Stół Slytherinu

Lucy D. Vivian · Gość

Mignęły jasne warkocze, tak na wysokości piersi Iana. Lucy rozejrzała się szybko, pewnie, po czym uśmiechnęła się jak lis na kwasie.
- Ładna pogoda - mruknęła, wyraźnie stając między Fauntleyem a Leah, ale sprawiając wrażenie swobodnej i odprężonej. Szczur popatrzył na swoją właścicielkę jak na głupią.

Leah Lullietus

Pogoda, zaiste, paskudna - powiedziała. I wstała. Bardzo gwałtownie. - Nie będziemy nic jadły. Nie jadam rudych rzeczy. Są trujące.
Weszła na krzesło i rozejrzała się dookoła.
Palimy tego kota czy nie? - spytała z irytacją w głosie. I tupnęła. A potem odwróciła głowę w kierunku Mischy. - Potrafisz...?

Fauntley Prentice

- Bardzo ładna - odpowiedział beznamiętnie i przelotnie spojrzał na zaczarowany sufit. Pociągnął nosem i spojrzał na towarzystwo.
- O co chodzi z tym kotem?

Leah Lullietus

Palimy. Rudego. Kota. - odpowiedziała, akcentując każdy wyraz z osobna. - Tylko mamy jeden problem. Kota brak.

Aisling Biteford

- Palić? - Aisling zrobiło się niedobrze.
A potem spojrzała na Lucy i przypomniała sobie tamte kotki. Śliczne, puszyste, które nawet jej się nie bały. I fuknęła na kuzynkę. Ze złością.

Mischa Trachtenberg

- Z teorii tak, w praktyce nie próbowałam. I nie wiem czy będzie rudy. - Wyciągnęła różdżkę. I spojrzała na Iskierke. - To że chcemy kota spalic, to nie znaczy że go zjemy.

Lucy D. Vivian · Gość

Lucy analizowała wiadomość.
Palimy - Maxwell.
Rudego - Maxwell.
Kota - ????
W ogólnym rozrachunku coś jej nie pasowało. Zmarszczyła brwi, odchrząknęła. Nie miała nic przeciwko paleniu, nic przeciwko rudym i nic przeciwko kotom. Nie miała też nic przeciwko bezsensownej przemocy. Ale coś jej nie pasowało.
- Przecież w Hogwarcie nie ma bezpańskich kotów.

Fauntley Prentice

- Mamy rudą łasicę - powiedział, posyłając rudej Ślizgonce złośliwy uśmiech. - To jakaś różnica?

Leah Lullietus

Och, próbuj!
Miała już dosyć. Poziom zniecierpliwienia sięgał górnej granicy. Czerwonej linii, której nie powinien przekraczać.
Zeszła z krzesła. I usiadła.
Czekała.
A potem spojrzala na Lucy.
Nie musi być bezpański.

Lucy D. Vivian · Gość

- Jak to: może nie być bezpański? Rozumiem morderstwo, porwanie, gwałt, ale kradzież? Faktycznie, Ślizgoni muszą uciekać się do uwłaczających środków - Lucy uniosła brew.

Leah Lullietus

Przekroczył.
Czaruj! - warknęła.
Kolejna filiżanka wylądowała na ziemi.

Fauntley Prentice

Czuł, że jak skończą sie filiżanki, to Leah rzuci się na niego, ale jakoś tak nie chciało mu się stąd wynosić. Lekceważyć oznaki burzy to on potrafił jak nikt inny na tym świecie.

Aisling Biteford

Zamrugała. Może oni nie znali jeszcze TAKIEJ Leah. I nie wiedzieli do czego jest zdolna w TAKIM stanie. Ale Isie wiedziała i miała zamiar po prostu uciec.
Za chwilę.

Lucy D. Vivian · Gość

Lucy spoglądała na wybuch furiatki z takim spokojem, z jakim wuj przyglądał się wybuchom jej ojca.
- Leah, ja rozumiem, że ty nie masz mężczyzny i to może jego brak wzbudza w Tobie taką agresję. Osobom Twojego pokroju wykształtowywuje się vagina dentata, wiesz o tym? Może to brak spełnienia seksualnego czyni z ciebie taką zgorzkniałą i kwaśną wiedźmę, ale doprawdy, czy musisz się z tym aż tak obnosić?
Słowa Lucy były wypowiadane bez uśmiechu. Raczej ze znużeniem.

Mischa Trachtenberg

- Zamknijcie się wszyscy! - Krzyknęła celując różdżka w łyżeczkę używaną przez Leah. Machnęła różdżką mrucząc coś pod nosem. Odczekała chwilie. Nic. Machnęła jeszcze raz tym razem szybciej. Filiżanka przy której stała łyżeczka pękła. A z łyżeczki urósł pół rudy, pół szary kot, o wielkich zielonych oczach. Właściwie to był bardziej rudy niż szary.