Stół Slytherinu

Perpetua Scout · Wysłany: Wto 20:14, 20 Mar 2007 Temat postu:

- Nigdzie nie idę - wymamrotała cicho tonem małego dziecka, które nie chce iść do dentysty, bo to boli. Spojrzała na Fauntley'a jakoś... dziwnie. Początkowo miało być to spojrzenie typu nie potrzebuję niczyjej pomocy, naprawdę, ale wyszło bardziej żałośnie i nieporadnie. Przygryzła wargi, czując, że nie wygląda dość pewnie. Właściwie to w ogóle tak nie wygląda.

Fauntley Prentice · Wysłany: Wto 20:25, 20 Mar 2007 Temat postu:

Westchnął ukradkiem, rzucając torbę i wypożyczoną książkę na ławkę.
- To może chociaż zaczęłabyś się cieplej ubierać wychodząc na spacery?

[łeee, net mi się wiesza >.>]

Perpetua Scout · Wysłany: Wto 20:30, 20 Mar 2007 Temat postu:

- Znów się troszczysz - rzuciła, jakby było to największym i najbardziej dobitnym oskarżeniem wszech czasów. Czuła się trochę jak małe dziecko. Nadal.

[mi też ^_~]

Fauntley Prentice · Wysłany: Wto 20:39, 20 Mar 2007 Temat postu:

[ta, ale pięć minut czekania aż się wyświetli okno do odpisywania jest chyba już przesadą >.>]

- Nie - powiedział, z nieco złosliwym, ledwo zauważalnym uśmiechem. - Dbam tylko o to, żeby Ian nie miał zbyt dużego ruchu w Skrzydle.
Siegnął do torby i wyciągnął, zwinięty dotąd w kłębek, sweter. Zarzucił go, niby niedbale, na ramiona Perpetuy.
- Przezorny zawsze ubezpieczony - dodał cicho, chowając przy okazji książkę; skoro już trochę miejsca w torbie się zwolniło...

Perpetua Scout · Wysłany: Wto 22:01, 20 Mar 2007 Temat postu:

I właśnie ten moment uznała odpowiedni, by spojrzeć na niego przeciągle. Trochę zaskoczona, czego nie udało jej się ukryć pod lekkim uśmiechem, uniosła brwi w niemym pytaniu.
- Dziękuję - wymamrotała w końcu, chcąc powiedzieć tak zwane cokolwiek.
Siedziała sztywno, czując się nieswojo i na chwilę zapomniała o swoim żałosnym stanie. Na chwilę - podkreślam.

Fauntley Prentice · Wysłany: Wto 22:15, 20 Mar 2007 Temat postu:

Odmruknął coś niewyraźnie. Nie miał w zwyczaju mówić popularne nie ma za co, bo jeśli ktoś dziękował, to chyba jednak za coś miał.
Zdobył się przecież na ten gest, prawda? To już można nazwać tym cosiem.
Uciekł spojrzeniem gdzieś w bok, chociaż tak właściwie nie był speszony.

[trzeba mi było na gadu napisać, żeś już przyszła ;p]

Perpetua Scout · Wysłany: Wto 22:23, 20 Mar 2007 Temat postu:

W chwili, gdy żałosny stan przypomniał o swojej obecności, uciekła wzrokiem. Jakoś tak odruchowo. Zbyt szybko i zbyt widocznie. Na szczęście czerwona już była, więc szkarłatem się nie pokryła.
- Usiądziesz? - zapytała dość głupio, a cichy głosik w głowie dał znać, że nic bardziej idiotycznego zrobić nie mogła. A po co miałby usiąść? By cię niańczyć? Przecież jesteś niepotrzebna!

