek, a tak ciężko spotkać w nim ludzi - zwierzyła się stojącej przed nią wazie. - Nie sądzisz, że to nie jest w porządku? Według mnie... - Monolog Cay stawał się coraz dłuższy, ale i cichszy.

Kiedy jasnowłosa wygadała się i skończyła posiłek, rzuciła przelotne spojrzenie w stronę stołu Puchonów, po czym niespiesznie wyszła z Wielkiej Sali.

Cayenne Derry

Usiadła przy stole rozglądając się za czymś do jedzenia i za kimś do porozmawiania, dzisiejszy nastrój wprawił ją w chęc dyskusji z każdą osobą, która się tylko napatoczy. Po chwili wahania zdecydowała się na jajecznicę, a do tego herbatę.

Cayenne Derry

Cay kątem oka dostrzegła jakiegoś Krukona.
Siódmy rok chyba... stwierdziła przypominając sobie, że czasem migał jej w korytarzach. Po chwili zastanowienia doszła do wniosku, że zaryzykuje i podejdzie do niego. Dość miała ostatnich dni, w których mogła porozmawiać co najwyżej z jakimś przedmiotem lub swoim odbiciem. Zgarnęła marchewkę i skierowała się do stołu Ravenclawu.

Namrael Vivian

Hogwart...
Hogwart?
Hogwart!!!

Namrael poruszał się po Wielkiej Sali troszkę jak we śnie. Jego ruchy były nerwowe i jakby przesadnie ostrożne. Tak chodzili na przykład marynarze po wielu tygodniach i miesiącach na morzu. Jeśli dodać do tego fakt, że jego długa, czarna szata zdawała się zlewać z jego cieniem - a moze faktycznie się zlewałą, któż to wie - nic dziwnego, że młody Vivian przyciagał spojrzenia. I szepty. Jak zwykle. I jak zwykle miał je gdzieś. Przysiadł przy stole Slytherinu i, ułozywszy błyskawicznie w myślach plan kampanii, zajął się sukcesywnym podbojem kolejnych półmisków z pożywieniem.

Cayenne Derry

Weszła do Wielkiej Sali i po chwili siedziała przy samym brzegu stołu. Nalała sobie gorącego kakao do kubka, wypiła je duszkiem i ukryła twarz w dłoniach z głośnym westchnięciem. Ot co.

Namrael Vivian

Zerknął na Cayenne, nie przestając pałaszować. Co to za jedna? Cholera, przez to wszystko zapominał twarzy i nazwisk. Przez chwilę przyglądał się dziewczynie usiłując ja dopasować do listy znanych sobie choćby przelotnie dziewcząt - a była ona długa - po czym poddał się i wrócił do jedzenia.

Cayenne Derry

Kątem oka dostrzegła przyglądającego jej się przez chwilę Ślizgona.
A ten tu skąd się wziął? Kiedy wlazł? I jakim prawem patrzy się i przeszkadza?
Łypnęła na niego groźnie spod grzywki, fuknęła i ponownie westchnęła. Do kompletu dźwięków chyba już tylko jakiegoś nieokreślonego pisku brakowało.

Namrael Vivian

Namrael uśmiechnał się i odchylił nieco na krześle, nalewajac sobie nieco soku z dyni. Nie lubił go zbytnio, ale to tradycja a tradycja... to coś ekstra. Jaka groźna, jaka wojownicza, jaka mroczna... Stereotypowa ślizgonka, czyż nie? Pokręcił nieco głową. I jak tu nie popadać w archetypiczne skojarzenia...

Tibby McGregor

Sama nie wiedziała dlaczego wybrała właśnie to miejsce. Po prostu. Bez żadnego powodu.
Ostrożnie usiadła na ławce. Przed jej nosem pojawiła się czysta i gotowa do nakładania na siebie zastawa.
- Wingardium Leviosa - wskazała różdżką na stojący nieopodal duży dzban z dyniowym sokiem.
Tak samo postąpiła z kanapkami z ukochanym tuńczykiem. A przynajmniej chciała żeby były jej one równie posłuszne jak napój. Przez przypadek spojrzała na swoją lewą rekę z do połowy już rozmazanym imieniem nowo poznanego Ślizgona. Zawsze kiedy je czytała zaczynała się histerycznie śmiać. Przy stole i w trakcie rzucania zaklęć, takie ataki nie powinny miec miejsca! Zdecydowanie.
Talerz z kanapkami zaczął się w powietrzu niebezpiecznie trząść. BUM! Upadł tuż przed nieznanym osobnikiem płci przeciwnej.
- CholeraCholeraCholeraCholeraCholera! - warczała pod nosem.