Stół Slytherinu

Perpetua Scout

- Jestem w szczypiorku! - krzyknęła w końcu, nie mogąc milczeć dłużej na ten temat. Wydała z siebie jeszcze głośne "usszzz!" i zamilkła.

Mischa Trachtenberg

- Do twarzy Ci w nim. - Powiedziała szczerząc zęby w przemiłym uśmiechu.

Perpetua Scout

- Naprawdę? - spytała cichutko, niewinnie i nieśmiało.

Fauntley Prentice

Nic nie powiedział. Śmiał się tak histerycznie, że prawie znalazł się pod stołem.
To było straszne. Nie na miejscu. Dziecinne. Głupie. Infantylne.
Ale, cholera, dlaczego aż tak go to bawi?!

Mischa Trachtenberg

- Oczywiście. Zielony pasuje Ci do oczu. Prawda? - Spytała Fauntley'a. Popijając co jakiś czas kawę.

Perpetua Scout

- Mogłabyś uspokoić swojego wybranka? - Prychnęła, ale szybko się zreflektowała, pokiwała głową w rytm 'dzię-ku-ję' i spojrzała wyczekująco na Fauntley'a.

Fauntley Prentice

- Co proszę? - zapytał, starając się wyglądać niewinnie. Nie wiedział o co go pytano. Śmiał się przecież!

Mischa Trachtenberg

- Peppy ładnie w zielonym! - Powiedziała mrużąc oczy i dolewając sobie kawy.
Ile można pic?
Rosjanki mają pojemne pęcherze. Nie była Rosjanką. Znaczy tak nie do końca była.

Fauntley Prentice

Spojrzał rozbawiony w stronę rzeczonej. Zmierzył ją wzrokiem i zacisnął wargi, starając się nie wybuchnąć ponownie śmiechem. Zdajecie sobie sprawę z tego, jak trudno się potem uspokoić?
- Strasznie ładnie - powiedział niewyraźnie. - Szczególnie w jadowitych apaszkach.
Apaszka była ładna, to fakt.

Perpetua Scout

Podeszła do niego. Blisko. Bardzo blisko. Bardzo niezdarnie, z resztkami masła na nosie.
- Apaszka. Nie. Była. Jadowita! - wydukała jakimś paskudnym tonem, mrużąc oczy i wpatrując się w niego świdrująco.

Fauntley Prentice

- Apaszka. Była. Jadowita. I. Do. Tego. Bardzo. Ładna. - przedrzeźnił ją, naciagając rękaw szaty na dłoń. Podniósł sie z krzesła i starł te nieszczęsne resztki masła z jej nosa.
A potem tylko niewinny uśmiech i mina Co-Złego-To-Nie-Ja.

Perpetua Scout

- Ukradłeś mi masło - szepnęła ze smutkiem w głosie. Ukradł jej masło! JEJ masło!

Fauntley Prentice

- Wybacz. Robię zapasy na zimę.
W środku wiosny. Ale kto by się tam przejął takim szczegółem, kiedy logika dawno temu poszła na spacer niewiadomo gdzie i niewiadomo z kim.

Perpetua Scout

- Aha. - Popisała się elokwencją. - Twarożek też chcesz?
Zmarszczyła śmiesznie brwi. Naprawdę wątpiła, by było jej do twarzy w zielonym.

Fauntley Prentice

- Twarożek już mam. Cała górę - zapewnił, obrazowo pokazując, jak wielki jest zapas serka.
I naprawdę ładnie jej było w zielonym. Pewnie by jej to powiedział, ale prawienie komplementów nie bardzo leżało w jego... naturze? Kto go tam wie.