Fauntley Prentice · Wysłany: Wto 22:33, 20 Mar 2007 Temat postu:

- Skoro prosisz... - Rzucił niedbale torbę na ziemię i usiadł. Trochę sztywno i jakby chciał sprawiać wrażenie poważnego, choć przy jego postawie było to po prostu niemożliwe.
Zaczął bawić się nerwowo własnymi palcami, niew wiedząc co tak właściwie z nimi zrobić. Miał sie nie odzywać, ale znowu mu nie wyszło.
- Napij się czegoś ciepłego. Wyglądasz jakbyś miała gorączkę - powiedział, przyglądając się jej uważnie.

Perpetua Scout · Wysłany: Wto 22:42, 20 Mar 2007 Temat postu:

Zerknęła na jego dłonie, zastanawiając się, czy to aby nie ona powinna plątać swoje. Uśmiechnęła się pod nosem - teoretycznie dyskretnie, o praktyce nie dyskutujmy.
- Gorączkę? - powtórzyła po nim jakoś nieprzytomnie. - Nie, raczej nie - dodała szybko, mając nadzieję, że nie kłamie. Tylko jeszcze nie kichaj! - zagroził głosik.
Nerwowo nalała sobie herbaty do kubka, mało delikatnie rozlewając połowę dzbanka na stół. No cóż... - zaczął głosik ponownie, ale kazała mu milczeć. Posłodziła, a raczej przesłodziła - swoim zwyczajem. I rzuciła chłopakowi niepewne spojrzenie, równocześnie pijąc tą dziwną ciecz.

Fauntley Prentice · Wysłany: Wto 22:51, 20 Mar 2007 Temat postu:

Kiedy zaprzeczyła spojrzał na nią z powątpieniem, ale się nie odezwał - nie był przecież nadopiekuńczą niańką. I wcale nie chciał nią być.
- Już wiem, skąd mi się w karcie numerologicznej wzięła tendencja do opiekuńczości - mruknął bezsensownie, ni to do siebie, ni to do niej, obserwując jak rozlana herbata niebezpiecznie zbliża się do krawędzi stoły. Wyciągnął z kieszeni chusteczkę i wytarł przynajmniej część płynu.
Zauważył, że była to chusteczka Isie. Pomarańczowa i pachnąca sokiem dyniowym.

Perpetua Scout · Wysłany: Wto 22:55, 20 Mar 2007 Temat postu:

Przyglądała mu się niepewnie jak operował chusteczką - czy z chusteczką było coś nie tak? Nie spytała. I dobrze! - podsumował głos, którego miała już serdecznie dość.
Zajęła się natomiast herbatą, starając się już nic nie wylać. Starając - niekoniecznie z pozytywnym efektem.

Fauntley Prentice · Wysłany: Wto 22:58, 20 Mar 2007 Temat postu:

- Nie patrz tak na mnie - powiedział niespodziewanie, choć w ogóle nie zaszczycał jej spojrzeniem. Wykręcał plyn z przemoczonej chusteczki do jakiejś pustej szklanki i znowu zaczynał wycierać blat - nie wylała tej herbaty niewiele.
Czuł, jak wlepia w niego to swoje spojrzenie, którego niecierpiał. Po prostu je na sobie czuł.

Perpetua Scout · Wysłany: Wto 22:59, 20 Mar 2007 Temat postu:

- Dlaczego? - zapytała z dziecinną ciekawością.

Fauntley Prentice · Wysłany: Wto 23:02, 20 Mar 2007 Temat postu:

- Bo patrzysz na mnie tak, jakbym miał zaraz chwycić nóż, rzucić się na ciebie i zadźgać tu, i teraz, bez żadnego powodu - odmruknął, nie przerywając swojej dotychczasowej czynności.

Perpetua Scout · Wysłany: Wto 23:04, 20 Mar 2007 Temat postu:

Zawahała się. Otworzyła usta. Zamknęła je. I otworzyła ponownie.
- Ależ ja wiem, że tego nie zrobisz - zaczęła. - Poza tym powód zawsze się jakiś znajdzie.
Czyżby się uśmiechała? Tak, chyba tak.