Stół Slytherinu

Tibby McGregor

Samotne siedzenie przy stole i wpatrywanie się w kilka linijek, które właśnie wyszły spod jej pióra, nie było rzeczą normalną. Nie u Tibby. Odrabianie pracy domowej, którą zadał im Fawning nie było niczym pociągający ani przyjemnym. Co z tego, że dostała Wybitnego. O roślinach nie wiedziała za wiele. Nie pasjonowały jej w ogóle. Naprawdę!
Sięgnęła od czasu do czasu po kubek z sokiem dyniowym i ponownie wracała do ślęczenia nad podręcznikiem i stukania nerwowo piórem o blat stołu. Tak bardzo łudziła się, że ktoś jej pomoże lub przypadkowo podrzuci jej swoją pracę domową, że rozglądanie się dokoła siebie, stało się małą obsesją. Kiedy jednak to nie pomagało i nikt się nie litował, spakowała manatki i ruszyła w kieruku biblioteki, gdzie z pewnością ktoś ślęczał nad taką samą pracą domową co ona i z pewnością z wielką chęcią sobie wzajemnie pomogą. Bo tak by było, prawda?

James Morris

Książka pochłaniała go bez reszty, właściwie miał tylko ją, James raczej był chłopcem dość skrytym i nieśmiałym co powodowało w ludziach niechęc do niego. Kartkę za kartką przewracał jakby tylko przeglądał obrazki, a może miało to tak wyglądać...

Tibby McGregor

Chęć przekąszenia czegoś po tak ciężkiej pracy, jaką było napisanie dwóch długich prac dla Fawninga, było czymś zdecydowanie dla Tibby wskazanym. Jej poziom energii spadł niebezpiecznie nisko. Czuła, że sił wystarczy jej ledwo na podniesienie widelca.
Kiedy podeszła wystarczająco blisko stołu Ślizgonów zauważyła, że niedaleko JEJ miejsca siedzi James. Kolega. Wyprostowała więc się, poprawiła włosy i ruszyła w jego kierunku.
Oczywiście trochę udawała, że jego obecność na nią nie działa.

James Morris

Słyszał cichutkie kroki w jego stronę, ale nie miał zamiaru się obracać.
Ciągłe słyszał że ktoś przemyka za jego plecami podśmiewując się dlatego wolał zbagatelizować kolejną pogardę.

Tibby McGregor

BUM!
Spokojnie, to tylko Tibby rzuciła wielką książkę od zielarstwa i poradnik Jak zrozumieć liczby, czyli numerologia w pigułce na stół. To co, że połowa pucharów z sokami dyniowymi właśnie leżała przewrócona na ziemi. Tibby była zła. Zmęczona. Bez enegrii i chciała jednego - JEŚĆ!

James Morris

James z przestraszeniem w oczach spojrzał na TIbby, nie wiedział co go będzie czekało dalej po takim przywitaniu. Ręce chłopca przymknęły troszkę książkę na znak przerwy w czytaniu.
-Czeeeeść Koleżanko? Co tam u ciebie słychać?

Tibby McGregor

Tibby bezwładnie opadła na ławkę. Brak sił i energii osiągnął punkt kulminacyjny. Oparła czoło o stół i udawała, że płacze.
- SOKUUU - jęczała co jakiś czas.

Chyba James domyśli się, że dobrze z jego strony by było podać go Tibby, prawda? W końcu jest gentelmenem, nie?

Delarina Knight

Del spojrzała się zza "Proroka" na James'a i Tibby. Postanowiła wreszcie kogoś poznać.
-Zgłodniałaś, co?- powiedziała do Tibby uśmiechając się lekko pod nosem.

James Morris

James pospiesznie chwycił pucharek, i nalał Tibby dużą ilość soku dyniowego.
-Prosze Koleżanko! Pij do dna, napewno ci to pomoże. - Odrzeknął.

Tibby McGregor

Tibby spojrzała w kierunku dziewczyny. Nieznajomej dziewczyny. Patrzyła w jej kierunku jakąś dłuższą chwilę. Nie pofatygowała się żeby jej grzecznie odpowiedzieć. Przytaknęła tylko lekkim kiwnięciem głową i chwyciła swój pucharek. Chwilę później, był już pusty.
- Dziękuję - powiedziała do Jamesa.

James Morris

Spojrzał w stronę dziewczyny i powiedział.
-Cześć, jestem James. - Po czym szybko obrócił się w stronę Tibby. - Nie masz za co dziękować, koleżanko. Chcesz jeszcze soku? - Spytał grzecznie James.

Delarina Knight

Del spowrotem poddała się lekturze. Jednak u niej przerywanie komuś i denerwowanie go było normalką.
-Wiecie że ktoś próbował znów się włamać do Gringotta? Co za kretyn... Jakby nie wiedział czym to grozi...- powiedziała dziwnie tajemniczym tonem, nie zwracając uwagi na to, czy chcą o tym rozmawiać, czy nie. Być może wogóle nie chcieli wogóle jej widzieć. Ale co tam. Knight ma jedną zasadę- zawsze robi to, co chce.

Tibby McGregor

Zaprzeczenie przez pokiwanie w obie strony głową powinno zdecydowanie wystarczyć, prawda? Tak przynajmniej zrobiła Tibby. Poprawiła książki, które leżały obok niej w lekkim nieładzie i spojrzała na lekturę Jamesa. Starała się odczytać tytuł książki, ale niestety leżała ona do góry nogami, więc utrudnienie było wielkie.
- Co to? - zapytała w końcu, wkładając sobie do buzi wielki kawałek mięsa.

Na pannę Knight spojrzała tylko na chwilę. Usłyszała słowo 'do' i 'za'. Zdecydowanie za dużo hałasu robiła żując mięso. Zdecdowanie.

James Morris

James chwycił książkę do ręki aby odwrócić ją do góry nogami i zaprezętować Tibby.
-Czytam to od dawna, "Terrarium. czyli ja i moje zwierzęta". Chcesz może poczytać?

Tibby McGregor

Dziewczyna spojrzała na wijące się na okładce zdjęcie jaszczurek i skrzywiła się. Zecydowanie nie lubiła gadów. Wolała zwierzątka z futerkiem. Przynajmniej mogła się do nich przytulić, a do takiego czegoś w łuski? Bleee!
Ciarki przeszły przez ciało Tibby.
Na pocieszenie wsadziła sobie do buzi połowę wielkiego ziemniaka. Wyglądała śmiesznie! Jak nadmuchany do ostatecznośći balon, który w każdej chwili mógł pęknąć. UWAGA więc!
- Nie, dziękuję. Może gdybyś miał coś o kotach lub czymś co ma futro... Hej, ty - zwróciła się w kierunku Ślizgonki - jak skończysz czytać, mogę pożyczyć Proroka?